Monitor - 05.05.2011, Blaðsíða 13

13FIMMTUDAGUR 5. MAÍ 2011 Monitor
„Það hefur verið gaman fyrir okkur að finna hversu
djúpt í hjörtum margra Quarashi er enn,“ segir
Sölvi Blöndal sem oft er kenndur við hljómsveitina
Quarashi sem hefur selt um 500 þúsund plötur um
allan heim. Nýlega var tilkynnt um endurkomu
sveitarinnar sem hefur ekki spilað öll saman í mörg
ár. „Þetta er náttúrulega mjög skrítið því mér hefur
persónulega alltaf þótt svona endurkomur vera klén
fyrirbæri,“ segir Sölvi sem er engu að síður mjög
spenntur fyrir tónleikunum sem Quarashi mun
halda 9. júlí á Bestu útihátíðinni. Það hefur einhver
ólýsanlegur sjarmi verið yfir Quarashi alveg frá því
að þeir gáfu út fyrstu smáskífuna sína árið 1996 og
er því ekki úr vegi að byrja á því að forvitnast um
hvernig þessi ólíklegi hópur stráka kynntist og ákvað
að stofna eina svölustu hljómsveit Íslandssögunnar.
Ég las einhvers staðar að þið Ómar hafið hist sem
börn á Austurvelli í mótmælum gegn herstöð
Bandaríkjanna á Íslandi. Er það satt? Já, auðvitað.
Þetta er fín saga og mér finnst hún frábær. Við vorum
svona fimm ára en héldum ekkert miklu sambandi
eftir þessi kynni. Það má orða það þannig að við viss-
um alltaf hvor af öðrum enda báðir kommúnistar.
Einn kommúnisti þekkir alltaf annan kommúnista.
Í sama viðtali kom fram að þú hafir kynnst Steina
í hjólabrettagarði þar sem hann skeitaði meðan þú
sinntir samfélagsþjónustu. Hvað var málið? Ég var
að sinna samfélagsþjónustu en ekki í þeirri merkingu
að einhver hafi skikkað mig til þess. Ég var að vinna
á þessu skeitparki sem var þar sem Harpan er núna.
Það var frábært dæmi og við vorum að setja upp
einhverjar keppnir og svona. Ég veit ekki alveg hvern
ég var að vinna fyrir en mig minnir að ég hafi fengið
einhvern pening fyrir þetta.
Uppruni Quarashi virðist þá vera að smella hjá
okkur. Hvernig kynntist þú svo Hössa sem þú
stofnaðir hljómsveitina með árið 1996? Ég man
nákvæmlega hvar við hittumst fyrst. Við vorum
báðir í MR og Hössa vantaði ABBA-plötu því hann
ætlaði að syngja Money, Money, Money í Söngkeppni
framhaldsskólanna 1994. Hann spurði mig fyrir aftan
Menntaskólann í Reykjavík hvort ég ætti diskinn og
ég sagði nei. Það var samt allt í lagi því hann fann
plötuna annars staðar.
Hvað varð um pönksveitina 2001 sem þið Hössi
spiluðuð saman í? Hún leystist upp í mjög illu. Einn
meðlimurinn stofnaði seinna fyrirtæki í Reykjavík
sem heitir CCP og gaf síðan út með mér fyrstu plötu
Quarashi.
Hvernig týpa varst þú í menntaskóla? Ég var gaur-
inn sem fannst allir aðrir geðveikt hallærislegir. Við
Barði í Bang Gang vorum saman í bekk í MR og við
vorum mikið í að finnast allir hinir mjög hallærisleg-
ir. Sumir hafa sagt að ég sé hrokafullur en ég er ekki
til í að skrifa upp á það.
Hvað varstu að hlusta á sem unglingur? Ég hlustaði
mikið á Slayer, Beastie Boys og Red Hot Chili Peppers.
