Monitor - 07.10.2010, Blaðsíða 8

8 Monitor FIMMTUDAGUR 7. OKTÓBER 2010
Leik- og söngkonan Ólöf Jara Skagfjörð er 21 árs gömul
og stefnir á toppinn. Hún gat sér gott orð er hún tók þátt
í söngleikjum í Verzlunarskólanum og hefur einnig tekið
þátt í nokkrum uppfærslum eftir að hún lauk mennta-
skólanum. Jara, eins og hún er oftast kölluð, tók einnig
þátt í forkeppninni fyrir Eurovision sama ár og Jóhanna
Guðrún vann en komst ekki áfram í aðalkeppnina. „Ég
veit að ég stóð mig ekki illa og lagið var alls ekki slæmt,“
segir Jara en hún tók þátt með lagi eftir pabba sinn,
Valgeir Skagfjörð, og söng eins og engill í sjónvarpinu.
Jara er með sönginn og Eurovision-æðið í blóðinu en
mamma hennar er Guðrún Gunnarsdóttir söngkona.
Skilnaður foreldranna reyndist Jöru erfiður en hún er
óðum að jafna sig. „Ég á hins vegar tvær yngri systur
svo þetta var held ég erfiðara fyrir þær,“ segir hún og
bætir við að það hafi verið óþægilegt að sjá fréttir um
skilnaðinn á forsíðum slúðurblaðanna.
Jara er núna að leika í söngleiknum Buddy Holly en
þar fer hún með stórt hlutverk. Hana dreymir um að
vinna Eurovision og vill gera leiklistina að lifibrauði
sínu.
Þú hefur leikið aðalkvenhlutverkið í 50’s
söngleikjunum Kræ beibí, Grease og núna Buddy
Holly. Heldurðu að þú sért hin fullkomna kvenhetja
sjötta áratugarins? Það hlýtur eiginlega að vera. Það er
greinilega eitthvað við mig sem er svona 50’s. Ég veit
ekki hvort það sé fasið, útlitið eða röddin en eitthvað er
það. Ég elska reyndar tónlist frá þessum tíma og ég hef
alltaf sungið mjög einfalt, er lítið í slaufum og svoleiðis
skrauti. Ég syng bara lagið og 50’s lög eru svolítið
svoleiðis því í þá daga var ekkert autotune, fólk þurfti
bara að syngja vel og örugglega.
Hefurðu áhyggjur af því að festast í þessu hlutverki?
Nei, það eru ekki það margir 50’s söngleikir eftir held
ég til að taka, nema kannski Hairspray sem er eiginlega
60’s en aðalstelpan þar er að vísu feit svo ég þyrfti
líklega að bæta á mig nokkrum kílóum fyrir það.
Hvernig er að leika á móti Ingó?
Æðislegt. Við náðum strax mjög vel saman í prufunum
og samstarfið okkar á milli hefur gengið vel alveg
síðan. Ingó kemur rosalega á óvart og hann stendur
sig frábærlega í sýningunni. Hann var fljótur að læra
línurnar og er mjög fagmannlegur. Hann er svo fallega
einlægur í öllu sem hann gerir, er alltaf hann sjálfur og
þorir að segja það sem honum finnst. Það er mjög gott
að vinna með honum.
Segðu okkur eitthvað skítugt leyndarmál um hann.
Ég hef ekkert slæmt um hann að segja en það er mjög
fyndið hversu svangur hann er alltaf hreint. Stundum
byrjar hann meira að segja að naga á sér puttana ef
hann er mjög hungraður. Hann hlýtur að vera með mjög
bragðgóða putta.
Er líf þitt einn stór söngleikur? Tjáirðu þig einungis
í söng? Ég er ekki alveg svo slæm en ég syng ótrúlega
mikið. Þegar ég vaska upp og fer í sturtu syng ég alltaf
hástöfum, ætli það sé ekki eitthvað tengt vatnshljóðinu
bara. Ég get samt ekki sagt að líf mitt sé söngleikur og
að ég vakni á morgnana syngjandi: „Oh what a beautiful
morning!“ (Söng hún)
Hvað gerirðu þegar þú ert ekki að syngja eða leika?
