Morgunblaðið - 21.05.2010, Side 31

Minningar 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. MAÍ 2010
✝ Björn Sigfús Sig-urðsson fæddist á
Kornsá í Vatnsdal 6.
júlí 1920. Hann lést á
Dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu Grund
14. maí sl.
Foreldrar hans
voru Sigurlaug
Björnsdóttir, f.
31.12. 1888, d. 26.5.
1955, kennari og
húsfrú á Kornsá, og
Sigurður Baldvins-
son, f. 24.4. 1881, d.
22.4. 1926, búfræð-
ingur og kennari. Bróðir Björns
er Jónas Þráinn Sigurðsson, f.
1922.
Björn kvæntist hinn 6. júlí 1941,
Elsu Magnúsdóttur, f. 15.12. 1917.
Þau slitu samvistir. Sonur þeirra
Pálmason, kaupmaður á Hvamms-
tanga, f. 27.2. 1884, d. 7.3. 1972,
og kona hans Steinvör H. Benón-
ýsdóttir, f. 22.8. 1888, d. 26.8.
1974. Fósturdóttir Björns og Ben-
nýjar er Sigríður Áslaug Pálma-
dóttir, f. 7.2. 1960. Maki hennar er
Guðmundur Ingi Sigmundsson, f.
10.5. 1952. Synir þeirra eru Björn
Orri Guðmundsson, f. 18.2. 1986,
og Bergur Már Guðmundsson, f.
6.5. 2000.
Björn naut almennrar skóla-
menntunnar þess tíma, gekk í far-
skóla Ásahrepps, var einn vetur í
Héraðsskólanum á Laugarvatni og
stundaði nám við Bændaskólann á
Hvanneyri veturinn 1938-1939.
Hann var bóndi á Flögu í Vatns-
dal 1942-1962 og garðyrkjubóndi í
Hveragerði frá 1962-1998. Björn
var einn af stofnendum Blóma-
miðstöðvarinnar og stjórn-
arformaður hennar um árabil.
Ennfremur sat hann í hitaveitu-
nefnd Hveragerðis um tíma.
Útför Björns fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 21. maí 2010, og
hefst athöfnin kl. 15.
er Magnús Björns-
son, f. 1.9. 1942,
maki hans er Hall-
fríður K. Skúladótt-
ir, f. 19.3. 1945, dæt-
ur þeirra, Margrét, f.
15.5. 1967, d. 23.2.
2008, synir hennar
Oddur Þór Þórisson,
f. 28.5. 1996, og
Sindri Dagur Þór-
isson, f. 23.6. 1999.
Elsa Lyng, f. 25.7.
1973, maki Stefán
Torfi Höskuldsson, f.
5.7. 1972, börn
þeirra eru Krista Karólína, f. 13.4.
2002, Magnús Máni f. 9.4. 2010.
Hinn 21.5. 1970 kvæntist Björn
eftirlifandi eiginkonu sinni Benný
Sigurðardóttur, f. 22.5. 1928. For-
eldrar hennar voru, Sigurður
Björn Sigurðsson er fallinn frá
rúmum tveimur mánuðum áður en
hann hefði orðið níræður. Björn var
giftur móðursystur minni Benný
Sigurðardóttur, en hún var seinni
kona hans og var hann orðinn rúm-
lega fertugur þegar þau kynntust.
