SunnudagsMogginn - 15.05.2011, Blaðsíða 10

10 15. maí 2011
U
m páskana dvaldi ég ásamt syni mínum í af-
skaplega góðu yfirlæti í höfuðstað Norðurlands,
Akureyri. Við skelltum okkur í skíða- og menn-
ingarferð norður og höfðum ómælda ánægju og
yndi af.
Flestir þeir sem á annað borð renna sér á skíðum kunna vel
að meta skíðasvæði Akureyringa, Hlíðarfjall. Um páskana var
dýrlegt að renna sér á skíðum í Hlíðarfjalli; snemma á
morgnana bara upp með stólalyftunni og síðan á hraðferð
niður til þess að fara aftur upp með stólnum. Þegar raðir fóru
að myndast við stólinn, þá var einfalt að skipta yfir á efra
svæðið og vera bara uppi í
Strýtu og fara nokkrar
góðar, hraðar, brattar. Það
var bara heilmikill Alpafíl-
ingur í þessari dýrlegu og
endurnærandi útivist.
Það góða var svo, að
þegar sólin var farin að
bræða snjóinn hressilega,
þá voru þeir sem voru
búnir að vera á skíðum frá
því fyrir kl. 9 um morg-
uninn búnir að fá nóg, og
þá var bara hið besta mál
að keyra aftur til byggða.
Það sem ég var svo hrifin
af við þessa fimm daga
dvöl okkar á Akureyri var
það, hversu margt stóð til
boða, þegar skíðadeginum
sem slíkum var lokið. Það
þurfti aldrei að vera dauð
stund. Þannig fórum við á
miðvikudagskvöldinu fyrir skírdag á frábærlega skemmtilega
tónleika í Græna hattinum með hljómsveitinni Valdimar, sem
ég þori óhikað, eftir þá tónleika, að mæla með við hvern sem
er. Frábærir tónlistarmenn, einstaklega góður söngvari og
mörg stórfalleg og melódísk lög.
Á skírdag var ekki síðri menningarveisla hjá okkur því síð-
degis vorum við mætt í hið glæsta menningarhús Norður-
lands, Hof, sem var vígt í lok ágústmánaðar í fyrra.
Hof á eftir að verða þvílík lyftistöng fyrir menningarlíf
Norðurlands, að maður getur ekki annað en hugsað gott til
glóðar framtíðar að skella sér oftar norður í skíða- og menn-
ingarreisur. Það var Sinfóníuhljómsveit Norðurlands með lið-
styrk félaga úr Ungsveit Sinfóníuhljómsveitar Íslands, undir
stjórn Guðmundar Óla Gunnarssonar, sem gladdi eyru okkar
gesta þetta síðdegi, með frábærum flutningi verka eftir rúss-
nesk tónskáld.
Þótt tónleikarnir hafi verið konungleg skemmtun í heild,
verð ég sérstaklega að geta Forleiksins 1812 eftir Tsjaíkovsky.
Sá flutningur 82 hljóðfæraleikara, með alvöru fallbyssuskot-
um, var algjör hápunktur og ætlaði troðfullur salurinn seint
að hætta að fagna.
Við fórum á aðra tónleika í Græna hattinum á laugardags-
kvöldinu og hlýddum þá á hina frábæru Hjálma. Dvölinni
lukum við svo í menningarlegu tilliti með því að sjá Hárið í
Hofi á páskasunnudagskvöld. Algjörlega ógleymanlegt og rifj-
aðist sú gamla góða uppfærsla í Glaumbæ frá því 1971 upp við
það tækifæri.
Þá hef ég ekki getið um nokkra frábæra veitingastaði sem
við fengum okkur að borða á, eins og Strikið, Bryggjuna, Go-
ya Tapas og sushistaðinn við Ráðhústorgið sem heitir Kung
Fu.
Það er eins og Akureyri hafi tekið stökk fram á við á svo
mörgum sviðum og fjölbreytileikinn er orðinn svo mikill, að
það er eiginlega ótrúlegt, miðað við ekki stærra bæjarfélag.
Ég trúi ekki öðru en að hið glæsilega menningarhús Hof
eigi eftir að reynast menningarlífinu fyrir norðan ómetanlegt
í bráð og lengd. Vitanlega er þetta glæsilega hús vitnisburður
um stórhug og hefur ugglaust kostað sitt og kannski ríflega
það. En þegar stórt er hugsað, þá getur eitthvað ennþá stærra
og betra fæðst, ekki satt? Í tilviki Hofs og Akureyrar vona ég
svo sannarlega að það eigi eftir að verða raunin.
Þegar stórt
er hugsað
Agnes segir
Agnes Bragadóttir
agnes@mbl.is
Menningarhúsið Hof á Akureyri.
’
Ég trúi ekki
öðru en að hið
glæsilega
menningarhús Hof
eigi eftir að reynast
menningarlífinu fyrir
norðan ómetanlegt í
bráð og lengd.
Gunnfríður Hreiðarsdóttir á
Akureyri hefur sungið í kórum
áratugum saman. Hún er nú
formaður kórs eldri borgara þar
í bæ sem heitir því skemmtilega
nafni Í fínu formi. Á fimmtu-
daginn var formaðurinn á kafi í
undirbúningi fyrir árlega vor-
tónleika í Glerárkirkju í dag,
sunnudag kl. 16.
8.00 Vakna og legg fljótlega
af stað í sund, eins og ég geri
fleiri daga heldur en færri. Fer
keyrandi þó ekki sé langt að
fara. Freistast alltaf til þess
vegna þess að ég geng framhjá
bílnum úti á plani!
