Morgunblaðið - 08.05.2010, Side 43

Minningar 43
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. MAÍ 2010
✝ Katrín Þorgríms-dóttir, nudd- og
snyrtifræðingur,
fæddist í Reykjavík 4.
desember 1942. Hún
lést á hjúkrunarheim-
ili Hrafnistu í Boða-
þingi 22. apríl síðast-
liðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðrún Sigríður
Þórðardóttir, mat-
ráðskona, f. 14. októ-
ber 1916 í Björk í
Grímsnesi, d. 2. júlí
1990 og Þorgrímur
Friðriksson, kaupmaður í Grens-
áskjöri, f. 11. október 1912, á Neðri-
Vindheimum á Þelamörk, Glæsi-
bæjarhreppi, d. 8. apríl 1980. Systk-
ini Katrínar eru Þórður,
verslunarmaður, sem lést 1988 og
Sigurrós, bæjarfulltrúi í Kópavogi.
Uppeldissystir þeirra er Marý
Karlsdóttir sem býr á Hlíð á Ísa-
firði. Katrín giftist 8. ágúst 1964
Kristjáni Kristjánssyni, tannlækni,
f. 13. mars 1940, þau skildu. For-
eldrar hans voru Kristján Sveins-
Þorláksson, matreiðslumaður, f. 19.
maí 1968 á Blönduósi. Foreldrar
hans eru Þorlákur Þorvaldsson, f.
26. febrúar 1948 og Jóhanna Bryn-
dís Hallgrímsdóttir, f. 15. nóvember
1949. Dóttir þeirra er Jóhanna
Bryndís f. 15. apríl 1990 í Reykja-
vík. Katrín er fædd og uppalin í
Reykjavík og bjó þar mestan hluta
ævi sinnar. Árið 1999 flutti hún í
Kópavog og bjó þar til æviloka.
Katrín lauk gagnfræðaprófi frá
Núpi í Dýrafirði árið 1958. Fór síð-
an til náms við snyrtiskólann FOR
Internationl Skönhedspleje í Dan-
mörku og lauk þaðan námi ári 1961.
Eftir að heim kom setti hún upp
nudd- og snyrtistofu og vann við
það í nokkur ár. Hún vann síðan við
almenn skrifstofustörf, símavörslu
og almenna afgreiðslu. Katrín setti
á laggirnar eigin veisluþjónustu
sem hún rak 1989-1997. Hún starf-
aði hjá Íslenskum heimilisiðnaði frá
1990-1997. Hún flutti til Danmerkur
árið 1997 og bjó þar í tvö ár þar sem
hún starfaði við verslunarstörf .
Eftir heimkomuna fór hún að vinna
í minjagripaverslun MR-búðarinnar
hjá Íshestum í Hafnarfirði og starf-
aði þar til ársins 2003.
Útför Katrínar hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
son, augnlæknir, f. 8.
febrúar 1900, d. 23.
maí 1985 og María
Þorleifsdóttir Thorla-
cius, húsfreyja, f. 22.
júlí 1912 í Reykjavík,
d. 15. október 1965.
Katrín og Kristján
eignuðust tvö börn: 1)
Þorgrímur, skíða-
kennari, sem rekur
nú skíðahótel í Lun-
gau í Austurríki, f. 17.
desember 1965 í
Reykjavík. Kona hans
Þórey Jónsdóttir, f.
13. apríl 1970, þau skildu. Börn
þeirra eru: a) Gunnar Þorkell, f. 31.
júlí 1990 í Reykjavík, b) Kristján
Fannar, f. 28. ágúst 1991 í Reykja-
vík og c) Katrín, f. 20. janúar 1997 í
Reykjavík. Sambýliskona Þorgríms
er Þuríður Þórðardóttir, börn
hennar af fyrra hjónabandi eru
Daníel Smárason og Theódóra El-
ísabet Smáradóttir.
