Skólablaðið - 01.03.1936, Blaðsíða 6

-6-
við Hulda kaupa okkur fallegt hús með
öllu tilhejrfcandi, og alltaf vera saman.
Þessu lxkir voru dagdraumar mínir} og ég
styrktist í Þeim með hverjum degi, sem
leið.
í gær hafði Hulda fengið símskeyti Þess
efnis, að móðir hennar lægi veik, og að
hún yrði að koma strax.
í dag fylgdi ég henni ofan að Þjóðveg-
inum, og ætlaði hún að komast x áætlunar-
bíl, sem átti að koma norðan yfir heiðina.
Við töluðum margt saman a leiðinni.Hún
ætlaði að skrifa mér starx og hún kæni
heim til sín og svo ætlaði ég sð svara
henni um hæl aftur, og Þannig átti Það að
ganga til allan vetui'inn. Næsta vor ætlaði
hún að koma aftur.
Við vorum nú komin niður að veginum og
settumst niður x lítinn hvamm, sem var
umgirtur af skógarkjarri.
Blöð trjánna höfðu tekið á sig ótal
liti og féllu í hrönnum til jarðar, ef
vindkviða Þautyfir. Nokkrir Þrestir flögr-
uðu á milli hrís.lanna og tístu ömurlegaj
Þeir voru víst að sakna sumarsins og ástar-
æfintýra Þess.
Við sátum hljóð og biöum. Eftir litla
stund kom bíllinn. Bxlstjórinn bauð Huldu
að setjast upp í og tók við farangri henn-
ar.
Ég Þrýsti hönd hennar og óskaði henni
góðrar ferðar. Bíllinn rann af stað með
glampandi Ijósum, og ég sá að Hulde veif-
aði með hendiixni út um gluggann. Eftir
litla stund var hann horfinn,
Ég sac lengi kyr i hvamminum og starði
nicur í bælt grasið, Þar sem Hulda hafði
setið,- Svo gekk ég heim.
Það leið hálfur mánuður, og á hverjum
degi vonaðist ég eftir bréfi frá Huldu, en
Það kom ekki. Ég komst loks að Þeirri
niðurstöðu, að Það hlyti að hafa misfarist
á leiðinni, og núværi hún líklega farin
að vonast eftir bréfi frá mér. Svo settist
ég niður eitt kvöld, og skrifaði bréf.
Það var langt og innilegt ástarbréf, fullt
af hjartnaamxm endurteknir.gum ’• hinni
órjúfanði. ást minni og Þrá eftir henni. Að
endingu kvaðst ég vonast eftir svari frá
hcnni. Sxðan kom ég bréfinu í póst.
Þegar annar hálfur mánuður hafði liðið
var ég á gangi niöur við Þjóðveginn. Merkin
um nærveru hins volduga höfðingja, vetrar-
ins, voru hvarvetna auðsæ.
Birkihríslurnar réttu upp naktar grein-
ar.sír.ar eins og Þær væru að leita að yl
og birtu sólarinnsr, sem nú var horfin niöur
fyrir s j óndeilda rhringinn.
Fölnuð puntstráin bognuðu undan átökum hins
kalda haustvindar, en réttu sig jafnan upp
aftur, líkt og í Þrjóskulegri en vonlausri
vörn gegn ofríki hans.
Ég sá bíl k.'T.Ci neðan veginn, og Þegar hann
var kominn á móts við mig, nam hann staðar og
flauteði. Ég gekk til hans. Bílstjórinn rétti
bréf út um gluggann.
"Þetta er víst hingað", sagði hann, - Ég
tók við Því, og hjartað í mér tók kipp, Þegar
ég sá. að Það var til mín. Það var áreiðanlega
frá Huldu,
Ég gekk út fyx-ir veginn og settist niður
í runna. Ég var óstyrkur a.f gleði og reif
umslagið upp með skálfandi höndum, og tók
fram bréfið. Það hljóðaði svo:
Kæri kunningi.'
Þú verður að fyrirgefa, að ég hefi ekki
haft nokkurn tíma til Þess a.ð skrifa Þér fyr.
Ég fékk bréf frá Þér fyrir nokkru og varð
meira en lítið hissa á Þvx, hve alvarlega ÞÚ
hefir tekið kunríingsskap okkaj', Þar sem Þú
ert að tala um trúlofun. I3ú hlýtur að sjá, að
slíkt e;- ekkert nema bamaska.pur.
Vertur sæll.
Hulda,
P,s. .
É3 t>ýst ekki við að hafa tíma til Þess að
skrifa Þér oftar i 'vetur.
Hulda.
Bréfið datt úr höndum mínum, niður í föln-
að grasió. Mér fannst Það svíða fingurgóma
mína. Einhver ónotakc.udur hrollur og magnleysi
fór um mig allan. - Ég halla.ðist aftur á bak
og hrxslurnar svignuðu undan Þunga mínum.
"Barnaskapur, barnaskapur" endurtók ég
ósjáifrátt Eíðan féll ég í einskonar mók.
Ég heyrði hjartaslátt sjálfs mxns eins og
Þung högg x f'jarska. Blóðið svall í æðunum,
eins og Þær væm of Þröngar. Þannig leið lang-
ur txmi.
Ég vaknaði við aftur, Þegar vindkviða
feykti einhverju framan í mig, og ég Þreifaði
eftir Því með hendinni. Það var gult birkilauf.
Ég kreisti Það í lófanum, svo að neglumar
skárust inn í holdi.ð. "Fölnaðftlauf", tautaði
ég. Hvað er nú eftir af fegurð Þinni? 1 sumer
Þegar Þú breiddir Þig á móti sólargeislunum
og sveigst döggina hefir ÞÚ víst haldið, að
sumarið myndi vara að eilífUo
Hvílíkur barnaskapur.'
iríLlt lífið er barnaskapur.1
X.
1