Nýr Stormur - 05.01.1968, Qupperneq 8

/
tfffcHMUR
FOSTUDAGUR 5. JAN. 1968.
Vera má, að þessum þáttum
fáekki éitthvað í framtíðinni.
Það er ekki skemmtilegt verk
að grafa upp ávirðingar annara
og birta þær á prenti.
Blaðið hefur talið rétt að
birta ekki nöfn manna yfirleitt,
sém hér hafa komið við sögu.
Þessir þættir hafa verið skrifað-
ir til viðvörunar, en ekki sem
skémmtilestur.
Þættirnir hafa margir hverj-
ir orðið viðkomandi mönnum
viðvorun um, að með þeim væri
fylgzt og ekki að vita, hvenær
riöfn væru birt.
Margir kannast við fíliste-
ána, þótt þeir séu ekki nefnd-
ir með nöfnum, og að nöfn
beirra hafa ekki verið birt, er
af hlífð við aðstandendur
bcirra. en ekki þá sjálfa.
Komið hefur fyrir, að blaðið
hefur fengið aðsenda bæiti og
hafa heir oftast haft við rök að
st'ðjaít Það hefur bó komið
f'rir >ð nokkurs misskifnings
hefur eætt og svo vat um einn
þátt, sem hér var birtur um
vinriumiðlunarstofu eina hér í
bora
Blaðið hefur fengið nánari
uppKsingar um það mál og
kom bá í ljós, að viðskiptamað-
ur stofnunarinnár, sem þáttinn
séndi, hafði ékki haft nægilegt
samband við skrifstofuna og á
því bvggðist misskilningurinn.
Þéssi skrifstofa er rekin á full
kofnléga heiðarlegum grund-
ve’lli og hefur veitt mörgum
góða fyrirgreiðslu, enda eru
slíkar skrifstofur algengar er-
léndis.
Blaðið biður skrifstofuna af-
sökunar á því, að það skyldi
ékki kynna sér málið betur, en
það héfur vérið venja þess að
réyria að’ ganga úr skugga um
sannléiksgildi þéss, er hér hef-
ur vérið sagt, áður en það var
birt.
Hér verður sögð lítil saga um
hrekk, sem menn skyldu gjarna
vara sig á.
Fyrir skömmu síðan voru
gerð viðskipti, sem að nokkru
skyldu gerast upp með skulda-
bréfi. Sá, er greiða skyldi með
skuldabréfinu, var mættur á
tilteknum tíma með skuldabréf
ið og fóru viðskiptin fram
snurðulaust.
Þegar viðkomandi skuldari
átti að greiða af skuldabréfinu
kom í Ijós, að ekki var lengur
um eitt bréf að ræða, heldur
tvö samhljóða.
Filisteinn hafði vissu lega átt
eða haft undir hendi hið rétta
skuldabréf, en látið ljósprenta
afrit af því, sem svo var faglega
gert, að ekki sást í fljótu
bragði, að svik væru í tafli
Seldi hann svo síðan bréfin
bæði, frumritið og afritið og
gerði úr „góðan bissness"
Blaðinu er ckki þunnugi um
eftirleikinn að þessu rnáli, en
trúlega hefur réttvísin fengið
málið í hendur, hvort sem
henni hefttr lekizt að hafa
hendur í hári sökudólgsins eða
ekki.
Sá er Ijósprentaði afritið af
bréfinu, hefur auðvitað ekki
haft hugmynd um til hvers átti
að nota afritið og er því sýkn
saka. Þetta sýnir hugkvæmni
fílisteanna, jtegar jteim tekst
upp í ránsferðum sínum á
hendur samborgurunum.
Þótt filisteaþætdýnir muni
sennilega ekki hér eftir birtast
í hverju blaði, þótt af nógu sé
að taka, mun ekki verða látið
staðar numið í birtingu þeirra,
þar sem vissa er fengin fyrir
því, að þeir hafa náð tilætluð-
tim árangri.
Hins vegar eru starfsaðferðir
filisteanna oft svo líkar, að
næstum sömu söguna þarí að
Frh. á bls. 7.

'-'Vr,
GOH FÚLK OG HREKKJAUMIRI
hiiuiimiiiiii^
ALBERT ENGSTRÖM
Karlsson stendur við dán-
arbeð konu sinnar.
