Morgunblaðið - 21.05.2010, Side 34

34 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. MAÍ 2010
✝ Össur Aðalsteins-son fæddist í
Reykjavík 17. ágúst
1919. Hann lést á
Landspítalanum Foss-
vogi 13. maí 2010.
Foreldrar hans voru
hjónin Sigríður Páls-
dóttir húsmóðir og
Aðalsteinn Pálsson
skipstjóri. Össur eign-
aðist fimm systkini.
Þau eru Páll, f. 1916,
d. 1970, Sigríður Hall-
dóra, f. 1921, d. 2003,
Guðbjörg Gíslína, f.
1926, Ingibjörg Elín, f. 1927, d. 2009,
Jónas Aðalsteinn, f. 1934.
Hinn 23. júní 1945 giftist Össur
Guðrúnu Pálsdóttur, f. 18. ágúst
1921, d. 18. febrúar 1999. Foreldrar
hennar voru Jensína Jensdóttir hús-
móðir og Páll Þórarinsson sjómaður.
Össur og Guðrún ólu upp eina dótt-
ur, Helgu Sigurgeirsdóttur, f. 26.12.
1956. Fyrri maður hennar var Sig-
urleifur Kristjánsson
flugumferðastjóri.
Þeirra sonur er Krist-
ján Orri, f. 1976. Sam-
býlismaður Helgu er
Tryggvi Eyfjörð Þor-
steinsson trygg-
ingaráðgjafi, f. 1950.
Sonur þeirra er Heið-
ar Örn, f. 1984.
Össur var til sjós frá
unga aldri en um tví-
tugt lærði hann og
starfaði við járnsmíði í
Stálsmiðjunni. Eftir
árin í Stálsmiðjunni
fór hann til Olíuverslunar Íslands
þar sem hann sinnti viðhaldi og upp-
byggingu. Upp úr 1960 stofnaði
hann verslunina Byggingavörur og
rak hana til ársins 1999. Össur var
meðlimur kiwanisklúbbsins Esju og
var forseti hans 1974-1975.
Útför Össurar fer fram frá Grens-
áskirkju í dag, 21. maí 2010, og hefst
athöfnin kl. 13.
Mér er bæði ljúft og skylt að minn-
ast með nokkrum orðum Össurar Að-
alsteinssonar. Öðlingurinn sá var
nefnilega fjölskylduvinur minnar fjöl-
skyldu og lét ekkert tækifæri ónotað
til þess að vera vinur í raun. Um-
hyggja og góðvild voru hans höfuðein-
kenni. Hann var giftur henni Guð-
rúnu Pálsdóttur, frænku minni, og
voru þau oftast nefnd í sömu andrá,
Össi og Gunna. Þau voru samrýnd
hjón og ást þeirra hvort til annars
skein alltaf af þeim. Bernskuminning-
ar leita á huga minn. „Mamma, það
eru að koma gestir, Össi og Gunna“
og ég ljómaði allur. Össi var nefnilega
alltaf til í að bregða á leik með hverj-
um sem var, óháð aldri. Í minning-
unni gáfu þau mér flottustu gjafirnar.
Mér þótti hann alltaf eiga fallega bíla.
Já, ég fór allur á flug þegar Össi og
Gunna komu í heimsókn.
Foreldrar mínir byggðu sér þak yf-
ir höfuðið eins og títt var. Svo fór þó
að millibilsástand skapaðist og okkur
vantaði húsnæði í fjóra mánuði. Össi
og Gunna buðu okkur strax afnot af
íbúð, sem var í risi hússins sem þau þá
bjuggu í og ekkert var sjálfsagðara.
Þegar ég var um tvítugt og nýkominn
með bílpróf, hringdi Össi í mig og
spurði mig hvort mig langaði ekki að
hafa bíl til afnota í einhvern tíma. Já,
hann var nefnilega með Jagúar í pöss-
un í einhvern tíma. Ég var ekki lengi
að svara játandi og hvað maður fann
mikið til sín þessa dagana. Já, hann
Össi var bara að gleðja vin sinn. Eftir
á, þá hef ég aldrei skilið þetta hug-
rekki hans, að lána svona fínan bíl til
unglings með nýlegt bílpróf.
