Nýr Stormur - 08.07.1966, Blaðsíða 10

^ORMUR
FÖSTUDAGUR 8. }úlí 1966.
10
Bör Börsson
júni&r
Telknarl: Jón Axel Eglls
464 Þaff var nærri liffiff yfir brúffina,
en brúffguminn sat og starffi eins og
fáviti, þegar Olsen farandsali hvarf
svona skyndilega en Bör Börsson júní-
ór var skyndilega kominn þarna eins
og fjandinn úr sauffarleggnum og hafffi
hiustaff á gestina baktala hans og gera
grín af honum. Allir sátu stjarfir af
skömm og ótta. Annaff eins og þvílíkt
hafði ekki komiff fyrir áður í Öldurdal.
Bör Börsson lét sjálfur sem ekkert væri.
Hann leit á þetta allt köldum og róleg-
um augum.
465 En honum var skemmt aff sjá Níels
á Vatni grúfa sig yfir diskinn sinn eins
og barinn hund. Hans á Horni var ým-
ist blóffrauffur effa nábleikur. Vandræff-
in voru mikil. Enginn kom sér aff því
aff segja orff, heldur gláptu meff bit-
ana í munninum. Ein persóna var þó
í salnum, sem ekki skammaffist sín og
hún naut þess er fram fór. Þetta var
því mátulegt. Nú gat þaff lapiff sína
eigin spýju. Annaff eins kjaftshögg
höfðu Öldudælir aldrei áffur fengiff, og
þetta var þeim rétt mátulegt. En hvaff
hún elskaffi hg.nn Bör Börsson!
466 Bör Börsson lét þaff sitja lengi og
skammast sín. Þetta var stærsta stund-
in ennþá í ævintýrinu Bör Börsson júní
ór. Þá sló Börsson loks í glasiff sitt og
reis á fætur. — Eg held ég verffi nú aff
segja: komiff þiff sæl og þakka ykkur
fyrir síffast! Viff getum sennilega komiff
okkur saman um þaff, aff viff eigum öll
okkar heimskupör. En nú hefi ég lært
dálítiff af ykkur og ef til vill hafiff þiff
eitthvaff lært af mér. Eg held nú samt
aff viff getum aftur orffiff góffir nágrann
ar, eins og skrifaff stendur.
467 — Og svo aff úr því ég er aff lialda
þessa ræffumynd, þá langar mig til að
segja ykkur aff þaff verffur aftur haldiff
bruðkaup hér á Öldurstaff, viku fyrir
jól. Hm! Já! Þaff er meiningin að viff
Jósefína í Þórsey höldum brúffkaup, viff
ætlum nefnilega aff gifta okkur og þá
skuluff þiff öllsömul vera hjartanlega
velkomin! Og svo segjum viff skál upp
á þaff!! — O, djöfullinn sjálfur; sagffi
Andrés í Þórsey og leit hvasst á dóttur
sína. Hann þreif í hökuskeggiff, en hún
þorffi ekþi aff líta upp.
468 Skál! Skál! Skál! Skál! Bör Börs-
son! Skál! Skál! Skál! Jósefína! var
kallaff allstaffar umhverfis borffiff. Gamli
Bör og kona hans höfffu komiff inn meff
an á þessu stóff. Þau stóffu fram viff
dyr og héldu aff þau sæu sýnir, en svo
fóru þau bæffi aff hlæja og gráta af
sjálfur. — Var þaff ekki sem mig grun
affi alla tíff, aff þetta væri hann Bör
sjálfur. — Var það ekki sem mig grun-
affi alla tíff aff þetta væri hann Bör
sjálfur sagffi móffir hans. — Já, hann
Bör hefir nú veriff meff allra handa
uppátæki, sagði gamli Bör, faffir hans.
469 Gamli Bör smokraði sér nú með-
fram stólunum og í áttina til Börs júní
órs og tók í hönd hans. — Gamla móffir
hans gaufaffi á eftir honum og þerraffi
magrar og sinaberar hendurnar á
svuntu sinni. — Vertu velkominn heim
viff grátinn — því aff þaff var svo gam-
an aff hann Bör var kominn heim aft-
ur. Nú fór aff lifna á ný yfir fólkinu.
Auffvitaff hafffi þetta veriff neyffarlega
hundslegt, aff tala svona af sér — en
þetta var nú skeffur hlutur — ætli þaff
jafni sig ekki og síffan var tekiff til aff
drekka á ný.
