Morgunblaðið - 06.07.2010, Page 20

20 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. JÚLÍ 2010
✝ Kjartan G. Ott-ósson fæddist í
Reykjavík 14. janúar
árið 1956. Hann lést á
Líknardeild Landspít-
alans í Kópavogi 28.
júní sl. Foreldrar hans
voru hjónin Gyða
Jónsdóttir, heimilis-
iðnaðarkennari, f. 4.
ágúst 1924 á Sauð-
árkróki og Ottó A.
Michelsen, forstjóri
IBM á Íslandi, f. 10.
júní 1920 á Sauð-
árkróki, d. 11. júní
2000. Alsystkin Kjartans eru 1) Ótt-
ar, f. 14. jan. 1956. Óttar kvæntist
Sigþrúði Albertsdóttur. Þau skildu.
Þeirra sonur er a) Kjartan Þór, f. 13.
júní 1988. Önnur börn Óttars eru, b)
Kaare Stark, f. 18. maí 1986, og c)
Samúel Hjalti, f. 18. júlí 1996. 2)
Helga Ragnheiður, f. 14. mars 1957.
Eiginmaður hennar er Stefán S.
Guðjónsson. Börn þeirra eru a)
Snorri, f. 7. desember 1981, b) Guð-
rún, f. 20. janúar 1983, c) Ottó S.
Michelsen, f. 29. apríl 1986, d) Ragn-
heiður Gyða, f. 20. nóvember 1990.
3) Geirlaug, f. 16. september 1964.
Eiginmaður hennar er Grímur Guð-
mundsson. Börn þeirra eru a) Bryn-
dís Gyða, f. 5. júní 1991, b) Snæfríð-
ur, f. 13. apríl 1993, c) Guðmundur
Ottó, f. 28. september 2000, d) Grím-
ur Dagur, f. 2. október 2002. Systkin
Kjartan var mikilvirkur fræði-
maður og liggja eftir hann bækur og
fjöldi greina í bæði innlendum og er-
lendum fræðitímaritum. Rannsóknir
hans voru einkum á sviði íslenskrar
og norrænnar málfræði og málsögu
en þar fjallaði hann meðal annars
um þróun miðmyndar í íslensku og
norrænum málum (einkum í dokt-
orsritgerð sinni, The Icelandic
Middle Voice, 1992), um norsk málá-
hrif í íslensku til forna og miðnorska
málþróun, um málbreytingar og
málheimildir og um sögu íslenskrar
málræktar (Íslensk málhreinsun.
Sögulegt yfirlit, 1990).
Kjartan stýrði framhaldsnámi í
málvísindum og textafræði við Ósló-
arháskóla 2000-2002 og tók þátt í
ýmsum alþjóðlegum rannsókn-
arverkefnum, svo sem FORSE —
Forskergruppe i samfunn og språ-
kendring við Björgvinjarháskóla frá
2007 og Linguistic Theory and
Grammatical Change við Centre for
Advanced Study í Ósló 2004-2005.
Þá átti hann sæti í ritstjórn tímarits-
ins Collegium medievale 2002-2007.
Kjartan var í forsvari fyrir Heims-
kringlu-rannsóknarverkefninu við
Institutt for lingvistiske og nordiske
studier á árunum 1993-2000.
Í febrúar 2008 fékk Kjartan hin
kunnu Ingerid Dal og Ulrikke Greve
Dal verðlaun fyrir rannsóknir sínar
á indóevrópskum tungumálum og
sögu íslenskrar tungu.
Útför Kjartans G. Ottóssonar fer
fram frá Bústaðakirkju í dag, 6. júlí
2010, og hefst athöfnin klukkan 11.
Meira: mbl.is/minningar
Kjartans samfeðra
eru, 1) Helga Ehlers
Wolf, f. 5. janúar 1945.
Maki Reinhard Wolf.
Börn þeirra eru Helga
Ursula, f. 8. febrúar
1973, b) Reinhard Al-
bert, f. 10. október
1974, c) Christiane
Henriette, f. 8. maí
1979, d) Peter Andr-
eas, f. 10. júní 1981, öll
búsett í Köln, 2) Theo-
dór Kristinn, f. 25. júlí
1951. Maki Árný Elí-
asdóttir. Börn þeirra
eru a) Rúnar, f. 7. júní 1974, b) Grét-
ar Sveinn, f. 5. apríl 1980.
Kjartan útskrifaðist stúdent frá
Menntaskólanum við Hamrahlíð árið
1974 18 ára gamall og var dúx úr
áfangakerfi. Hann lauk BA prófi í ís-
lensku frá Háskóla Íslands árið 1979
og kandídatsprófi frá sama skóla ár-
ið 1982. Doktorsprófi lauk Kjartan
frá Lundi árið 1992. Að auki stund-
aði hann doktorsnám við University
of Maryland á árunum 1988 til 1992.