Foreldrar mínir keyptu Goðdal á
Ströndum árið 1958, þá var undirrit-
aður 14 ára. Óteljandi voru ferðirnar
norður, bæði í vinnu og veiði og alltaf
var Össur tilbúinn í alls konar greiða,
efnisútvegun og bílalán. Hann Össur
var nefnilega gull af manni. Því er
mér bæði ljúft og skylt að minnast
hans. Færi öllum aðstandendum hug-
heilar samúðarkveðjur.
Með bílhlassi af þakklæti vil ég
þakka honum samfylgd og vináttu við
mína fjölskyldu í mannsaldur.
Valdimar Tómasson.
Kveðja frá
Kiwanisklúbbnum Esju
Fyrir röskum 40 árum komu
áræðnir og dugandi menn saman með
það fyrir augum að stofna Kiwanis-
klúbb. Ekki þarf að hafa um það mörg
orð að áður en á löngu leið litu þessir
brautryðjendur árangur starfs síns,
Kiwanisklúbburinn Esja var stofnað-
ur 28. maí 1970. Össur var einn þess-
ara frumherja og víst er að áhugann
vantaði ekki. Af lífi og sál tók hann
þátt í undirbúningnum og af sama
áhuganum í starfi klúbbsins meðan
heilsan leyfði. Hann gegndi öllum
embættum innan klúbbsins, þar á
meðal var hann forseti hans. Sinnti
hann þeim störfum af einlægni og
dugnaði. Innan umdæmisstjórnar
hreyfingarinnar gegndi hann starfi
svæðisstjóra Þórssvæðis svo eitthvað
sé nefnt. Ætíð var hann fús að leggja
eftirkomendum sínum lið með góðum
ráðum og hvatningu.
Klúbburinn studdi um árabil
Íþróttasamband fatlaðra, sérstaklega
Íslandsmót þeirra. Þar komu kostir
Össurar í ljós og áhugann skorti ekki
og dreif hann félaga sína með sér. Til
að mynda gaf hann ÍF bikar til minn-
ingar um konu sína, Guðrúnu Páls-
dóttur. Guðrúnarbikarinn hefur síðan
verið afhentur árlega konu sem starf-
að hefur sérlega vel í þágu fatlaðs
íþróttafólks. Segir þetta meira en
mörg orð um hug hans til þessara
íþróttamanna.
Lengi væri hægt að halda áfram
upptalningu um störf Össurar í þágu
klúbbsins og íþróttahreyfingar fatl-
aðra, en staðar skal numið. Að honum
gegnum er aðeins einn eftir af stofn-
félögunum. Nú að leiðarlokum kveðj-
um við Össur og munum minnast
hans með söknuði, virðingu og þökk.
Helgu, dóttur hans, og fjölskyld-
unni allri færum við hugheilar sam-
úðarkveðjur.
Guðmundur Pétursson.
Við félagar innan Kaupmanna-
samtaka Íslands kveðjum nú traust-
an og góðan félaga okkar, Össur Að-
alsteinsson, en hann lést
fimmtudaginn 13. maí sl., 90 ára að
aldri. Össur var vinsæll kaupmaður,
rak verslun við Ármúla 18 hér í borg í
mörg ár undir nafninu Byggingavör-
ur hf. Annars var Össur lærður
plötusmiður, sem nam í Stálsmiðj-
unni. Samhliða því stundaði hann sjó-
mennsku í mörg ár.
Kynni mín af Össuri voru aðallega í
gegnum félagsstörf innan Kaup-
mannasamtakanna, en honum voru
falin margvísleg verkefni hjá Samtök-
unum, sér í lagi tengd hans atvinnu-
grein. Má þar nefna setu hans í stjórn
Félags íslenskra byggingarefnakaup-
manna. Össur var traustur maður og
nákvæmur í öllu því sem hann tók að
sér. Í því sambandi vil ég nota tæki-
færið og þakka honum þau störf sem
hann vann af mikilli trúmennsku fyrir
okkur kaupmenn.
Árið 1984 var Össur sæmdur gull-
merki Kaupmannasamtakanna í
þakklætisskyni fyrir hans störf. Árið
2001 stofnuðum við eldri kaupmenn
félagsskap sem við köllum Kaup-
mannaklúbbinn, en hann saman-
stendur af félögum sem í flestum til-
fellum eru hættir að vinna.
