Nýr Stormur - 21.01.1966, Blaðsíða 6

FÖSTUDAGUR 21. janúar 1966.
6
BlöSin eru frekar dauf í
dálkinn þessa dagana. Örv-
amar úr boga Magnúsar
Kjartanssonar eru oft beitt-
ar, en missa stundum marks
vegna þess drifakkeris, sem
þeim fylgir og er í beinu sam
bandi við kommúnismann.
Þrátt fyrir það, gerir víg-
fimi Magnúsar það að verk-
um að greinar hans eru lesn-
ar og margir kaupa Þjóðvilj-
ann eingöngu vegna þeirra,
þrátt fyrir að þeir séu honum
ekki sammála í einstökum
málum. Slíkur penni hefir
ekki sézt í dagblöðunum síð-
an Jónas frá Hriflu var upp
á sitt bezta. Ritstjórnargrein-
ar hinna dagblaðanna eru
bragðlitlar, mest pex og skæt
ingur, sem enginn tekur mark
á.
Það er illa farið. — Þessir
menn eru ráðnir til blaðanna
til að túlka stefnur og störf
stjómmálaflokkanna. Þetta
verða því að vera áhrifamenn
ínnan flokkanna en ekki lit-
ilsvirtir léigupennar. Alþýðu-
blaðið, undir rltstjóm Bene-
dikts Gröndal, forðast að taka
afstöðu, nema þá helzt í alú-
mínmálinu. í því málí er eng-
inn hætta á að stóri bróðir
verði vondur. Emil hefir enn
öll ráð í hendi sinni og ekki
er gott að segja hversu öflug
óánægjan með stjórn hans á
flokknum er. Hins vegar hef-
ír hann kverkatökin á yngri
mönnunum, í gegn um fjár-
mál flokksins. Alþýðublaðið
hættir að koma út á þeim degi
sem hann, Guðmundur R.
.Oddsson, Jón Axel og fleiri
stjórnendur hlutafélagsins,
Alþýðuhús Reykjavíkur og
annara eigna, sem áttu að
styðja flokksstarfsemina segja
til um. Forystumenn verka-
lýðsflokksins, Alþýðuflokks-
ins, hafa um mörg ár notað
og nota enn, fjármagnið til að
tryggja völd sín í flokknum.
Benedikt Gröndal veit þetta
vel og þvi þorir hann ekkert
að segja, ef hann þá hefir
eitthvað að segja.
Morgunblaðið heldur að
sjálfsögðu áfram iðju sinni
að lofsama stefnu og störf
ríkisstjórnarinnar og segja
fólki frá því hve það njóti
mikils öryggis og velmegunar
undir hinu góðu og göfugu
stjórn.
í þessu landi eru engir erf-
iðleikar, segir Morgunblaðið
og framtíðin brosir við lands-
fólkinu björt og hrei'n, aðeins
ef það fær Sjálfstæðisflokkn-
um s’tj órnartaumana um tíma
og eilífð. Hinar hagnýtu fram
kvæmdir eru látnar sitja fyr-
ir, svo sem bygging hemað-
armannvirkja í Hvalfirði og
Aluminverksmiðja við Straum
Það vantar að vísu 1000 menn
á bátaflotann, en það er allt
í lagi, við ráðum bara Færey-
inga. Bátaflotinn er að vísu
rekinn með tapl, en Morgun-
blaðið hefir mestar áhyggjur

af erfiðleikum verzlunarinnar
smb. Mbl. 19. 1. 65.
Tíminn er höfuðmálgagn
stjórnarandstöðunnar. Aðal-
ritstjóri Tímans er einn af
helztu stjórnmálamönnum
Framsóknarflokksins. Hann
er harður penni, enda vanur
stjórnmálatuskinu og dag-
blaðaþrasi, næstum frá barns
aldri. Stjórnarliðum er éinnig
sérstaklega uppsigað við hann
og velja honum ýmis skamm-
ar- og háðsyrði. Þórarinn er
rólyndur maður og lætur sér
fátt um finnast. Sjálfstæðis-
menn hafa gert sér mikið far
irni qA rmriria hnmim UDD Úr
kommúnisma. Frægt er mold
viðrið, sem þyrlað var upp í
blöðunum um ferð hans aust-
ur fyrir járntjald í sumar.
Allur sá þvættingur varð blöð
unum til lítils sóma og sýnir
bezt málefnafátækt hinna
launuðu skriffinna.