Þá voru Red Hot ennþá góð hljómsveit en ekki svona
skelfilegir eins og þeir urðu seinna. Svo hlustaði ég
líka á ABBA og sensaði mikið ABBA í sjálfum mér því
ég á sænska ömmu. Ég fann strax að það var eitt-
hvert sænskt poppskrímsli sem bjó innra með mér.
Hefur þú lært mikið í tónlist? Ég lærði á þrennt. Fyrst
lærði ég lengi á selló en heima hjá sellókennaranum
mínum var ísbjarnarskinn og ég fékk eiginlega miklu
meiri áhuga á ísbjörnum. Ég varð því að hætta að
læra á selló og fór að æfa á píanó. Það gekk ekki held-
ur upp því að píanókennarann minn vantaði pössun
fyrir börnin sín og þetta þróaðist einhvern veginn
þannig að ég var farinn að passa börnin hennar í
staðinn. Þetta er í fyrsta og eina skiptið á ævinni sem
ég hef passað börn. Svo kom pabbi einn daginn til
mín og sagði mér að hlusta á lagið Moby Dick með
Led Zeppelin og mér fannst það geðveikt. Í laginu
er flott trommusóló svo ég ákvað að fara að læra á
trommur. Það entist stutt, ég held ég hafi lært í tvö ár
og hætt svo. Ég hafði í sjálfum sér engan áhuga á að
verða geðveikt góður trommuleikari en ég var samt
ógeðslega góður og hef fengið verðlaun og allt. Mig
langaði til að stofna hljómsveit svo einhverjar gellur
myndu sjá hvað ég væri mikill töffari. Það var ekki
neitt dýpra á bak við það en hafandi sagt það fékk ég
seinna rosalega mikinn listrænan metnað (hlær).
Það virðist sem engum hafi enn tekist að skilgreina
tónlist Quarashi almennilega og í greinum um
hljómsveitina hafa næstum því allar tónlistarstefn-
ur verið nefndar. Hvernig tónlist spilar Quarashi að
þínu mati? Tónlistina sem kemur út úr hausnum á
mér hverju sinni. Hausinn á mér er yfirleitt í miklu
ójafnvægi þannig að tónlist Quarashi er einskonar
pönkbræðingur. Ég veit ekki hvað ég hef spilað
í mörgum bílskúrshljómsveitum og á mörgum
tónleikum þar sem bara tveir mæta og kærasta
bassaleikarans. Ég var kominn með nóg af því þegar
ég stofnaði Quarashi. Þá fór ég að gera mína eigin
pönkbræðingstónlist og hef alltaf kallað Quarashi
pönkhljómsveit.
Hössi sagði eitt sinn í viðtali að tónlist Quarashi
væri eins og ef Chemical Brothers og Prodigy
blönduðust við Cypress Hill og Public Enemy. Ertu
sammála þessari skilgreiningu? Mér finnst þetta
bara frekar vel að orði komist hjá félaga mínum.
Við fíluðum þessi bönd, vorum að hlusta á þau og
unnum meira að segja seinna með bæði Prodigy og
Cypress Hill.
Öll 500 eintökin af fyrstu smáskífunni ykkar,
Switchstance, seldust upp á einum degi. Hvað
gerðist eiginlega? Ég get allavega lofað þér að
enginn okkar bjóst við þessu. Við höfðum bara verið
í einhverjum bílskúr að gera Quarashi-lögin og Steini
og Hössi voru í sjálfum sér óþekktir á þessum tíma.
Eins og ég sagði áðan hafði ég spilað á mörg hundruð
tónleikum fyrir tvo og kærustu bassaleikarans
þannig að þú getur ímyndað þér hvað ég varð hissa
þegar plöturnar okkar seldust allar upp á einum degi.