9.15 Komin heim aftur, fæ
mér kaffi og fletti blöðunum.
Skrepp svo upp í Hrísalund sem
er stutt héðan, að kaupa smá-
vegis. Ég fer oft þangað en ann-
ars í Nettó eða Bónus, eftir því
hvað ég ætla að fá.
10.10 Sest við símann
heima, það þarf að sinna hinu
og þessu vegna tónleikanna. Við
vonum að sem flestir komi þótt
mikið sé um að vera í bænum
enda eigum við tryggan áheyr-
endahóp. Strax eftir að Sigríður
Schiöth stofnaði kórinn á sínum
tíma fór hann að koma fram
reglulega um jól, áramót og
páska auk þess að koma fram
við ýmis önnur tækifæri, til
dæmis á dvalarheimilunum.
12.00 Fæ mér að borða
heima. Ég bý ein en passa mig
alltaf á að vera með mat. Þykist
voðalega dugleg að elda og er
ágæt með það að elda til tveggja
daga í einu svo ég þurfi ekki að
standa í því alla daga. Fer
stundum í mat til krakkanna
minna en í dag borða ég leifar
frá því í gær.
13.00 Sest við tölvuna og
held áfram að ganga frá söng-
skránni fyrir tónleikana, svo
hún verði tilbúin til fjölföld-
unar. Ég hef verið formaður
kórsins í átta ár og því fylgja
ýmsir snúningar við að halda
utan um hópinn en nú er ég
ákveðin í að hætta í haust. Það
er komin tími til að einhver
annar taki við.
14.30 Kem á dvalarheimilið
Hlíð þar sem kórinn ætlar að
syngja fyrir gamla fólkið.
„Gamalt“ er svolítið afstætt; í
kórnum er fólk sextugt og eldra
en ég hef alltaf haldið því fram
að maður er ekki endilega gam-
all heldur er bara svolítið langt
síðan maður fæddist! Ef maður
er við góða heilsu finnur maður
ekkert fyrir því þó það séu orð-
in ægilega mörg ár.
15.50 Það var indælt á Hlíð
eins og alltaf. Okkur var boðið í
kaffi með heimafólkinu og svo
sungum við fyrir fullan sal af
fólki, liðlega hálft prógramið
sem við verðum með á sunnu-
daginn, við góðar undirtektir.
16.10 Komin í Glerárkirkju
á lokaæfingu kórsins fyrir tón-
leikana, einu æfinguna sem við
fáum þar. Fyrir æfingu útdeil-
um við siffonslæðum sem allar
konurnar pöntuðu sér, gular,
rauðar eða grænar og greinilegt
að rauði liturinn var vinsæl-
astur. Við höfum verið í 12 ár í
sama söngbúningnum en
ákváðum að breyta til og nú
verðum við með þessar slæður
og í svörtu undir, á tónleik-
unum.
16.20 Undirleikarinn okkar,
Valmar Väljaots, er sestur við
flygilinn og æfingin hefst undir
stjórn Petru Pálsdóttur kór-
stjóra. Æfingin gengur vel enda
stutt í tónleikana og svo ætlum
við að taka upp disk eftir helg-
ina í tilefni 25 ára afmælis kórs-
ins. Það eru ellefu ár síðan kór-
inn tók síðast upp disk, en þetta
fer nú ekki í stórframleiðslu,
verður bara fyrir hópinn.
18.10 Æfingunni lokið.
Þetta er ákaflega traustur og
góður félagsskapur; ólíkt fólk og
í rauninni sundurleitur hópur
en samt afskaplega samheldinn
sem kór. Þetta er mjög góður
klúbbur og við skemmtum okk-
ur ákaflega vel saman. Höldum
árshátíð og förum alltaf í ferða-
lag á vorin eftir tónleikana. Nú
ætlum við á Snæfellsnesið.
18.35 Komin heim í Víði-
lundinn og ætla mér að fjölfalda
söngskrána okkar. Leiði hugann
líka aðeins að Kvennakórnum
Emblu, sem ég syng líka með,
en við erum með tónleika fljót-
lega og laugardagurinn fer allur
í æfingar með Emblu. Stundum
dembist allt yfir á sama tíma en
svo eru hlé á milli og þá neyðist
maður jafnvel til að fara út að
ganga!
20.30 Átta mig á því, þegar
ég hef horft á um það bil helm-
inginn af Evróvisjón-söng-
keppnninni að ég gleymdi að
fjölfalda söngskrána og dríf mig
því niður í félagsmiðstöðina
okkar hér í þjónustumiðstöð-
inni í Víðilundi. Í húsinu eru
íbúðir fyrir eldri borgara, hér
getur maður fengið þjónustu ef
maður vill en er ekki bundinn af
neinu, það er ákaflega þægilegt,
og gott að geta notað sér að-
stöðuna eins og ég geri nú í
kvöld. Þegar því er lokið er
dagurinn langt kominn.
23.00 Fer inn í rúm. Ég les
alltaf áður en ég fer að sofa, en
man reyndar oft ekkert hvað ég
var að lesa þegar ég vakna aftur
þótt ég sé með bókina opna!
Ætli ég hafi ekki sofnað ein-
hvern tíma fyrir tólf.
Dagur í lífi Gunnfríðar Hreiðarsdóttur, formanns kórsins Í fínu formi
Gunnfríður mátar siffonslæðu á einn kórfélaganna fyrir æfinguna í Glerárkirkju á fimmtudaginn. Til vinstri er
Edda Indriðadóttir fyrrverandi skautadrottning, einn félaga kórsins.
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
Allir eru í fínu formi