470 Víniff og sterki bjórinn hjálpuffu
til viff aff losna viff sneypuna og gremj-
una. Nú sneri þaff viff blaffinu og tók
aff hrósa Bör upp í hástert, en skellti
skuldinni á þessa agenta og farandsala,
Börsson mætti ekki vera reiffur, þetta
hefffi í rauninni veriff vita saklaust sem
þaff hefffi sagt og síffan var lirópaff
skál! dírektör Börsson — Skál! Skál!
Skál! Skál! sagffi Bör og eftir aff staffiff
var upp frá borffum bauff Bör upp á
vindla. — Hæ Ætlarffu líka aff bjóffa
okkur upp á sígaravindil, sögffu þeir og
bleyttu vindilinn, sem mest i munn-
vatni sínu.
471 Andrés í Þórsey var í sífellu aff
hnippa i dóttur sína; hann vildi fá hana
út til aff tala viff sig, því aff eitt varff
um út undir vegg. — Heyrffu, er hann
ríkur, hann Bör? sagffi Andrés. — Hann
á margar milljónir, sagffi Jósefína og
hló. — Nú, jæja, jæja, sagffi Andrés og
strauk hökuskeggið allshugar glaffur. —
Nú, þá er ekkert aff segja. Hann Bör
gæti kannski komist í skömmtunar-
nefndina líka, sagði hann við sjálfan
sig, því aff hann vissi enga vegsemd
meiri í þessum heimi, en aff vera í
skömmtunarnefndinni.
472 Og þegar Bör var kominn úr þess-
um bölvaffa lafafrakka og kominn I
nú í dansinn á hlöffuloftinu og leyfffi
ekki af. Hann dansaffi auffvitaff ein-
göngu viff Jósefínu og tók rösklega á
henni. Hann dansaffi „polka meff hnykk“
og „öfugan stökkdans", rétt eins og
almennilegt fólk og hann hvíaffi líka
og sparkaffi upp i bitann.
473 Bör Börsson komst nú fyrst fyrir
alvöru til vegs og virffingar í Öldur-
dal, þegar þaff spurffist aff hann væri
svona óskaplega ríkur. Hann keypti
nærri öll hlutabréfin i einkabanka Öld
urdæla og var kosinn bankastjóri í stað
Níelsar á Vatni, sem hafffi veriff svo
ragur og hræddur alla tíff, aff hann
grætt einn einasta eyri. Sá fyrsti sem
fékk lán var Öli í Fitjakoti. Þaff voru
alltaf sömu vandræffin meff hann. Síff-
an sýslumaffurinn hafffi selt ofan af
honu'm kotiff, hafði allt gengiff á aftur-
fótunum fyrir honum og hann var allt-
af aff tala um aff kaupa kotiff aftur og
nú fékk hann lán til þess.
474 Og gjaldkerinn taldi og taldi þang-
aff til handleggirnir dofnuffu upp aff
olnbogum og bankinn græddi og hluta-
bréfin stigu. En á Öldurstaff var mikið
um aff vera. Þar átti aff hald"
viku fyrirjól; og þaff mun<1'
' 'kaup
'••úð
kaup í lagi, því aff hann Bör og hún
ingameistari sunnan úr Raumsdal og
var hann fluttur yfir fjöll og fyrnindi
og var sá mesti háskakjaftur, sem menn
höfðu nokkru sinni heyrt. Ekkert var
til sparaff, en þetta var líka í fyrsta
skipti, sem milljónamæringur hélt brúð-
kaup í Öldurdal.
475 Bör Börsson var klæddur í kjól-
föt úr silki og brúffurin var meff kórónu
úr gulli, sem Bör hafði látiff smíffa í
Osló — og kórónan var þung! Þaff voru
meir en tvö hundruð hestar í förinni
upp Öldurdalinn og þaff var skotiff úr
byssum á öllum ásum og hæffum, svo
aff fólkiff hélt aff jörffin væri aff farast.
dal, fengu fatnaff og peninga og Óli i
Fitjakoti fékk afsalsbréf fyrir kotinu,
Bör hafffi keypt jörffina handa honum.
Bör hafffi keypt gamla fallbyssu í
Kristjánssteini og nú var skotiff úr
henni í gríff og erg. Átta daga og nætur
var etiff og drukkiff á Öldurstaff. Aldrei
hafffi slík brúffkaupsveizla veriff haldin
í Öldurdal — veizlan var ævintýri lík.
Og líkur nú fyrri hluta sögunnar um
hann Bör Börsson júníór og dírektör á
Öldurstað.
.........................
■. \