Allt í einu var ég kominn í hljómsveit sem var að fara
að spila fyrir fleiri. Ég hélt annars vegar að enginn
myndi skilja þessa tónlist og hins vegar að enginn
myndi fíla hana. Við hittum greinilega á einhverja
taug og tónlistin var bara kúl. Það var ekki mikið af
kúl tónlist í gangi á þessum tíma. Það var ótrúlega
erfitt að alast upp þegar eina tónlistin í útvarpi og
sjónvarpi voru lög með Sálinni hans Jóns míns. Þetta
eru allt ábyggilega bestu menn en fyrir einhvern sem
þráði eitthvað annað var þetta skelfilegt. Sálin var í
sjálfum sér allt í lagi miðað við mesta íslenska early
90‘s tónlist sem ég hef aldrei haft þolinmæði fyrir.
Á þessum tíma var engin kúl tónlist í útvarpinu á
Íslandi.
Eiginlega allar plöturnar ykkar hafa selst upp. Eru
einhverjar þeirra fáanlegar í plötubúðum í dag? Nei,
engar þeirra fást lengur nema kannski mögulega
Jinx. Ég er persónulega bombarderaður af fyrirspurn-
um frá fólki sem vill kaupa gamlar Quarashi-plötur
en ég á þær ekki.
Eftir útgáfu fyrstu breiðskífunnar ykkar tók Quar-
ashi smáhlé. Hvað fórst þú að gera? Ég hvarf í hálft
ár. Ég hafði grætt um það bil nóg til að borga einn
flugmiða til Suður-Ameríku. Ég hafði aldrei komið
þangað og kunni enga spænsku en hugsaði með mér:
„Fokk it, ég er ævintýramaður og ætla bara að fara.“
Ég steig upp í flugvél, lenti í Buenos Aires og lagði af
stað berfættur fótgangandi til Bólivíu. Svo dvaldi ég
lengi í Mexíkó, talaði ekki við neinn og var eiginlega
í einangrun. Lengi sat ég uppi á fjalli, fór síðan í
heimsókn í fangelsi og kynntist mjög athyglisverðu
fólki þar. Ég lék líka lítið hlutverk í sápuóperu í Mex-
íkó sem var rosalega gaman. Ég er búinn að leita að
upptökunni lengi og langar mjög mikið að sjá þetta.
Þegar ég kom heim vissi ég nákvæmlega hvað ég vildi
gera og hóf strax að vinna að annarri Quarashi-plötu
sem ég skírði í höfuðið á fótboltaliðinu Bocca Juniors
sem Maradona var í áður en hann varð frægur.
Stuðningsmenn liðsins kalla sig Xeneisis sem er
einmitt nafnið á plötunni.
Hvernig byrjaði stóra meikævintýrið? Eftir að við
gáfum út Xeneisis sem mér finnst persónulega besta
platan okkar kom einhver og bað okkur um að spila
á einhverri Airwaves-hátíð. Við vorum beðnir um að
spila á einhverri tískusýningu í flugskýlinu sem var
ótrúlega fyndið. Þarna voru einhverjar fáklæddar
gellur að labba fram og aftur og svo við að spila við
hliðina á þeim eins og álfar út úr hól. Einhverjir
gaurar frá bandaríska útgáfufyrirtækinu EMI sáu
okkur spila þarna og ég veit ekki hvort það var út af
gellunum eða okkur að þeir ákváðu að bjóða okkur til
Bandaríkjanna þar sem við bjuggum í smá-tíma. Þar
spiluðum við á fáránlega mörgum tónleikum, vöktum
athygli og hjólin fóru að snúast smám saman.
Hvað sáuð þið fyrir ykkur að ná langt í bransanum?
Fyrir okkur var ævintýri lífs okkar að fá að búa fimm
gaurar saman í 45 fermetra íbúð í New York í nokkra
mánuði. Það voru öll heimsyfirráðin okkar. Við bjugg-
um við hliðina á Hell‘s Angels og einu sinni hótuðu
þeir að drepa okkur, það var nóg til að toppa ferðina
fyrir okkur. Síðan þegar við fengum samninginn kom
maður í heimsókn, við skrifuðum undir eitthvað og
fengum ávísun upp á tugi þúsunda dollara. Okkur
fannst það svo óraunverulegt að við héldum að
þetta væru feikpeningar og settum ávísunina upp á
arinhillu í íbúðinni. Steini er rosa duglegur að þrífa
og þurrka af og einn daginn henti hann ávísuninni.
