Morgunblaðið - 06.07.2010, Qupperneq 19

Minningar 19
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. JÚLÍ 2010
✝ Hansína er fæddá Suðureyri við
Súgandafjörð 29.
apríl 1926 og and-
aðist hún á líkn-
ardeild Landspít-
alans í Kópavogi 26.
júní 2010.
Foreldrar Hansínu
voru Jóhannes Gísli
Maríasson, vélstjóri,
f. 10.9. 1894, d. 15.9.
1986 og Kristín
Ágústa Þórðardóttir,
húsmóðir, f. 1.8. 1902,
d. 25.2. 1985. Systkini
Hansínu eru Þórður Ástvin Jó-
hannesson, f. 4.6. 1930, d. 30.6.
1951, Hreinn Jóhannesson, f. 28.6.
1932, d. 23.9. 1998 og Herdís Guð-
rún Jóhannesdóttir, f. 24.4. 1935.
Hansína giftist 16.10. 1948 Níelsi
Guðmundssyni, f. 9.7. 1922, d. 4.12.
1985. Börn Hansínu og Níelsar eru:
1. Guðmundur Níelsson, f. 30.12.
1947. Kona hans er Þóra Þorvalds-
dóttir, f. 6.6. 1949. Börn þeirra eru
Þorvaldur Már, f. 12.3. 1975, Rann-
veig, f. 11.12. 1979, Níels, f. 6.9.
1983 og Ágúst, f. 10.5. 1985. 2. Ásta
Kristín Níelsdóttir, f. 25.2. 1950.
um 18 ára skeið við ræstingar á
heimavist Menntaskólans á Ísa-
firði. Eftir að Níels lést flutti Hans-
ína árið 1991 til Reykjavíkur þar
sem tvö barna hennar bjuggu en
það elsta bjó á Húsavík. Í Reykja-
vík bjuggu einnig systkini hennar
og flest annað skyldfólk. Hún starf-
aði við ræstingar á Dropalaug-
arstöðum þar til hún komst á eft-
irlaunaaldurinn. Á heimili hennar
á Skúlagötu í Reykjavík var afar
gestkvæmt og kom stórfjölskyldan
þar oft saman en barnabörnin eru
níu, langömmubörnin ellefu talsins
og það tólfta á leiðinni. Naut hún
þess að hafa fjölskylduna í kring-
um sig en hún lifði og hrærðist fyr-
ir sína nánustu. Oft var glatt á
hjalla og alltaf fulldekkað kaffi-
borð með hinum ýmsu kræsingum.
Hansína var afar dugleg við hann-
yrðir, prjónaði og saumaði mikið
og alltaf átti hún vettlinga, sokka,
húfur eða annað slíkt í fataskápn-
um til að gefa smáfólkinu. Hún var
dugleg í gönguferðum og oft var
hent gaman að hversu hratt hún
fór yfir. Undir lok síðasta árs
kenndi hún þess meins sem smám
saman dró úr henni kraft og orku
og andaðist hún á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi þann 26.
júní sl.
Útför Hansínu fer fram frá Há-
teigskirkju í dag, 6. júlí 2010, og
hefst athöfnin kl. 13. Jarðsett verð-
ur í Ísafjarðarkirkjugarði 8. júlí.
Eiginmaður hennar
er Benedikt Tryggvi
Sigurðsson, f. 27.1.
1951. Börn þeirra eru
Hanna Guðfinna, f.
3.8. 1973, María
Björg, f. 9.1. 1976 og
Níels Pálmar, f. 6.10.
1981. 3. Gunnar
Níelsson, f. 9. febr.
1963. Kona hans er
Steina Borghildur
Níelsdóttir, f. 18.
sept. 1964. Börn
þeirra eru Hafdís
Erla, f. 27.8. 1997 og
Anna Lilja Dögg, f. 19.3. 2004.
Hansína ólst upp á Suðureyri og
sem elsta barn foreldra sinna tók
hún að sér ýmis ábyrgðarhlutverk
svo sem að gæta yngri systkina
sinna og sinna ýmsum viðvikum
fyrir foreldra sína, afa og ömmu.
Sextán ára gömul fór hún í kaupa-
vinnu og vist á Suðurlandi en flutti
ári síðar til Ísafjarðar. Þar kynntist
hún tilvonandi eiginmanni sínum
og stofnuðu þau heimili á Ísafirði.
Hansína gætti bús og barna auk
þess að vinna hin ýmsu störf, m.a.
við saumaskap, í rækjuvinnslu og
„Sumir geisla af friðsæld rétt áður
en þeir deyja, eins og eitthvað nái að
skína í gegnum hrörnandi líkamann.
Öll sálarangist er á bak og burt.