Kjartan dvaldi langdvölum er-
lendis við nám og rannsóknir – síð-
ustu 18 árin var hann búsettur í
Osló. Kjartan var skipaður prófessor
í íslensku við Háskólann í Osló árið
1992 og starfaði þar til dauðadags.
Hann gegndi jafnframt 20% prófess-
orsstöðu við Háskólann í Bergen frá
árinu 2008.
Það er sárt að horfa á eftir góðum
dreng, bróður og mági og það langt
um aldur fram. Kjartan glímdi við
löng og erfið veikindi en þegar ljóst
var að hann yrði undir í þeirri orrustu
var það hans hinsta ósk að koma til Ís-
lands. Það tókst aðeins fimm dögum
fyrir andlátið og fyrir það erum við
þakklát.
Það er ótal margt sem leitar á hug-
ann nú þegar leiðir skilur eins og
ferðalög um Skagafjörð og Rómar-
borg. Við fórum norður Kjöl og dvöld-
um á Króknum, keyrðum um Hegra-
nesið, skoðuðum þingstaðinn, fórum
heim að Hólum og svo vítt og breitt
um allan fjörðinn. Þá var ekki ónýtt
að hafa Kjartan með í för sem fræddi
okkur um bæi og bæjastæði og sagði
sögur. Ferðalag okkar þriggja til
Rómar árið 2005 var ekki síður minn-
isstætt. Þar vorum við í stórum hópi
fólks og með mjög góðan leiðsögu-
mann – einn þann besta. Kjartan
hafði hins vegar ýmsu við að bæta,
enda var hann stöðugt að grúska, líka
í fríum. Kjartan var því stórskemmti-
legur ferðafélagi og ekki skemmdi
fyrir að hafa okkar „einka-leiðsögu-
mann“ með í för. Kjartan var afburða-
greindur, stálminnugur og víðlesinn,
en hann var líka hógvær og örlátur að
miðla af þekkingu sinni. Hann var
ákaflega nákvæmur, allt að því smá-
munasamur. Við brosum að því í dag
en oft gat þetta reynt á þolinmæðina.
Við vitum þó að þessi nákvæmni hans,
dugnaður og vinnusemi ásamt góðum
gáfum, skapfestu og heiðarleika hafa
skilað honum því góða starfi sem
hann skilur eftir sig í dag.
Við minnumst fyrst og fremst allra
Íslandsheimsókna Kjartans þegar
hann bjó hjá okkur fjölskyldunni á
Sólvallgötunni. Hann féll vel inn í fjöl-
skyldulífið, sjálfur var hann einhleyp-
ur og oft var handagangur í öskjunni
á stóru og fjörugu heimili. Það
skemmdi heldur ekki fyrir að stutt
var á Árnastofnun og Þjóðarbókhlöð-
una, en þar dvaldi Kjartan langdvöl-
um enda vinnusamur með eindæm-
um. Við hjónin minnumst með mikilli
gleði og þakklæti hversu natinn og
umhyggjusamur hann reyndist börn-
um okkar. Hann sýndi þeim mikla
þolimæði og hafði áhuga á öllu því
sem þau tóku sér fyrir hendur. Þegar
þau uxu úr grasi minnkaði ekki áhug-
inn nema síður væri. Við rifjum oft
upp þegar við komum að Kjartani
kvöld eitt, í hrókasamræðum við son
okkar og vini hans, sem þá voru rétt
komnir yfir tvítugt. Þarna sat hann og
spjallaði um allt milli himins og jarðar
og spurði þá spjörunum úr um nám
þeirra og áform. Hann átti ekki í
vandræðum með að ná til unga fólks-
ins né annarra enda var hann ætíð au-
fúsugestur og vel liðinn. Hann átti
stóran og traustan vinahóp bæði hér-
lendis og í Noregi.
Að lokum viljum við hjónin, fyrir
hönd fjölskyldunnar, þakka þeim
mörgu vinum Kjartans í Noregi sem
studdu hann og styrktu í veikindum
hans. Önnur eins vinátta er vandfund-
in. Blessuð sé minning Kjartans Ott-
óssonar.
Helga og Stefán.