Allt frá því að ég fór að muna eftir
mér hefur Björn verið hluti af mínu
lífi, ég fylgdi nefnilega oft á tíðum
með Benný frænku þegar hún fór í
heimsóknir til Björns í upphafi til-
hugalífs þeirra. Það voru góðar
æskuminningar um veru mína í
Hveragerði þar sem Björn var rósa-
bóndi en hann var barngóður og
varðveitti barnið í sjálfum sér sem
lýsti sér í mörgum uppátækjum
hans sem voru gerð til að skemmta
mér. Mér er t.d. alltaf minnisstætt
þegar hann segir við mig að nú skul-
um við fara og stela okkur gulrótum,
mér leist nú ekkert vel á það kjark-
lausum 4-5 ára snáða en við fórum
nú samt á Willys Jeepster-blæjuj-
eppanum hans. Þegar komið var á
áfangastað var stokkið út úr bílnum
og áréttaði hann við mig að fara
hljóðlega og láta lítið fyrir mér fara,
gulræturnar voru teknar með hraði
úr einhverjum matjurtagarði og
hlaupið í bílinn aftur og spænt af
stað heim á leið. Þegar heim til Ben-
nýjar var komið og ég var búinn að
stynja upp úr mér þessum glæpsam-
lega verknaði okkar kom í ljós að
þetta var nú bara hjá henni Guð-
rúnu, móðursystur Björns, og okkur
guðvelkomið að fá okkur gulrætur.
Björn gerði margt til að stytta mér
stundir í Hveragerði á þessum
æskuárum mínum, t.d. setti hann
hnakkinn sinn á trébúkka og reið ég
tímunum saman á þessum ímyndaða
hesti. Fljótlega fór ég að vinna hjá
Birni og Þráni, bróður hans, en þeir
ráku saman tvær garðyrkjustöðvar í
þá daga. Ég var látinn sópa gólf og
setja teygjur á rósabúnt og fékk
greitt fyrir vinnuna hjá Þráni viku-
lega, nokkuð sem ekki mörgum
drengjum á mínum aldri hlotnaðist.
Í mörgum fríum var ég við vinnu hjá
Birni. Björn var einstaklega vinnu-
samur maður og vann langan og
strangan vinnudag, hann var kröfu-
harður húsbóndi en var þó alltaf
sanngjarn og borgaði vel. Þegar
honum þótti ég ekki nægjanlega
snar í snúningum var ég spurður
hvort ég héldi að ég væri bara upp á
punt. Mér er það til efs að margir
menn á Íslandi hafi geymt annan
eins fjölda vísna og kvæða í hug-
arfylgsnum sínum og Björn gerði.
Hann sagði skemmtilega frá og
tengdust frásagnir hans oft lausavís-
um og kvæðum sem hann hafði lært
á lífsleiðinni og margt af því í æsku
hjá ömmu sinni á Kornsá. Það voru
forréttindi að hlusta á frásagnir
hans um liðna tíma, þetta var maður
með langa og merkilega reynslu sem
hann miðlaði okkur sem nærri hon-
um vorum. Ég kveð þig, Björn minn,
með þakklæti fyrir allan þann tíma
sem við eyddum saman og visku og
reynslu sem þú gaukaðir að mér,
þinn tími var kominn og hafði Elli
kerlingu loks tekist að hafa áhrif á
þinn sterka skrokk, þú fannst þetta
sjálfur fyrir nokkru og sagðir við
mig að líklega væri guð búinn að
gleyma þér en þín var vitjað að lok-
um og ertu nú í góðra vina hópi, býð-
ur góðan daginn og segir nei takk en
hafðu það lítið.
Jóhann Sigurðsson.
Rauða Norðurleiðarútan stoppaði
við Vatnsdalshólana eftir 8 klukku-
stunda ferð úr Reykjavík og lítill
snáði settist á þúfu og beið þess að
Björn frændi kæmi til að sækja
ferðalanginn. Hólarnir vörpuðu
skuggum að Flóðinu og Vatnsdals-
fjallið var roðagullið í kvöldsólinni.
Von bráðar birtist frændi á pre-
fektinum, honum lá mikið á og hratt
var ekið í beygjurnar fyrir vestan
Hnjúk. Á Flögu var verið að rýja,
strákarnir réttu úr sér og heilsuðu
nýja vinnumanninum, svo var haldið
áfram með verkið alla sumarnóttina,
enda var bóndinn á bænum ákafa-
maður.
Það var upplifun að fara í sveit,
föðurbróðir minn var glaðvær og ég
sé hann enn fyrir mér á gráa fergu-
soninum slá heimatúnið á Flögu og
syngja hástöfum Þórsmerkurljóð,
María, María.