Klúbbfélagar hittast einu sinni í mán-
uði í húsakynnum Kaupmannasam-
takanna og fá sér kaffisopa. Umræðu-
efni fundarmanna er fært til bókar og
kemur þar fram það sem spjallað hef-
ur verið hverju sinni. Össur var einn
af stofnendum og lét sig ekki vanta á
meðan heilsan leyfði. Við félagar í
Kaupmannaklúbbnum kveðjum góð-
an vin og félaga og munum sakna
hans við kaffiborðið. Össur var ekkju-
maður, hann missti sína ágætu eig-
inkonu fyrir nokkrum árum. Hún hét
Guðrún Pálsdóttir, blessuð sé minn-
ing hennar.
Ég vil að lokum senda ástvinum
Össurar Aðalsteinssonar hugheilar
samúðarkveðjur. Hvíl í friði, kæri vin-
ur.
Gunnar Snorrason, fv. formaður
Kaupmannasamtaka Íslands.
Össur Aðalsteinsson
✝ Aðalsteinn Lo-renzo Magnús-
son fæddist í Wal-
ves Bay í Namibíu
18. september
2007. Hann lést á
Landspítalanum
12. maí 2010.
Foreldrar hans
eru Magnús Jón
Aðalsteinsson, f. 9.
desember 1950, og
Merilyn Gontes, f.
26. febrúar 1980.
Foreldrar Magn-
úsar voru Aðal-
steinn Magnússon, f. 6. febrúar
1920, og Árný Bjarnardóttir, f.
28. janúar 1923. Foreldrar Meri-
lyn eru Reinhardt Richter og
Cristina Gontes.
Stjúpfaðir Merilyn
er Alfonso Lorenzo
Stanley. Hálfsystir
Aðalsteins er Árný
Inga Magnúsdóttir,
f. 3. október 1995.
Fósturforeldrar
Aðalsteins eru Árni
Þór Arnórsson, f.
30. apríl 1971, og
Arndís Berndsen,
22. febrúar 1977.
Fóstursystir Aðal-
steins er Aþena
Ósk Árnadóttir, f.
1. apríl 1996.
Útför Aðalsteins fer fram frá
Landakotskirkju í dag, 21. maí
2010, og hefst athöfnin kl. 13.
Elsku drengurinn okkar, hver
hefði trúað því að þú færir frá okkur
svona fjótt eins skyndilega og þú
komst inn í líf okkar .
Við horfðum dolfallin á þig þegar
við sáum þig fyrst sitja í kerrunni
þinni, þú brostir til okkar og vildir
bara fá að spjalla og leika, þá vissum
við í hjarta okkar að þú værir litli
drengurinn okkar. Við erum óend-
anlega þakklát fyrir allan þann tíma,
þótt stuttur væri, sem þú varst hjá
okkur og fyrir alla þá gleði og ham-
ingju sem ríkti á heimilinu þegar þú
komst til okkar. Þær minningar
geymum við í hjarta okkar.
Aðalsteinn, þú varst nú meiri
grallarinn og lékst gjarnan þann leik
að leggjast upp í rúm, svo áttum við
að fara fram og koma inn og segja
Hva ertu sofandi? Hvar er Aðal-
steinn? Þá reis hann upp með bros á
vör og sagði „nei bara að plata“.
Bara að svo væri nú.
Þú heillaðir alla í kringum þig með
útgeislun þinni og brosi og það kom
fljótt í ljós hver var prinsinn á heim-
ilinu. Okkur öllum gastu vafið um
fingur þér og látið okkur stjana við
þig. Þú sendir ömmu Stellu seint um
kvöld til þess að kaupa KFC. Þegar
þú vaknaðir var það fyrsta sem þú
sagðir sagðir mamma fara í strætó í
dag, það var sko sama hvernig viðr-
aði það átti að fara í strætó.
Þér fannst fátt skemmtilegra en
að horfa á pabba þinn elda matinn og
hermdir eftir honum í einu og öllu.
Sast í stólnum þínum með pottinn
þinn og sleifina og hrærðir í og eld-
aðir eins og pabbi. Að sitja með þér á
gólfinu voru gefandi stundir. Þú með
matarsettið þitt, pottinn, sleifina og
bangsana þína í kringum þig og
leyfðir okkur að smakka á öllu sem
þú varst að gera, svo sagðir þú
mamma er þetta gott? Meira salt?
Mamma drekka kaffi, síðan settir þú
í bollann og bauðst upp á kaffi.