Timinn er hinsvegar bund-
inn 1 báða skó. Innan Fram-
sóknarflokkksins er að finna
menn á sömu breiddargráðu
í fjármálum og íhinum flokk
unum. Þessir menn hafa sín
áhrif á stefnu flokkslns og
skrif blaðsins. Framsóknar-
flokkurinn er ekki vinstri
flokkur, nema þegar honum
bíður svo við að horfa. Hann
hefi oft farið til hægri við
Sjálfstæðisflokkinn og engin
leið er að vita hvaða stefnu
hann tekur þegar hann kemst
í stjórn. Flokkurinn er byggð-
ur upp sem milliflokkur og
verður að takast sem slíkur.
Blaðið verður að taka skil-
yrðislausa afstöðu með sam-
vinnuhreyfingunni, eða öllu
heldur forystumönnum sam-
bandsins og fyrirtækja þess,
enda eru dæmin mörg sem
sanna og málstaðurinn ekki
alltaf verið himinborinn. Blað
ið er háð fjárstyrk sambands-
ins og kaupfélaganna, sem
veita til þess miklu meiri aug
lýsingum en hinna blaðanna
og tjáir ekki móti því að
mæla. Blaðið er því bundið
í báða skó, hvað sem fyrir
kæmi og þyrfti að verja, alveg
á sama hátt og blöð Sjálfstæð
isflokksins eru bundin verzl-
uninni, sem líf þeirra byggist
á.
Um óháða skoðanamyndun
er þvi ekki að ræða, þar sem
öfl utan stjórnmálaflokkanna
hafa afgerandi vald i hönd-
um.
Vísi hafa áður verið gerð
nokkur skil. Hann er í raun
og veru eina málgagn Sjálf-
stæðisflokksins, sem er talin
eiga meirihluta í blaðinu, eða
menn á hans vegum. Málin
standa hins vegar þannie- að
þetta er arfur frá deilum
Bjarna og Gunnars Thorodd-
sen. Ólafur heitinn Thors
reyndi að sætta „prinsana"
með því að hvor þeirra hefði
sitt málgagn, en Bjarni var
búinn að hreiðra svo um sig
á Morgunblaðinu, að þar var
hann einráður um hin póli-
tízku skrif. Nú er Gunnar far
inn af landi burt og skilur allt
sitt lið eftir i sárum. Bjama
er ekki um að sleikja sárin
og það sviður i þau. Framtið
blaðsins er óráðin og ritstjór-
inn veit hvorki haus eða sporð
á þvi, hvemig hann á að taka
á málunum, jafnvel þótt hann
gæti eltthvað skrifað. Hann
eltir því Morgunblaðið í skrif-
um sínum og svipleysið er á-
valt híð sama.
Þjóðin nennir ekki lengur
að lesa þessi blöð, nema þá
daglegar fréttir. Hún veit að
þeir segja allir ósatt, þegar
svo býður við að horfa og
flokkurinn krefst. Hugur fólks
til framtiðarlnnar er í öfug-
um mæli við staðhæfingar
blaðanna.
Stjómarliðar fara troðnar
slóðir, sem flestar liggja und-
an brekkunni. Stjómarand-
staðan bendir á „hina leiðina“
og lofar að kippa öllu í lag.
Svo auðvelt er þetta því mið-
ur ekki. Það er aðeins ein
leið fær og hún liggur til
baka.
Til baka frá eyðslu og ó-
hófi. Stakkinn verður að
sníða eftir vextinum. Það verð
ur að hætta að lofa að „reyna“
Það verður að hætta að lofa
úrræðum, sem ekki eru fyrir
hendi. Þjóðin verður að breyta
lifnaðarháttum sínum, haf-
andi í huga mögm kýrnar,
sem átu feitu kýrnar. Öllum
skakkaföllum verður með
þessu áframhaldí að mæta
með beiðni um hjálp, til ann-
arra þjóða. Þjóðin verður að
breyta lifnaðarháttum sínum,
það er að segja, stór hluti
hennar. Til þess dugar ekki
minna en algjör samstaða
allra flokka, með heill og ham
ingju allra jafnt fyrir augum.