— Heldurðu aff þú giftir
þig nú ekki aftur Karlsson
minn?
— Ég skal lofa þér því aff
gifta mig ekki aftur fyrr en
eftir tvo mánuffi.
yMSOM ATTOM
Nýtt ár hefur hafið göngu sína enn einu
sinni. Árið sem var að kveðja, markar á
margan hátt tímamót hjá þjóðinni. Góðu
árin, þegar hægt var að græða mikla pen-
inga á skömmum tíma, eru liðin — í bili.
Þetta ár — 1968 — mun verða erfitt fyrir
fjölmarga fjárhagslega. Gjaldþrotin verða
fleiri og greiðsluerfiðleikar almennings ná
nýju hámarki. Við áramótin gnæfa hæzt
neyðaróp kaupsýslumanna, sem segjast sjá
fram á algert hrun. En þeir sem verst eru
settir — launþegarnir — láta lítið á sér
bæra. — Forustumenn þeirra virðast mátt-
lausir málsvarar, og láta deilur innbyrðis
ganga fyrir kjarabaráttu alþýðunnar.
Það ætlar ekki af utanríkisþjónustu okk-
ar að ganga. Nýlega var ræðismaður ís-
lands í Niðurlöndum, uppvís að því að hafa
aðstoðað smyglarana við útvegun áfengis,
sem þeir síðan fluttu, sælla minningar á vél-
bát hingað og upp komst. —- Nú hefur son-
ur Axels í Rafa, verið útnefndur ræðismað-
ur íslands í Suður-Afríku, rétt eftir að hann
lét hafa eftir sér í Vísi, að ísland myndi
hann varast í framtíðinni eins og heitan
eld. Lýsing hans á landi og þjóð, var ekki
þess konar, að það ætti að verðlauna þenn-
an ævintýramann með ræðismannstitli.
Vertíð fer senn að hefjast og er það voai
ailra að vel til takist — aflabrögff og gasfttr
verði góðar. Þó er ekki útséð um þaS, a8
bátar geti róið. þar sem fiskverð hefar ekM
enn verið ákveðið og sjómenn og útvegs-
menn eiga eftir aff semja sín á miHl. Vé«i-
andi takast samningar fljótt, því mikið er í
húfi fyrir fjölmörg byggðarlög, sem byggja
afkomu sína svo til eingöngu á vertíðar-
aflanum. — Sagt er að t. d. á Snæfellsnesi
sé ástandið alvarlegt, því lítil sem engin
vinna hefur verið þar undanfarna mánuði,
Á hersjúkrahúsi nokkru lá geðillur og
hrokafullur sjóliffsforingi. Nokkrum sjóliff-
um á sjúkrahúsinu, fannst tími til kominn
aff ná sér niffri á sjóliffsforingjanum. Einn
þeirra bregður sér í slopp eins læknanna,
gengur inn í herbergið til foringjans og
segir: „Gjörið svo vel að liggja á grúfu.
Ég þarf að mæla yður og þér verðið að
vera kyrr þangað til ég kem aftur.“ Löngu
seinna kemur ein hjúkrunarkonan inn 1
herbergið, rekur upp óp er hún sér sjóliðs-
foringjann og segir: „Hvaff er aff sjá yffur?“
„Það er verið að mæla mig,“ svarar sjóliðs-
foringinn úrillur“. — „Já, en ekki með
túlipana,“ svarar hjúkrunarkonan.
Margt er skrítið
Er þaff rétt aff tollyfirvöld hafi affstoffaff
viffólög-legan innflutning á kjúklingum meff
þrí að láta steikja þá um borff í „Þorkeli
ána“, svo þeir kæmust á jólaborff ákveðins
„fyrirfóks“ í Reykjavik?
Róiff er á bæffi borð til aff fá kandidat gegn Gunnari
Thoroddsen í forsetakosnipgunum. Er þar tilnefndur eink
um Hannibal Valdimarsson, sem kommúnistum þætti
gott aff losna viff, en Bjarna formanni súrnar í augum aff
þurfa aff beygja sig fyrir Gunnari og Pétur bróðir hefir
þegar tekiff afstöffu gegn honum þrátt fyrir væntanlegan
stuffning flolcksins.