Að sjá ykkur Aþenu leika saman
og fíflast, sama hvort það var að
hoppa í rúminu, eða fara út í snjóinn,
þá yljaði það okkur um hjartarætur
og vissum við hversu heppin við er-
um að eiga tvö yndisleg börn, Aþena
svona stolt stóra systir sem vildi allt
fyrir þig gera og naut þess að vera
með þér en tíminn var bara allt of
stuttur hjá ykkur og okkur saman.
Þrátt fyrir erfið veikindi og mikla
þrautagöngu áttir þú alltaf til bros,
sama hversu illa þér leið þá gastu
alltaf séð spaugilegu hliðarnar á mál-
unum og flissaðir til okkar.
Þrátt fyrir stutta samveru hefur
þú kennt okkur að meta lífið betur.
Sama hvort maður hefur fjóra daga,
fjórar vikur, fjóra mánuði eða 40 ár,
þá er tíminn aldrei nógur. Maður á
að nýta þann tíma sem maður hefur
og búa til minningar með fólkinu
sínu, fjölskyldu og vinum því það eru
einmitt þær sem hlýja manni á svona
erfiðum stundum.
Nú ertu farinn frá okkur og eftir
sitjum við með stórt tómarúm í
hjarta okkar og huga og fullt af
minningum sem eiga eftir að ylja
okkur um ókomna tíð.
Þú ert engillinn okkar og hetja og
við munum alltaf elska þig og alltaf
verður þú litli drengurinn okkar.
Þín er sárt saknað.
Mamma Arndís og pabbi Árni.
Það er hann,
sem ég ann
öllu mínu hjarta,
við þurftum að lifa vonina bjarta.
Ég sakna þeirra tíma
sem við fengum saman
Ég vona að þarna uppi sé gaman.
Þú ert það sem
gefur okkur bros á vör,
þú söngst, þú dansaðir, þú hlóst
En það kom að þeim tíma að þú
fórst.
Ég mun aldrei gleyma þér.
Þú ert sá besti og fallegasti.
Þú verður alltaf í hjarta mér.
(Aþena Ósk Árnadóttir.)
Guð veri með þér.
Þín,
Aþena Ósk Árnadóttir.
Full af eftirvæntingu héldum við
hjónin í heimsókn 12. janúar sl. á
Barnaspítala Hringsins til að heim-
sækja Aðalstein litla sem eldri sonur
okkar og tengdadóttir tóku að sér í
fóstur. Þarna blasti við okkur veik-
burða drengur sem tók á móti okkur
með sínu breiða fallega brosi og
glettni í augum sem hreif okkur sam-
stundis og tók hug okkar allan. Á
stuttum tíma áttum við saman ynd-
islegar stundir með fjölskyldunni og
var hann jafna mikill gleðigjafi sem
allir hrifust með.
Eftir skamman bataferil tóku
veikindin sig upp aftur og lagðist
hann inn á Barnaspítala Hringsins
og háði hetjulega baráttu við ólækn-
andi sjúkdóm þar til yfir lauk.
Árni Þór, Arndís og Aþena Ósk.
Þið stóðuð ykkur afburða vel við
hliðina á litla drengnum sem lengi
verður í minnum haft. Guð blessi
ykkur öll.Við komumst ekki nær
hvert öðru en í brosinu.
„Með því segjum við það sem ekki
verður með orðum tjáð.“
(Georg Wulff.)
Hvíldu í friði, elsku augasteinninn
okkar, þú gafst okkur svo mikið.
Við vottum Árna Þór, Arndísi,
Aþenu Ósk, foreldrum og öðrum
vandamönnum okkar dýpstu samúð.
Amma Árný (Stella)
og Helgi afi.
Ég veit ekki hvernig ég á að
kveðja þig, elsku Aðalsteinn minn.
Þú komst svo skyndilega inn í líf
okkar, þú varst svo hjartanlega vel-
kominn. Og þú fórst svo skyndilega
aftur.
Ég man þegar við hittumst fyrst,
þegar ég leit í fyrsta sinn stóru,
brúnu augun þín og sá brosið sem
alltaf var svo stutt í. Þú varst pínu
feiminn við okkur Völund, en það var
innan við ár á milli ykkar og áður en
nokkur vissi af hlupuð þið um, með
bolta eða hvað sem ykkur fannst
spennandi og þið hlóguð svo undir
tók. Þið urðuð vinir, skírðuð leik-
fangakarla eftir hvor öðrum og þið
lékuð ykkur saman. Við heimsóttum
þig á spítalann og þrátt fyrir erfiða
legu var alltaf stutt í brosið þitt. Þú
hlóst þegar við fórum allir í lestar-
leikinn og mér þótti alltaf svo vænt
um að sjá þig brosa. Og nú ertu far-
inn.