Það er voðalega lítið annað sem ég geri. Ég spila reyndar
á píanó hvenær sem ég kemst í það og rifja upp gamla
takta. Annars hef ég til dæmis mjög mikinn áhuga
á dansi og væri alveg til í að læra dans. Mig langar
rosalega að vera góður dansari en því miður er ég ekkert
sérstaklega fær á dansgólfinu. Svo hef ég alveg rosalega
gaman af að skrifa og hef gert mikið af því alveg frá því
ég var krakki. Þegar ég hef tíma finn ég mig knúna til
að skrifa hvort sem það er skáldskapur eða einhverjar
greinar.
Er leiklistin þín mesta ástríða? Tvímælalaust. Tónlistin
er þó alltaf skammt undan og þessar tvær greinar
fléttast mjög vel saman.
Verzlósöngleikirnir voru viss stökkpallur fyrir þig. Var
þetta allt planað? Ég man þegar ég var í tónmennt í 6.
bekk í grunnskóla og kennarinn sýndi okkur upptöku
frá Verzlósýningunni Wake Me Up Before You Gogo og
ég ákvað þá, 11 ára gömul, að fara í Verzló og taka þátt
í söngleiknum. Það kom aldrei neinn annar skóli til
greina.
Er ekki skemmtilegra að fá borgað fyrir allt streðið en
að vera sjálfboðaliði í Verzló? Að sjálfsögðu, því þetta
er ótrúlega mikil vinna. Mér finnst eiginlega ótrúlegt
hversu dugleg við vorum í Verzló að vera í skólanum
fyrri part dags og æfa svo kannski til miðnættis marga
daga í viku án þess að fá greitt fyrir það. Enginn kvartaði
eða bað um pásur, ótrúlegur metnaður.
Heldurðu að það sé raunhæft að lifa á leiklistinni einni
saman? Ég held að það sé mjög mismunandi og byggist
stundum á heppni einni saman. Þetta er líka spurning
um að nenna harkinu og að standa í því að koma þér á
framfæri og finna verkefni þegar ekkert er að gera. Ég
gæti til dæmis alltaf snúið mér að tónlistinni ef engin
hlutverk eru á boðstólnum.
Heillar líf fátæka listamannsins? Nei, ég segi það ekki.
Það heillar mig alveg að búa bara í einhverri villu í
Kaliforníu og njóta lífsins. Hitt bara gefur manni svo
miklu meira.
Þú fórst í prufur núna í vor fyrir leiklistarskóla hérna
heima og erlendis. Er ekki undarlegt að þú hafir ekki
komist inn miðað við reynslu þína úr leikhúsinu?
Ég fór með hálfum hug í prufurnar úti og reyndi bara
við einn skóla svo ég bjóst alls ekki við að komast þar
inn, því ég hefði getað gefið mig miklu betur í þær
prufur. Margir héldu að ég myndi svo rúlla bara inn í
Listaháskóla Íslands út af því hversu mörg hlutverk ég
hef leikið en ég vissi alltaf að það virkar ekkert þannig.
Þetta er þriggja manna dómnefnd og hver hefur sínar
skoðanir og sinn smekk svo ekkert er gefið í þessum
prufum.
Voru þessir skólar ekki að missa af miklu? Ég hugsaði
þetta þannig að fyrst ég komst ekki inn væri heimurinn
bara að segja mér að þetta væri ekki það rétta fyrir mig
á þessu augnabliki. Auðvitað var samt ömurlegt að fá
þessa höfnun og mér fannst ég missa allt sjálfstraust
fyrst eftir prufurnar.
Ætlarðu að reyna aftur við LHÍ eða fara út? Ég veit það
ekki alveg. Það er tiltölulega langt í næstu prufur hérna
heima svo ég hef nægan tíma til að hugsa mig um hvort
ég vilji fara aftur í þær. Ég er samt haldin svo mikilli út-
þrá núna að ég gæti vel hugsað mér að reyna að komast
inn í einhvern leiklistarskóla eða jafnvel tónlistarskóla í
Bandaríkjunum.
Finnst þér mikilvægt að mennta þig í leiklistinni eða
er reynslan nóg? Mér finnst menntun ekki nóg og mér
finnst reynsla ekki nóg heldur. Það þarf að vera bæði til
staðar.