Björn var veisluglaður og vona ég
hans vegna að handan við móðuna
miklu sé líf og fjör. Þar taki hann
lagið með vinum sínum og líklega
kastar hann fram stöku.
Frændfólkið fyrir austan fjall
sendir Benný, Magga, Siggu og fjöl-
skyldum bestu kveðjur.
Sigurður Þráinsson.
Björn Sigurðsson er látinn á ní-
tugasta aldursári sínu. Kynni okkar
hófust fyrir tæpum 50 árum þegar
Benný kynnist Birni. Allar götur síð-
an höfum við verið í miklum og góð-
um samskiptum, í ófá ferðalögin fór-
um við saman bæði hérlendis og
erlendis en þó eru Maríuferðirnar
hvað minnisstæðastar. Þetta voru
tvær ferðir sem við fórum sitthvort
sumarið á gamalli Dode vipon-rútu
sem Björn hafði keypt sérstaklega
til þess að bjóða okkur kunningjum
sínum í sameiginlegt ferðalag. Í
þessum ferðum var mikið hlegið,
sungið og margar vísur kveðnar.
Björn var alltaf höfðingi heim að
sækja og veitti vel í mat og drykk.
Margar laxveiðiferðir voru farnar
þrátt fyrir að Björn tæki ekki marga
frídaga á ári miðað við það sem nú-
tímalaunamenn gera en Björn var
vinnusamur með afbrigðum og rak
garðyrkjustöð sína með glæsibrag. Í
10 ár fórum við Björn í stóðréttir
norður í Vatnsdal á heimaslóðir
Björns, þetta voru skemmtilegar
ferðir og einstakt að ríða á móti stóð-
inu upp til fjalla þar sem Björn naut
sín hvað allra best. Það voru forrétt-
indi að vera samreiðarmaður Björns
á þessum slóðum. Okkur var vel tek-
ið af öllum og kom berlega í ljós að
Björn var vel þokkaður í sinni gömlu
heimasveit.
Við kveðjum okkar gamla vin með
gleði yfir öllum gömlu samveru-
stundunum og þakklæti fyrir það að
hafa kynnst honum.
Sigrún Sigurðadóttir og
Sigurður Magnússon.
Björn Sigfús
Sigurðsson
✝ Garðar Óli Arn-kelsson fæddist
17.4. 1931. Hann lést
á Hjúkrunarheimilinu
Eir þann 14.5. 2010.
Foreldrar hans voru
Axelína María Jóns-
dóttir, f. 23.10. 1891,
d. 21.8. 1972, og Arn-
kell Bjarnason, f. 4.5.
1899, d. 22.3. 1979.
Systkin, Hólmfríður
Erla Arnkelsdóttir, f.
3.10. 1934, sammæðra
Jón Óli Þorláksson, f.
15.5. 1924, d. 2.2.
1983. Hálfsystkin samfeðra, Sigríð-
ur Lilja, f. 1.11. 1922, d. 3.11. 1998,
Arent Hafsteinn, f. 30.1. 1928, d.
28.4. 1991, Ingey f. 28.5. 1929,
Svanfríður Ingunn, f. 10.10. 1927.
Eiginkona Garðars var Dagbjört
Hallgrímsdóttir, f. 22.12. 1926, d.
maki Linda Ingólfsdóttir. Barn
Darri Már. Barn frá fyrri sambúð
Ingi Þór. Barn maka Ingólfur
Andri.
Garðar fæddist og ólst upp á
Siglufirði. Byrjaði ungur að starfa
hjá síldarverksmiðjunum á Siglu-
firði. Þaðan flutist hann til Kefla-
vikur og hóf störf hjá Keflavík-
urflugvelli. Fluttist síðan til
Reykjavíkur og hóf störf hjá Bíla-
verkstæði Jóns Loftssonar. Fluttist
á Seltjarnarnes og bjó þar, þar til
hann flutti í Kópavog. Starfaði hjá
Þvottahúsi Ríkisspítala um nokk-
urra ára skeið. Hann hóf störf við
akstur hópferðabifreiða og síðar
hjá Bifreiðastöð Íslands, þar til
hann hætti störfum vegna aldurs. Á
yngri árum stundaði hann íþróttir
af kappi, aðalega skíðastökk og
frjálsar íþróttir og tók þátt í fjöl-
mörgum íþróttamótum og vann til
verðlauna.