2) María Kristín, hönnuður, f. 28.
febrúar 1969 í Reykjavík. Eigin-
maður hennar er Hallgrímur Ingi
Nú hefur elskuleg systir mín
kvatt þennan heim eftir erfið veik-
indi. Þegar kemur að kveðjustund
hvarflar hugurinn til liðinna tíma
og minningarnar líða hjá. Ég sé
hana enn fyrir mér á æskuheimli
okkar á Flókagötunni dansandi
ballett, en hún æfði ballett hjá
Eddu Scheving í mörg ár. Á laug-
ardagskvöldum sýndi hún ballett
fyrir foreldra okkar og systkini í
holinu heima í ballett-kjól og skóm.
Hún sveif um gólfið með sérkenni-
legan glampa í augum enda
dreymdi hana um að verða ballett-
mær. Hún lærði líka á píanó og
hafði alla tíð yndi af að spila og
hlusta á klassíska tónlist.
Þegar hún var sautján ára fór
hún til Danmerkur að læra snyrti-
fræði. Ég man enn eftir þessari
lotningartilfinningu sem ég bar
fyrir systur minni sem hafði siglt
utan til náms. Hún fór út sem ung-
lingur en kom heim falleg kona.
Hún bar af hvar sem hún kom
vegna glæsileika og fegurðar. Eftir
heimkomuna setti hún upp nudd-
stofu í gangherbergi þar sem við
bjuggum í foreldrahúsum. Það var
oft glatt á hjalla í þessum nudd-
tímum og heyrðust hlátrasköll
kvennanna fram á gang. Hún naut
þess að hafa fallegt í kringum sig
og eftir að hún giftist og fór að búa
bar heimili hennar ætíð vitni um
smekkvísi hennar og fegurðarskyn.
Kata var sérlega góður kokkur og
hafði yndi af því að búa til mat. Hún
aðstoðaði vinkonu sína eitt sinn við
að setja upp veislu og maturinn
þótti svo góður og sérstakur að fólk
fór að panta hjá henni veislumat.
Hún bjó til smárétti sem voru engu
líkir enda var hún alltaf að finna
upp á nýjum réttum. Kata undirbjó
veislurnar á kvöldin og um helgar.
Þegar hún vann hjá Íslenskum
heimilisiðnaði varði hún öllum sín-
um frítíma í að sjá um veislumat
svo dagarnir urðu oft langir. En
þetta var hennar ástríða svo hún
kvartaði aldrei undan þreytu eða
álagi. Þegar við komum í heimsókn
var okkur boðið að smakka góm-
sæta smárétti sem hún töfraði fram
á augabragði. Á fáum stöðum undi
hún betur en í sumarhúsi hennar og
Kristjáns við Þingvallavatn. Þar
gat hún dvalið dögum og vikum
saman með börnum sínum og síðar
barnabörnum. Systkinabörnin og
vinir barna hennar voru ætíð vel-
komin svo oft var fjölmennt hjá
Kötu í sumarbústaðnum. Þar naut
hún þess líka að hlusta á klassíska
tónlist og lesa þegar færi gafst. Ég
á svo margar yndislegar minningar
um Kötu systur mína sem ekki
verða tíundaðar hér en þakka fyrir
allar þessar góðu stundir sem ég
geymi í hjarta mínu. Undanfarin ár
hefur elskuleg systir mín barist við
erfið veikindi. Hún tók því með
æðruleysi en við sem hjá sátum
undruðumst hve mikið var hægt að
leggja á þennan granna líkama og
viðkvæmu sál. Nú er hún farin yfir
þröskuldinn yfir í annan heim og ég
er þess fullviss að nú dansar hún
ballett aftur með glampa í augum
fyrir foreldra okkar og bróður eins
og forðum daga. Blessuð sé minn-
ing hennar.
Elsku Maja mín, Haddi, Doddi,
Þuríður og barnabörn, við vottum
ykkur okkar dýpstu samúð og biðj-
um Guð að gefa ykkur styrk í sorg
ykkar.
Sigurrós og Guðmundur.
Elsku frænka, það er svo skrítið
að hugsa til þess að þú sért ekki
lengur hérna hjá okkur. En á sama
tíma trúi ég að þú sért komin á fal-
legan stað þar sem þú hefur fulla
heilsu og getir látið þér líða vel.