Hvað er framundan hjá þér í vetur? Ég er að leika í
Buddy Holly og svo í leikriti fyrir unglinga í Þjóðleik-
húsinu sem er einskonar skemmtifræðsla. Annars veit
ég ekkert hvað tekur við. Ég er allavega ekki í skóla því
leiklistin á hug minn allan. Í vor hugsaði ég með mér að
það væri sniðugast að fara í HÍ og læra eitthvað en ég
skoðaði hvert einasta fag, fór yfir allan listann, og það
var bara ekkert þar sem kallaði á mig. Ég hefði vel getað
farið í ýmislegt því ég er góður námsmaður en ég get
ekki ímyndað mér að eitthvað gefi mér jafn mikið og
leiklistin gerir.
Þú ert í hljómsveit með kærastanum þínum. Já, við
stofnuðum nýlega hljómsveitina Akademían. Erum
búin að spila á böllum og í einhverjum afmælum. Þetta
er gott band þó ég segi sjálf frá og við erum að byrja að
vinna í eigin efni. Það er hörkupúl að syngja á balli í tvo
tíma en mér finnst þetta ógeðslega gaman og skemmti-
leg tilbreyting.
Eruð þið nýju Sigga og Grétar? Það gæti bara vel verið
nema við erum kannski ekki alveg jafn „cheesy“ og
ekkert í danssporunum og þannig.
Ætlið þið að taka þátt í Eurovision forkeppninni í ár?
Já, strákarnir eru svo klárir og góðir í að semja svo það
er vel mögulegt. Mér þætti allavega gaman að taka þátt.
Þú hefur tekið þátt áður með lagi eftir pabba þinn,
Valgeir Skagfjörð, en komst ekki í lokakeppnina. Hvað
klikkaði? Ég veit að ég stóð mig ekki illa og lagið var alls
ekki slæmt. Ég var samt í fáránlega erfiðum riðli með
Jóhönnu Guðrúnu, Edgari Smára og Heiðu. Ég var alveg
auðmjúk gagnvart þessu og gerði bara eins og ég gat.
Mamma þín, Guðrún Gunnarsdóttir, er nú Eurovision
séní og söngfugl mikill. Gat hún ekki komið að liði?
Nei, hún var miklu stressaðri en ég þó hún viðurkenni
það ábyggilega ekki enn þann dag í dag.
Hún var alveg á nálum fyrir mína hönd en
reyndi að fela það. Sagði mér að fá mér
Texti: Sigyn Jónsdóttir sigyn@monitor.is
Myndir: Ernir Eyjólfsson ernir@mbl.is
Ólöf Jara Skagfjörð leikur í söngleiknum Buddy Holly og syngur í hljómsveit með kær-
astanum sínum. Hún hefur leiklistina og sönginn í blóðinu en Ólöf Jara er dóttir þeirra
Guðrúnar Gunnarsdóttur og Valgeirs Skagfjörð. Hún segist ekki vera viðkvæm fyrir
spurningum um einkalífið og stefnir á að vinna Eurovision einn daginn.
HRAÐASPURNINGAR
Uppáhaldskvikmynd? Moulin Rouge.
Kynþokkafyllsti leikarinn? James
McAvoy. Það er eitthvað við hann.
Hann er ekki þessi týpíski bad boy eða
neitt sérstaklega fallegur en ég og
systir mín tryllumst þegar hann kemur
á skjáinn.
Bestu sjónvarpsþættirnir? Friends,
Whose Line Is It Anyway? og Grey‘s
Anatomy.
Mesti veikleikinn? Sætabrauð.
Uppáhalds þingmaður? Enginn.
Fyrirmynd í lífinu fyrir utan foreldr-
ana? Selma Björns.
Hver er þín heitasta ósk? Að vinna
Eurovision.
Hver er verstur, pulsuropi, seríosropi
eða lýsisropi? Án efa pulsuropi þó þeir
séu allir ógeðslegir.
Besta fegurðarleyndarmálið? Ég er
ferleg í einhverju svoleiðis, ég set ekki einu sinni á mig
krem. Mér finnst samt alltaf fallegast þegar fólk dregur
fram það besta við útlit sitt.
Ég er stór ste
Ég reyndi að snið-
ganga verslanir og
sjoppur alveg meðan þetta
var á forsíðunni.