Bílakaup
BÍLASALA
Bf LASKIPTI
Bílar
viff allra
hæfi
☆
Kjör
við allra
hæfi
Bílakaup
Sími 15812
Skúlagötu 55 (Rauðará)^
Stefnuskrá
Stjórnmálaflokkanna
í síðasta blaði voru birt
fyrstu hlutar stefnuskrár Al-
þýðuflokksins, þ. e. a. s. sam
anburður á fyrstu steínu-
skránni og þeirri síðustu. Þessi
samanburður leiðir í ljós að
flokkurinn hefir lagt þjóðnýt
ingarstefnuna algjörlega á
hilluna. í fyrri stefnuyfirlýs-
ingunni er talað fyrst og
fremst um þjóðarheildina. —
Framleðislutækin skulu vera í
hennar eign og rekin með hag
heildarinar fyrir augum. í
síðari stefnuskránni er frelsi
einstaklingsins sett ofar öllu,
en ekki minnst á opinberann
rekstur. Hér eru öll þjóðnýt-
ingaráform jafnaðarmanna
þurrkuð út. Það atriði stefnu
skrárinnar að láta „eign og
stjóm atvinnutækja lúta hags
munum þjóðarheildarinnar"
er ákaflega teygjanlegt á-
kvæði, sem enginn stjórn-
málaflokkur muni ekki voga
sér að mæla gegn, þótt hann
vildi. Hér er horfið frá hinu
gamla stefnumiði, að um sam-
eign þjóðarinnar sé að ræða
og að allt fjármagn, sem máli
skiptir, sé undir yfirráðum
rikisins.
Um sósíalisma er ekki leng
ur að ræða, heldur er hér
miðað við kapitaliskt þjóðfé-
lag. Skrifstofumennirnir hafa
ekki verið í vandræðum að
orða stefnuskrána fallega og
verður vissulega að ætlast til
þess að Alþýðuflokkurinn sýni
í verki að hugur fylgi máli. f
hugum allra sannra jafnaðar
manna hefir sósíalisminn á-
vallt verið lokatakmarkið. —
Stéttlaust þjóðfélag, þar sem
auðsöfnun einstaklinga væri
óhugsandi. Engum hefir þó
dottið í hug, að þetta takmark
næðist i einum áfanga.
Hér sjáum við hins vegar
svart á hvítu, að jafnaðar-
menn hafa hætt við þetta tak
mark: Sósialismann sjálf-
ann. Sósíalisminn er alheims-
hugsjón og jafnaðarmenn um
allan heim hafa hugsað sér
að ná því takmarkl án bylt-
inga og blóðsúthellinga, með
vilja meirihluta kjósenda. Á
þeirrí löngu leið hugsa þeir
sér velferðarríki, sem miðar
að því fyrst og fremst að
minka muninn milli auðs og
fátæktar, unz hann er úr sög-
unni. Velferðarrlkið sjálft er
ekki takmark, þar sem það
gerir ekki ráð fyrir þessum
möguleika. Það á hins vegar
að minka svo stéttaskipting-
una að öllum verði að lokum
ljóst, að þeir eru bræður og
andlegt og efnahagslegt rétt
lætí, þar sem enginn stend-
ur öðrum ofar, nema fyrir eig
in vinnu og andleg og líkam-
leg afköst, er lokatakmarkið.
Við skulum vona að íslenzk-
ir jafnaðarmenn missi ekki
sjónar á þessu takmarki, þótt
stefnuskráin sé óljós og ramm
inn víður.
Eldri stefnuskráin verður
að skoðast í ljósi þess, að
verkalýðssamtökin voru fá-
menn og lítilsmegnug, en bar
áttan var hafin og er hér 3.
grein stefnuskrárinnar:
III. Aðferðir
Þessar eru þær höfuðaðferð
ir, sem flokkurinn beitir til
þess að komast áleiðis að
settu marki.
1. Verkalýðssamtök.
Verkalýðsfélög skal stofna
og efla í hverri atvinnugrein
til þess að halda uppi viðun-
anlegum vinnulaunum, með-
an núverandi launafyrirkomu
lag helst, og varna því, að
auðmenn og atvinnurekendur
geti kúgað eða beitt órétti í
atvinnubrögðum einstaka
menn eða atvinnugreinar með
of lágu kaupi, of löngum
vinnutíma, ónógri trygging
gegn slysum og heilsuspilli
eða á annan hátt, — og vinni
félögin að öðru leyti í sam-
ræmi við stefnuskrá Alþýðu
flokksins.
2. Almenn fræðsla.
Með blöðum, bókum, nám-
skeiðum, fyrirlestrum og við-
ræðum skal kosta kapps um
að auka þekkingu alþýðu-
manna á almennum þjóðfé-
lagsmálum, mannréttindum
og mannfélagsskyldum. —
Leggja skal sérstaka áherzlu
á þessi meginatriði:
Að mennirnir eru bræður og
eiga að starfa sem samverka
menn en ekki sem keppinaut-
ar.
Að allir hafa jafnan rétt til
að lifa og hagnýta hæfileika
sína.
Að vinnan er móðir allrar
velmegunar.
Að enginn maður má hafa
hag af því, sem er annárs
manns óhagur.
Að enginn má eiga elgn,
sem hann notar eða getur not
að til skaða íyrir þjóðfél -js-