Kyrrðinni fylgir sú blessun sem við
köllum frið.“
(Eckhart Tolle)
Fyrir rúmlega 17 árum síðan
mætti mér smágerð, fínleg kona með
falleg tindrandi brún augu, sem
geislaði af. Ég var að hitta tilvonandi
tengdamóður mína, Hansínu Jó-
hannesdóttur, í fyrsta skipti og
þurfti ekki að bera kvíðboga af. Frá
upphafi var faðmur þessarar smá-
gerðu konu stór og hjartahlýr og nóg
rými hjá henni bæði í hjartanu og í
pínulitlu íbúðinni hennar á Skúlagöt-
unni. Ógleymanlegar eru stundirnar
þegar hún tíndi út úr fataskápnum
sínum prjónlesið, fagurlega unnið,
og um hverja helgi var ég dregin að
skápnum að skoða eitthvað nýtt.
Amma Hanna var að safna og búa
í haginn fyrir væntanleg barnabörn.
Hafdís Erla leit dagsins ljós árið
1997. Stór böggull birtist á fæðing-
ardeildinni, sem innihélt fagurt út-
prjónað barnasett og heklað bleikt
og hvítt dúlluteppi, svo stirndi af.
Um ganga fæðingardeildarinnar
hljómaði eftir það, „mikið ofboðslega
er þetta fallegt teppi“ og ofan í vögg-
una var gægst, bæði af hjúkrunar-
fólki og ókunnugum gestum, sem
vildu fá að skoða gersemarnar sem í
vöggunni lágu. Amma Hanna var
kát, nú kom meira rými í fataskápinn
og hún gat haldið áfram að bæta á
prjónalagerinn. Síðasta barnabarnið
sem amma fékk var Anna Lilja
Dögg, sem fæddist 2004. Já hún
amma Hanna var rík, bankahrunið
hafði ekki áhrif á hana, því hún var
rík á öðrum sviðum. Ríkidæmi henn-
ar og fjárfestingar lágu í ást hennar
á börnum hennar, barnabörnum,
langömmubörnum og tengdabörn-
um, sem elskuð hana og dáðu til síð-
ustu stundar.
Á þjóðhátíðardaginn yfirgaf hún
heimili sitt í síðasta sinn og flutti yfir
á líknardeildina í Kópavogi, þrotin að
kröftum. Á líknardeildinni naut hún
frábærrar umönnunar starfsfólks og
fyrirbæna Karmelsystra í klaustrinu
í Hafnarfirði, til hinstu stundar og er
öllum þeim aðilum færðar þakkir
fyrir.
Stórfjölskyldan flutti heimsóknir
sínar yfir á hinn nýja stað og eftir kl.
18:00 laugardaginn 26. júní 2010,
þegar Hafdís Erla og Anna Lilja
Dögg Gunnarsdætur höfðu komið að
kveðja ömmu sína í síðasta sinn, þá
kvaddi Hanna okkur líka, síðustu
gestir dagsins sem hún beið líklega
eftir og vildi kveðja, áður en hún
færi, voru farnir út. Á kveðjustund-
inni sjálfri var hún umvafin ást
barna sinna.
Barnshugurinn leitar skýringa á
lífinu og tilverunni, en barnssálinni
hættir ekki til að flækja lífið og hlut-
ina eins og fullorðna fólkið gerir.
Lífshlaupi ömmu Hönnu er best lýst
með hugrenningum barnabarns
hennar Önnu Lilju Daggar, þegar
hún velti fyrir sér dauðanum og hvað
tæki við eftir hann, varðandi ömmu
Hönnu: „Mamma, þegar amma fer
niður í moldina hjá afa á Ísafirði, þá
breytist hún í engil, þannig gerist
það.“
Við sem eftir lifum fengum hins
vegar að njóta þessa engils meðal
vor í 84 ár, því ömmur eru englar í
dulargervi. Slíkt eru forréttindi sem
ber að þakka. Minning hennar lifir
um ókomin ár.
Hvíl í friði.
Steina Borghildur Níelsdóttir.
Það er erfitt að trúa því að þú sért
ekki lengur meðal okkar, elsku
amma Hanna, og það verður sárt að
geta ekki komið við hjá þér þegar við
eigum leið um Skúlagötuna, söknuð-
urinn er mikill. Veikindi þín bar
frekar hratt að og það var sárt að sjá
hvað þér hrakaði fljótt og erfitt er að
trúa að amma okkar sem hugsaði
alltaf svo vel um sig og spásseraði
létt á fæti um göturnar hafi kvatt
þennan heim.