Quarashi fór á tónleikaferðalag um allan heim. Hvar
fannst þér skemmtilegast að spila? Ég á mér þrenna
uppáhaldstónleika. Uppáhaldstónleikar númer eitt
voru í Washington D.C. þar sem við hituðum upp
fyrir Eminem á 40 þúsund manna tónleikum. Steini
hafði snúið sig kvöldið áður og þurfti að vera í hjóla-
stól á sviðinu sem reitti Bandaríkjamenn til reiði því
þeir héldu að við værum að gera grín að fötluðum.
Uppáhaldstónleikar númer tvö voru í Montana sem
er frekast afskekkt fylki vestarlega í Bandaríkjunum.
Það var alveg geðveikt því allir þrjú þúsund áhorf-
endurnir voru eins og þeir höfðu dýrkað Quarashi í
mörg ár. Uppáhaldstónleikar númer þrjú voru svo í
Tókýó í Japan árið 2002 sem voru alveg brjálæðislega
skemmtilegir.
Ert þú með einhverjar rokksögur af tónleikaferða-
lögum ykkar? Það eru endalausar rokksögur af
þessum túrum eins og þú getur ímyndað þér. Þetta
er bara einn stór sirkus. Rútubílstjórinn okkar var
til dæmis yfirleitt á mjög sterkum efnum en ég hef
reyndar aldrei fyrirhitt jafn góðan bílstjóra. Síðan
þegar honum var skipt út fyrir edrúmann gat ég
aldrei sofið því hann beygði svo asnalega og þá fór
ég fyrst að verða hræddur. Svo vorum við með versta
tour manager í heimi. Einu sinni ætlaði hann að berja
alla hljómsveitina af því að einn okkar tók mjólk
út úr ísskápnum og setti hana ekki inn aftur. Fólk
verður tæpt á geði á svona tónleikaferðalögum.
Hvað áttuð þið margar grúppíur þegar mest var?
Örugglega margar, ég reyndi að fylgjast sem minnst
með því hjá hinum. Ég er reyndar
orðinn feministi eftir að hafa búið úti í
Svíþjóð svo ég tala ekki um konur sem
grúppíur vegna þess að ég virði þær.
Það var Spinal Tap
sem gerði útslagið.
Hössi vildi meina að Spinal
Tap væri feik en ég veit að
þessi mynd er ekkert feik.
Texti: Sigyn Jónsdóttir sigyn@monitor.is
Myndir: Golli golli@mbl.is
HRAÐASPURNINGAR
Uppáhaldskvikmynd? Taxi Driver.
Versta martröð? Að verða rafmagns-
laus á tónleikum; það kom einu sinni
fyrir mig.
Fyndnasti maður í heimi?
Gaukur Úlfarsson.
Uppáhaldstónlistarmaður? Caribou.
Það sjúkasta sem þú hefur séð á
netinu? Ég þoli ekki þetta internet og
er ekki á því af því að það er sjúkt.
Uppáhaldsmatur?
Soðin ýsa með kartöflum.
Það besta við Ísland? Sundlaugarnar.
Það besta við Svíþjóð? Lingon-sulta.
Ég veit ekki hvað ég
hef spilað í mörgum
bílskúrshljómsveitum og á
mörgum tónleikum þar sem
bara tveir mæta og kærasta
bassaleikarans.
„Við hittum greinilega á einhverja taug,“ segir Sölvi í Quarashi um fyrstu
smáskífu sveitarinnar sem seldist upp á einum degi. Monitor ræddi við
hann um Quarashi, meikævintýrið, Hössa, sápuóperu í Mexíkó og allt hitt.