Það var alltaf svo gaman að koma í
heimsókn til þín, hjá þér fékk mað-
ur alltaf höfðinglegar móttökur. Í
hverju horni voru nammiskálar
sem gerðu heimilið að hálfgerðu
draumlandi í augum lítillar stúlku.
En fyrst og fremst er það hlýjan og
væntumþykjan frá þér sem situr
eftir í minningunni. Maður fékk
alltaf nóg af ást og umhyggju. Ég
man svo vel eftir því þegar ég var
lítil og þú kallaðir mig svo oft
„Kötu“ og ég var svo stolt af því að
heita eins og þú og var ennþá stolt-
ari af því hvað þér þótti vænt um
það. Ég mun alltaf vera stolt af
Katrínar-nafninu mínu og minning-
in um þig mun vekja hjá mér góðar
minningar alla tíð.
Elsku Mæja, Doddi og fjölskyld-
ur, ég votta ykkur innilega samúð
mína og bið Guð að vera með ykkur
á þessum erfiðu tímum og í gegnum
þessa miklu sorg.
Kristín Katrín.
Ég kvaddi Kötu, fyrrverandi
mágkonu mína og vinkonu, í hinsta
sinn að morgni þann 22. apríl, þeg-
ar hún skildi við þetta líf.
Kötu kynntist ég fyrst þegar við
báðar vorum um tvítugt, ungar lífs-
glaðar blómarósir. Kristján bróðir
minn og Kata felldu hugi saman og
giftu sig nokkrum árum seinna, en
slitu samvistum eftir 25 ára hjóna-
band, en vinskapur okkar Kötu
hélst alla tíð.
Já, elsku Kata mín, það er margs
að minnast, bæði sorgar- og gleði-
stunda, fyrst ætla ég að fá að þakka
þér fyrir allan stuðninginn, sem þú
sýndir mér þegar mamma dó langt
fyrir aldur fram, það var erfiður tími
fyrir okkur öll, þið voruð líka mjög
nánar og miklar vinkonur. Ég minn-
ist þess þegar mamma gaf þér fallega
málaða mynd af ballerínu, þessi
mynd fylgdi þér og hékk við rúmið
þitt alla tíð, enda talaðir þú oft um
hvað hún hefði verið þér góð.
En gleðistundirnar voru miklu
fleiri og margs að minnast, öll jóla-
boðin, afmælin, ferðalögin og uppá-
komurnar; þau voru skemmtileg leik-
fimispartíin hjá Báru, þegar við
tróðum upp og sungum saman undir
gítarspili. Við áttum líka tvær
skemmtilegar ferðir til Bandaríkj-
anna með Nönnu vinkonu okkar. Þær
verða líka minnisverðar allar ferðirn-
ar að ættaróðalinu Skarði og þegar
þið nýgift hjónin heimsóttuð okkur
ung og vongóð, þegar við dvöldum í
Noregi á námsárum Bjarna, og nut-
um þess saman að aka um þetta
fagra land.
Þú varst mikill kokkur og kunnir
að framreiða góðan mat og ávallt var
gott að eiga þig að á mannamótum
heima á Öldugötu 9. Allt var svo
smekklega borið fram hjá þér og
gott á þig að treysta, Kata mín.
Samgangur á milli barnanna var
ætíð mikill í æsku og hefur haldist
náinn fram á fullorðinsár.
En árin fara misvel með okkur.
Síðustu árin hafa verið þér og fjöl-
skyldunni erfið í langvinnum veik-
indum þínum. Smám saman dregur
úr lífskraftinum og samgangurinn
verður stopulli, en í huga mér og
fjölskyldunnar mun þú ávallt eiga
ríkan sess og minningin um þig
blönduð söknuði um góða konu. Við
vottum ástvinum þínum og börnum
innilegustu samúð.
Guðborg Kristjánsdóttir
og fjölskylda.
Katrín Þorgrímsdóttir
stinga svona af að ég fór að gráta.