Garðar verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju 21. maí 2010 og
hefst athöfnin kl. 13.
11.6. 1988. Börn: Ax-
elína Maria, f. 8.8.
1955, maki Gunnar
Böðvarsson. Börn;
Sonja Ósk, Heiðrún
María. Barn maka
Sigríður Björk. Krist-
rún Lilja, f. 7.3. 1958,
maki Viðar Sigurðs-
son. Börn; Guðrún og
Sigrún. Erla Björk, f.
20.5. 1959, maki
Kristinn Stein-
grímsson. Börn fyrra
hjónabands, Dagbjört
Gerður og Margrét
Björk. Börn maka Daði Heiðar, Að-
alheiður Helga og Bryngeir Ari.
Arna Kristín, f. 17.3. 1965, maki
Gunnar Stefánsson. Barn Hildur
Ýr. Barn frá fyrri sambúð María
Liv. Börn maka Selma Björk og
Stefanía. Garðar Már. f. 4.5. 1967,
Elsku pabbi, þú veist hvað ég á
erfitt með að kveðja þig, ég er bú-
in að þurfa að gera það svo oft en
þú hefur alltaf komið til baka. Ég
ætla að leyfa mér að nota þín orð
sem þú sagðir alltaf við mig þegar
við töluðum saman: „Mér líður
alltaf svo vel þegar ég heyri í þér,
því við erum svo náin.“
Ég kveð þig með trega, sorg og
söknuð í hjarta mínu. Ég veita að
mamma tekur vel á móti þér og nú
hefur þú það gott. Saknaðarkveðj-
ur.
Þín
Arna.
Það andaði óneitanlega svolítið
köldu á heimili okkar í Asker þeg-
ar fregnin af andláti Garðars
tengdaföður míns barst okkur. En
ekki óvænt eftir hans langvarandi
heilsubrest og sjúkralegu. Margar
góðar minningar komu strax upp í
huga minn, þær kvöldstundir þeg-
ar hann sagði sögur frá sínum
yngri árum af síldinni á Sigló og
svaðilförum í Þórsmörk þegar
hann starfaði sem bílstjóri hóp-
ferðabíla. Ég kem til með að sakna
nærveru þessa hlýja og heila
manns.
Ég er þakklátur fyrir stundir
okkar saman.
Gunnar.
Elsku besti afi minn.
Þá er tíminn kominn til að
kveðja þig. Þú ert búinn að vera
minn besti vinur og hefur alltaf
staðið við mína hlið. Alltaf þegar
ég heyri einhvern segja „My fair
lady“ þá brosi ég, því þú kallaðir
mig þetta. Minningu þína geymi
ég í hjarta mínu. Þín verður sárt
saknað og ég veit að amma og
pabbi taka vel á móti þér.
Þín
María Liv (My fair lady).
Heimsins besti afi.
Þitt bros gerði mig alltaf glaða.
Fallegu augun þín gerðu mig
alltaf glaða.
Allt við þig gerði mig glaða.
Öll faðmlögin og hlýjan sem þú
hefur alltaf gefið mér, hefur gert
það að ég brosi og er glöð hvern
einasta dag.
Þú varst vanur að hringja í okk-
ur og vildir alltaf tala við mig til
að segja mér að þér þætti svo
vænt um mig, og að ég skipti þig
miklu máli.
Þú varst sá besti afi sem ég gat
hugsað mér og ég elska þig.
Þín,
Hildur.
„Það er kominn bíll á Holtið og
hann beygir hingað“ hrópuðu eldri
systkini mín. Út stígur maður,
hróp heyrast, Garðar frændi. Ég
skynjaði að nú yrði gaman. Garðar
snýr sér að okkur og sólskins-
brosið hans, sem baðaði allt höf-
uðið og lýsti upp næsta nágrenni,
birtist mér í fyrsta sinn. Já, það
hlýtur að verða gaman. Garðar Óli
Arnkelsson, föðurbróðir minn, var
kominn í heimsókn. Þeir bræður,
pabbi og Garðar taka tal saman.