Ég get ekki annað en þakkað þér
fyrir þann tíma sem þú varst hjá
okkur. Ég þakka þér fyrir að leyfa
okkur að kynnast þér, ég þakka þér
fyrir minningarnar sem ég mun
geyma alla mína daga.
Elsku Aðalsteinn. Hinsta kveðja
mín er svo sár, en svo full af þakklæti
fyrir að örlögin leyfðu mér að kynn-
ast þér. Elsku Aðalsteinn. Takk fyrir
allt.
Tjörvi Berndsen.
Aðalsteinn litli kom inn í líf okkar í
fyrra og auðgaði það með glaðværð
sinni og sakleysi, sannur sólargeisli.
Hann byrjaði strax að kalla mig afa
og ef einhver sími heyrðist hringja
„Var það afi“ hjá honum. Það var oft
gaman á meðan Aðalsteinn og Meri-
lyn bjuggu hjá okkur í Lynghrauni 5
í Reykjahlíð og hefðum við alls ekki
viljað fara á mis við að kynnast svona
náið þessum yndislega dreng. Það
var nú stundum notalegt að fá að
kúra á milli þegar við vorum að
passa hann. Okkur langar að kveðja
litla kútinn „okkar“ með þessu ljóði.
Mæðudagur, minn er harmur þungur,
mér var þessi elsku kútur kær.
Dapurlegt að deyja svona ungur,
drottni hjá nú vist á himnum fær.
Hjarta mitt með hjali sínu bræddi,
hjá mér átti hæli sitt um stund.
Ást til þessa unga vinar flæddi,
alltaf man ég okkar fyrsta fund.
„Afastrákur“ eini var um tíma
Aðalsteinn og geislum snart mitt líf.
Elsku vinur, allt of fljótt þín glíma
endaði en upp til Guðs nú svíf.
(Finnur Baldursson.)
Við sendum öllum aðstandendum
okkar dýpstu samúðarkveðjur og
geymum minninguna um yndislegan
dreng í hjörtum okkar.
Finnur Baldursson
og Loide Nangula.
Til eru fræ, sem fengu þennan dóm:
Að falla í jörð, en verða aldrei blóm.
Eins eru skip, sem aldrei landi ná,
og iðgræn lönd, er sökkva í djúpin blá,
og von sem hefur vængi sína misst,
og varir, sem að aldrei geta kysst,
og elskendur, sem aldrei geta mæst
og aldrei geta sumir draumar ræst.
Til eru ljóð, sem lifna og deyja í senn,
og lítil börn, sem aldrei verða menn.
(Davíð Stefánsson)
Elsku Arndís, Árni, Aþena Ósk og
aðrir aðstandendur, við færum ykk-
ur okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur. Megi góður Guð styrkja ykkur á
þessum erfiðu tímum.
Alfa, Emma, Eva, Guðrún,
Gunnhildur, Hilda og fjölskyldur.
Elsku besti Aðalsteinn, þú auðg-
aðir líf fjölskyldunnar okkar og það
var gaman að fá að kynnast þér þó
svo að kynnin yrðu alltof stutt. Bros-
ið þitt bræddi hvern sem það sá. Það
var ótrúlegt að sjá framfarirnar hjá
þér eftir að þú komst af spítalanum
eftir áramót. Sönglandi kátur tókstu
iðulega á móti okkur og það var gam-
an að heyra ný og ný orð í hvert
skipti sem við komum, svo varstu
bókstaflega farinn að hlaupa um og
ekkert smáánægður með þig, enda
máttirðu vera það, dugnaðurinn var
mikill.
Það er óskandi að þú sért kominn
á góðan stað þar sem þú getur hlaup-
ið um og brætt þá sem eru með þér
með brosinu þínu blíða.
Ingibjörg, Viktor og börn.
Aðalsteinn Lorenzo
Magnússon
HINSTA KVEÐJA
Guð geymi þig, elsku Aðal-
steinn.
Hring eftir hring fer bangsi,
um lófa litla á þér.
Eitt hopp, tvö hopp!
Gilli gilli gill.
Baldur Már Helgason,
Bergdís Geirsdóttir
og Anna Birna Helgadóttir.