Ástæðan fyrir því að ég man
svona vel eftir þessu er sú að ég
fékk svo mikið samviskubit af því
að hræða þig svona mikið. Þú
sagðir við mig að þetta væri allt í
lagi og lagðir þessar stóru hendur
á kinnina á mér eins og þú gerðir
alltaf þegar ég varð sár. Ég sakna
handarinnar á kinninni minni,
pabbi, og ég vildi að ég gæti haft
hana við kinnina þegar ég er að
sofna því eftir að þú fórst hef ég
hugsað um höndina á hverju
kvöldi og hvað það var gott að
sofna með hana undir kinninni. Þú
varst eini maðurinn sem gast lag-
að allt á nokkrum mínútum bara
með því að leggja höndina þína á
vangann á mér. Ég sakna þín svo
sárt að mér finnst stundum að ég
sé að rifna. En ég held áfram að
lifa lífinu eins og ég veit að þú
myndir vilja að ég gerði. Ég held
áfram að vera þessi góða mann-
eskja sem þú kenndir mér að vera
og ég mun minnast þín í hvert
skipti sem ég tek ákvörðun í líf-
inu, því þú varst minn langbesti
vinur, og án þín er lífið erfitt en
ég mun halda ótrauð áfram fyrir
okkur bæði og hugsa um Guðna
okkar. Ég elska þig og mun alltaf
minnast snúninganna okkar á ætt-
armótum, á böllum, og allra góðu
tímanna sem við áttum saman.
Hvíldu í friði, pabbi minn, því
enginn á það betur skilið að finna
þennan langþráða frið en þú.
Þín pabbastelpa og afastrákur,
Inga og Guðni Páll.
Elsku faðir.
Ég sit hér og hugsa til þín með
söknuði. Sársaukinn, að fá aldrei
aftur að sjá þig, er sem stór
skurður í hjarta mínu. Ég tel mér
trú um að þú sért kominn á hlýrri
og betri stað og öllum þínum
áhyggjum og erfiðleikum sé af-
létt. Lífið er grimmt og ég á erfitt
með að sætta mig við það, faðir þú
ert horfinn. Hugsanir um þig
vekja upp minningar, minningar
frá liðnum árum þegar við gerðum
nánast alla hluti saman.
Mér vöknar um augun þegar ég
hugsa til þess þegar þú kenndir
mér að binda pelastikk, þá miklu
kennslu mun ég ætíð geyma í
huga mér og aldrei gleyma. Eða
þegar þú fórst með okkur á skíði í
Hlíðarfjall, það voru yndislegir
tímar.
Í æsku varstu stoð mín og
stytta, þú gerðir allt þitt besta og
stundum meira til, því mun ég
aldrei gleyma. Þú varst hörð
manngerð sem tók inn á sig allar
áhyggjur heimsins sem oft á tíð-
um voru of miklar. Ég vona svo
innilega að öllum þínum áhyggj-
um sé aflétt og að þér líði mun
betur á þeim stað sem þú ert núna
en þeim sem lífið gaf þér.
Faðir, í mínum hinstu orðum til
þín vil ég að þú vitir að við sökn-
um þín yfirþyrmandi mikið. Ég
get ekki hætt að velta því fyrir
mér hvort þú vissir að ég elskaði
þig og unni alla tíð. Dauf rödd í
huga mér hvíslar að mér að ég
hafi ekki sagt það nægjanlega oft,
og þess vegna vil ég segja það við
þig hér að ég elska þig. Ekkert
mun nokkurn tímann taka það af
okkur og þá allra síst dauðinn.
Ég mun hugsa til þín með sökn-
uði þegar ég tek við prófskírtein-
inu mínu í vor og hugsa „Faðir,
sjáðu hvað ég hef afrekað“, eins
og lítið barn sem brosir til föður
síns sigri hrósandi yfir þeim af-
rekum sem það hefur unnið. Ég
leyfi mér að hugsa til þess að þú
sért vakandi yfir okkur, og að þú
munir leiðbeina okkur í gegnum
lífið líkt og þú gerðir þegar við
vorum minni.
Hvíldu í friði, elsku faðir. Megi
guð geyma þig.
Sigurður Helgi Védísarson.
Hve sárt ég sakna þín,
ég sit við legstein þinn
og hugsa um horfna tíð,
hjartans vinur minn.
Sú sannreynd sturlar mig,
að við sjáumst aldrei meir.