Þú varst virkilega dugleg kona,
bjóst ein í fjölda ára eftir að afi dó og
gast séð um þig sjálf alveg fram á
síðustu stund. Við þökkum fyrir að
þú gast verið heima hjá þér nánast
fram á síðasta dag því þú varst mjög
heimakær kona.
Með nokkrum orðum langar okk-
ur að minnast okkar yndislegu
ömmu, sem var falleg og góð kona og
reyndist okkur, börnum okkar og
fjölskyldum alltaf vel. Amma tók
alltaf brosandi á móti okkur með
mikilli hlýju og gleði. Minningarnar
eru margar, góðar og skemmtilegar.
Við systkinin hlökkuðum alltaf mikið
til ferðalaganna vestur á Ísafjörð að
heimsækja ykkur afa þegar við vor-
um krakkar. Þar var svo mikið við að
vera, við lékum okkur mikið í garð-
inum ykkar og nóg var til af spilum
og kubbum og fleiru skemmtilegu.
Amma var alltaf búin að baka
jólasmákökurnar og tertur þó að það
væri mitt sumar, vildi alltaf eiga nóg
af góðgæti handa okkur sem komum
bara einu sinni á ári vestur. Í seinni
tíð þegar við heimsóttum þig á
Skúlagötuna í Reykjavík hafðirðu
gaman af því að segja okkur sögur að
vestan. Þú sagðir okkur frá æsku
þinni í Súganda, þú hafðir svo gaman
af því að fara á böllin þar og dansa.
Talaðir oft um lífið í húsinu ykkar
þar sem símstöðin var til húsa á Suð-
ureyri. Ferðalögin milli fjarða, sitj-
andi uppi á bekkjum á pallbíl, hafa
líka alltaf verið þér minnisstæð og
líklega orðið til þess að þér leiddist
alltaf í bíl. Á Ísafirði fórstu svo að
vinna hjá klæðskeranum, þú hafðir
gaman af því að sauma, sérstaklega
kjóla. Þú varst fær í höndunum og
höfum við, ömmu- og langömmu-
börnin þín fengið að njóta þess vel
hvað þú varst klár í höndunum,
prjónaðir hverja peysuna á eftir ann-
arri, sokka, vettlinga og teppi eins og
þér einni var lagið.
Þú tókst líka alltaf vel á móti öllum
og maður var ekki fyrr kominn inn
um dyrnar en þú varst búin að fylla
borðið af kökum og kræsingum.
Heimili þitt var oft samkomustaður
fjölskyldunnar um helgar, við eigum
eftir að sakna þess mikið að geta
ekki heimsótt þig á Skúlagötuna. Þú
varst mikil barnagæla, eignaðist 11
langömmubörn og naust þín við að
stjana og leika við börnin.
Minning um góða og yndislega
ömmu lifir áfram hjá okkur og þökk-
um við fyrir yndislegar stundir með
þér, elsku amma.
Hvíldu í friði, guð geymi þig.
Þín barnabörn og fjölskyldur,
Þorvaldur, Rannveig,
Níels og Ágúst.
Elsku amma, hve erfitt er að
kveðja þig nú. Sorg og grátur hafa
verið ráðandi undanfarna daga. Á
sama tíma hafa margar góðar minn-
ingar um þig leitað á hugann og vak-
ið bros og hlátur.
Allt frá fyrstu bernskudögum
hafðir þú sterk og mótandi áhrif á líf
okkar. Æskuárin fyrir vestan eiga
sinn stað í huganum en við vorum af-
ar náin þér og afa. Eyddum við
drjúgum tíma saman við spjall og
spilamennsku, í veiði eða berjamó
inni í skógi milli þess sem við lásum
saman eða vorum úti við leik í garð-
inum á Engjaveginum. Þú hafðir
gaman af hreyfingu og útiveru og
flesta daga fórstu í langa göngutúra
inn á veg. Þegar við fluttum suður til
Reykjavíkur fluttir þú í kjölfarið líka
og við nutum áfram góðs af nærveru
þinni og hlýju. Einnig urðu þær ófá-
ar gönguferðirnar um miðborg
Reykjavíkur þar sem við áttum fullt í
fangi með að hafa við þér. Þú varst
sannkallaður göngugarpur. Heimili
þitt fyrir sunnan varð að samkomu-
stað stórfjölskyldunnar. Mörgum
stundum eyddum við hjá þér á
Skúlagötunni þar sem pönnukökur,
kleinur og aðrar kræsingar voru á
boðstólum. Þá varst þú á þönum að
sjá til þess að allir fengju nægju sína
eða að sinna ömmu- og langömmu-
börnunum sem veittu þér einstaka
ánægju. Þér fannst gaman að fylgj-
ast með þeim vaxa úr grasi og taka
þátt í lífi þeirra.