Garðar frændi talar svo skringi-
lega. Seinna skildi ég að Garðar
talaði sitt móðurmál í orðsins
fyllstu merkingu, mál Axelínu
Jónsdóttur frá Möðrufelli í fram-
anverðum Eyjafirði, þar sem norð-
lenskan er hvað hörðust. Ég hafði
aldrei heyrt norðlensku, var barn í
Borgarholti í Biskupstungum. Það
var alltaf gaman þegar Garðar var
nálægur. Bakkakotið á Nesinu.
Krakki í heimsókn. Ari afi og
amma Axelína plús Garðar í kaup-
bæti, ekki slæmt, og ég í heim-
sókn. Garðar og Didda unnu
feiknamikið á þessum tíma. Og
fjölskyldan stækkaði og stækkaði,
en þetta voru bara allt stelpur,
meira að segja ein rauðhærð. Ég
fer niður í Skúr. Garðar var búinn
að koma sér upp skúr á fjöru-
kambinum neðan við Bakkakot.
Þar gerði hann við bíla á kvöldin,
oft langt fram á nótt. Hann var
snillingur í að ryðbæta og það lék
allt í höndunum á honum. Vall-
arbraut 2. Ungling ber að garði.
Upp er komið stórt, glæsilegt hús
og fjölskyldan enn að stækka, það
er meira að segja kominn strákur,
þótt lítill sé. Hjónin Garðar og
Didda eru búin að þessu öllu rúm-
lega þrítug. Það þarf enginn að
halda að þetta hafi verið þeim auð-
velt. Brosið og norðlenskan ein-
kenndu Garðar, og traustið. Því
fengu allir að kynnast sem um-
gengust hann.
Garðar var einkar traustur mað-
ur. Sagt er að það sem maðurinn
getur ekki hringlað í, sé í raun það
eina sem hann getur reitt sig á.
Garðar var athugull maður, hvorki
anaði hann áfram né lét hringla í
sér. Það gerði hann að traustum
og áreiðanlegum manni. Þennan
eiginleika urðu vinir hans að hafa,
annars urðu þeir að sætta sig við
að vera einungis kunningjar. Garð-
ar þurfti aldrei að vingast við
neinn, frekar en hann vildi. Traust
hans og viðmót skapaði honum að-
dráttarafl, stöðu til að velja og
hafna. Hann einn valdi sér vini.
Gráhærður maður, kominn af létt-
asta skeiði, knýr dyra á hjúkr-
unarheimilinu Eir, fyrir nokkrum
vikum. Spurt er um Garðar. Við
eftirgrennslan sé ég kunnuglegan
skalla. „Sæll Garðar.“ Hrukkur
byrja að myndast í skallanum og
höfuðið að snúast, sólskinsbrosið
flæðir yfir andlitið, bros sem ég
leit fyrst fyrir meira en hálfri öld,
það er óbreytt, sem og viðmót allt.
Ég hitti fyrir sáttan og þakklátan
mann, tilbúinn að mæta dauða sín-
um. „Hér hef ég allt. Börnunum
mínum gengur vel.“ Það var það
eina sem skipti hann máli.
Ari Axel Jónsson.
Garðar Óli Arnkelsson
✝
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát elskulegrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGURBJARGAR HJÁLMARSDÓTTUR,
hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð,
áður Gullsmára 8,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks sambýlisins
Gullsmára og hjúkrunarheimilisins Sunnuhlíðar fyrir hlýhug og góða
umönnun.
Hjálmar Viggósson, Ragnheiður Hermannsdóttir,
Magnea Viggósdóttir, Kenneth Morgan,
Erna Margrét Viggósdóttir, Kristján Þ. Guðmundsson,
Helen Viggósdóttir, Þórarinn Þórarinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.