Þú gafst mér nýja sál,
sál sem eitt sinn deyr.
Ó, hve sár er dauði þinn,
þú varst eini vinur minn.
Einn ég stari í sortann inn,
með sorgardögg á kinn.
Hve leið og laus við svör
er lífsins gönguför.
Við leyndardómsins dyr,
deyja mennirnir.
(Sverrir Stormsker)
Takk fyrir allt það góða.
Kveðja,
Védís.
Til pabba míns.
Ég elska þig svo mikið af því að
þú elskar mig, mér finnst þú frá-
bær og æðislegur og þú verður
það alltaf. Ég elska þig vegna
þess að þú vinnur svo mikið til að
eiga mat handa okkur og þak yfir
höfuðið. Ég elska þig svo mikið
vegna þess að þú skammar mig
aldrei og gefur mér nammi. Ég
elska þig vegna þess að þú ert
pabbi minn!
„Faðir er sá sem veldur því að
þér finnst þú ómissandi þótt eng-
um öðrum finnist það.“
Endar nú dagur, en nótt er nær,
náð þinni lof ég segi,
að þú hefur mér, Herra kær,
hjálp veitt á þessum degi.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson, Prestshólum)
Hvíldu í friði, faðir minn, þín
verður sárt saknað. Ég mun ávallt
geyma þig í hjarta mínu, elsku
pabbi minn.
Þín dóttir,
Guðbjörg.
Það var okkur mikil harma-
fregn að Haggi Binna, fyrrum
skipsfélagi okkar, væri látinn.
Haggi var lengi traustur hlekk-
ur í öflugri skipshöfn, sterkum
kjarna manna sem sigldi á Bald-
vin Þorsteinssyni EA. Haggi
starfaði þar lengi sem vélamaður.
Þar stóð hann sannarlega í eldlín-
unni. Iðjusemi, ósérhlífni og
æðruleysi í erfiðum verkefnum
einkenndi daglegt viðmót hans.
Alltaf var gott að fara á hans fund
ef úr einhverju þurfti að leysa
sem við kom verkefnum dagsins.
Haggi gekk til allra verka af
óvenjulegri festu og dugnaði sem
einkenndi öll hans störf til sjós.
Haggi hafði skarpa sýn á verk-
efnin sem leysa þurfti og reynsla
hans og þekking á margvíslegum
tækjum og tólum sem notuð eru á
nútíma vinnsluskipum mikil.
Haggi var óragur við að leita
nýrra leiða og lausna í störfum
sínum með góðum árangri.
Á kertinu mínu ég kveiki í dag
við krossmarkið helgi og friðar,
því tíminn mér virðist nú standa í
stað
en stöðugt þó fram honum miðar.
Ég finn það og veit að við erum ei
ein
að almættið vakir oss yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
(Kristján Stefánsson frá Gilhaga.)
Kveðja frá skipsfélögum á Bald-
vin Þorsteinssyni.
Vilhjálmur G.
Kristjánsson.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum
vefsíðu Morgunblaðsins. Smellt á reit-
inn Senda inn efni á forsíðu mbl.is og
viðeigandi efnisliður valinn.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birt-
ingu á útfarardegi verður greinin að
hafa borist eigi síðar en á hádegi
tveimur virkum dögum fyrr (á föstu-
degi ef útför er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birt-
ast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en
3.000 slög. Ekki er unnt að senda
lengri grein. Lengri greinar eru ein-
göngu birtar á vefnum. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir
formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar
um hvar og hvenær sá sem fjallað er
um fæddist, hvar og hvenær hann lést
og loks hvaðan og klukkan hvað útför-
in fer fram. Þar mega einnig koma
fram upplýsingar um foreldra, systk-
ini, maka og börn. Ætlast er til að
þetta komi aðeins fram í formálanum,
sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynn-
ingu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um
annað. Ef nota á nýja mynd skal senda
hana með æviágripi í innsendikerfinu.
Hafi æviágrip þegar verið sent er ráð-
legt að senda myndina á netfangið
minning@mbl.is og láta umsjón-
armenn minningargreina vita.
Minningargreinar