Þú hafðir yndi af hvers kyns
handavinnu og varst ávallt með eitt-
hvað á prjónunum og nutu börnin í
fjölskyldunni góðs af því. Þú vildir
ekki láta hafa mikið fyrir þér heldur
vildir þú gefa af þér til annarra og
lifðir fyrir fjölskylduna og þína nán-
ustu. Hógværð og hlýja einkenndi
þitt viðmót alla tíð og ávallt tókstu á
móti okkur með faðmlagi og brosi á
vör þegar við komum í heimsókn. Þú
varst sterk og þolgóð og við áttum
stuðning þinn alltaf vísan í hverju því
sem við tókum okkur fyrir hendur.
Síðastliðið ár dró aðeins af þér
hvað varðar líkamlega getu og þol,
gönguferðirnar urðu styttri. Þó að
ljóst væri hvert stefndi nú í vor bjóst
enginn við að þurfa að kveðja þig
svona fljótt. Á þér var ekki að
merkja að þú liðir miklar þrautir
enda ekki þekkt fyrir að láta slíkt í
ljós.
Við kveðjum þig með söknuði
amma og berum þá von í brjósti að
þér líði betur núna og hafir fundið
frið og vonandi hitt hann afa sem
hefur þurft að bíða lengi eftir þér.
Minningin um þig lifir áfram í hjört-
um okkar allra og munum við bera
þann boðskap sem þú kenndir okkur
á lífsleiðinni áfram til okkar barna
sem sakna þín líka ákaflega mikið.
Hvíl í friði, elsku amma. Við
sjáumst síðar.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Hanna, María og Níels.
Elsku besta langamma. Ég var
ekki undir það búin að kveðja þig
svona fljótt. Hefði viljað eyða fleirum
árum með þér. Mér fannst gott að fá
að kveðja þig þegar þú varst komin
inn á spítala.
Þú hugsaðir svo vel um allt og alla,
þú áttir alltaf nóg af kökum og djús,
einnig áttir þú alltaf saltstangir og
brúnan brjóstsykur fyrir okkur sem
komum í heimsókn, það var yfirleitt
fullt hús hjá þér þegar við komum í
heimsókn og alltaf áttir þú nóg
handa öllum. Þegar við systkinin átt-
um afmæli komst þú ávallt með
pönnukökur með þér. Það gerði
mikla lukku, því pönnukökurnar þín-
ar voru nú alveg einstaklega góðar.
Ég mun alltaf muna göngutúrana
okkar niður Laugaveginn sem voru
svo skemmtilegir þar sem ég, þú og
amma Ásta þræddum búðirnar.
Ég á aldrei eftir að gleyma þér og
minningunum okkar. Ég vona að þér
eigi eftir að líða vel.
Ásta Marý.
Hansína
Jóhannesdóttir
✝
Okkar ástkæri,
ÓSKAR STEFÁNSSON,
Katrínarlind 5,
sem lést af slysförum miðvikudaginn 30. júní,
verður jarðsunginn frá Grafarvogskirkju föstu-
daginn 9. júlí kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim
sem vilja minnast hans láti líknarfélög njóta þess.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Ísabella Alexandra Óskarsdóttir, Stefán Eiríksson,
Nanna Maren Stefánsdóttir,
Guðmunda Óskarsdóttir,
Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, dóttir, systir,
mágkona, tengdamóðir og amma,
ERNA BJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR,
Tjarnhólma 2,
Stykkishólmi,
lést sunnudaginn 4. júlí.
Útförin auglýst síðar.
Guðþór Sverrisson,
Guðmundur Þór Guðþórsson, Jóhanna María Ríkharðsdóttir,
Kristján Valur Guðþórsson,
Guðmundur Rúnar Guðþórsson,
Sólveig Þóra Ásgeirsdóttir,
Guðríður Guðmundsdóttir, Þorsteinn Svavar McKinstry,
Guðrún Guðmundsdóttir, Sveinn Einar Magnússon,
Björgvin Trausti Guðmundsson, Nína Berglind Sigurgeirsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, dóttir og systir,
SIGURLAUG S. PÁLSDÓTTIR,
Lauga,
Andrésbrunni 1,
Reykjavík,
lést á heimili sínu sunnudaginn 4. júlí.
Jarðsett verður frá Bústaðakirkju mánudaginn
12. júlí kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Ljósið.
Guðni Þór Þorvaldsson,
Páll Guðmundsson,
Sigurhildur Guðnadóttir,
Páll Kristjánsson,
Aðalbjörg Pálsdóttir, Steindór Jón Pétursson,
Björn Pálsson, Berglind Lúðvíksdóttir,
Anna Lilja Pálsdóttir, Ívar Guðmundsson.