Fátt er mikilvægara í þessu lífi en
fólkið sem okkur þykir vænt um. Nú
er Kjartan, stóri, góði bróðir minn
farinn. Væntumþykja hans til mín var
skilyrðislaus og einlæg og um hana
efaðist ég aldrei. Hann sýndi það
bæði í orðum og verki hversu vænt
honum þótti um mig. Ég hef oft velt
fyrir mér hvernig fólk sem verður
fyrir því að fá illvígan sjúkdóm og er
kippt út úr lífinu á besta aldri getur
sýnt það æðruleysi og kjark sem við
verðum oft vitni að. Þegar sorgin dyn-
ur á okkur eru það minningarnar sem
ylja. Eitt af því sem við Kjartan töl-
uðum um í síðasta samtali okkar var
einmitt væntumþykjan og mikilvægi
minninganna. Við töluðum um hvað
við værum lánsöm að á milli okkar
hefðu aldrei fallið meiðandi eða sær-
andi orð. Við vorum alltaf vinir. Í
sorginni og söknuðinum er það ómet-
anlegur styrkur. Kjartan var fræði-
maður af lífi og sál. Við hlógum stund-
um að þeim „nördahætti“ í honum að
þurfa alltaf að vera að afla sér fróð-
leiks hvar og hvenær sem var. Hann
hélt áfram að lesa fræðibækur sér til
ánægju jafnvel þegar hann var orðinn
fárveikur. Minningarnar eru ótal-
margar. Meðan við bjuggum enn í
foreldrahúsum fórum við saman í
daglegar gönguferðir. Þá var margt
spjallað. Þegar ég varð eldri hjálpaði
hann mér að læra undir próf og
gönguferðirnar voru gjarnan notaðar
til þess að hlýða mér yfir. Þó að Kjart-
an hafi ákveðið að leggja fyrir sig ís-
lenska málfræði og svo seinna málvís-
indi var hann jafnvígur á öll fög og
hefði án efa staðið sig með prýði í
hverju sem hann hefði tekið sér fyrir
hendur. Hann gerði góðlátlegt grín að
slakri kunnáttu minni í landafræði því
mér var alveg fyrirmunað að læra
heitin á öllum þessum sýslum, ám og
vötnum og gat engan vegið skilið
hvernig þetta skipti máli! Alltaf hélt
hann þó áfram að reyna að troða í
krakkann því hann var kennari í víð-
asta skilningi þess orðs. Ég treysti því
að hann viti hvað þetta skipti mig
miklu máli.
Kjartan var ekki bara góður bróðir,
hann var líka góður frændi. Honum
þótti vænt um systkinabörn sín eins
og þau væru hans eigin. Löngum bjó
hann í útlöndum og þá sendi hann
þeim reglulega póstkort og bréf sem
skrifuð eru með hinni fallegu rithönd
hans. Þessi bréf eru fjársjóður. Þegar
við bjuggum á Höfn í Hornafirði
heimsótti hann okkur reglulega.
Hann kom færandi hendi með nammi
og bækur, góðar bækur. Minningarn-
ar eru dýrmætari en gull því þær get-
ur enginn tekið frá okkur og fólkið
sem okkur þykir vænt um er sá mesti
fjársjóður sem við getum átt.
Elsku Kjartan minn. Ég mun alltaf
vera þér þakklát fyrir einlæga vináttu
og væntumþykju. Einlægni þín og
góðmennska snerti alla sem komust í
kynni við þig enda þótti öllum vænt
um þig sem þekktu þig. Við trúum því
að þú sért enn hjá okkur, þrátt fyrir
það að við getum ekki lengur faðmað
þig, og það gefur mér styrk og hjálpar
mér í gegnum söknuðinn. Ég veit að
pabbi okkar hefur tekið vel á móti þér
og þið styrkið hvor annan.
Guð geymi þig alltaf, elsku bróðir,
minningin um þig lifir í hjörtum okk-
ar.
Geirlaug Ottósdóttir.
Meira: mbl.is/minningar
Kær mágur er fallinn frá langt fyr-
ir aldur fram eftir erfið veikindi. Um
fjörutíu ár eru síðan ég kynntist
Kjartani, ungum, greindum pilti með
afar hlýja framkomu. Frama Kjart-
ans og virðingu innan fræðasam-
félagsins munu aðrir rekja en ég man
að ég var afar stolt fyrir hans hönd
þegar hann vakti athygli um land allt
fyrir að hafa fyrstur fengið tíu á
landsprófi.
Kjartan var mjög ættrækinn og
tryggur sínu fólki. Ævinlega er hann
kom til landsins heimsótti hann vini
sína og ættingja og áttum við Theo-
dór margar gefandi stundir með hon-
um. Hann var afar fróður um margt
og bar ríka virðingu fyrir viðmælend-
um sínum. Hann sýndi börnunum í
fjölskyldunni einstakan áhuga og
hafði sérstaka unun af að fylgjast með
máltöku þeirra og málfari. Við nutum
þess að ræða við hann um Noreg og
Norðmenn en þar höfðum við búið
eins og hann. Í Osló hafði hann komið
sér vel fyrir og var mjög notalegt að
dvelja þar hjá honum.
Síðastliðin ár hefur Kjartan barist
við sjúkdóm sinn af mikilli reisn og
vonuðum við öll að hann ætti eftir
mörg góð ár og fengi að ljúka þeim
fjölþættu verkefnum sem hann fékkst
við.
Fjölskylda mín kveður Kjartan
með þakklæti. Blessuð sé minning
hans.
Með góðum huga hafið sjálft má brúa.
(Einar Benediktsson)
Árný Elíasdóttir.
Kjartan G. Ottósson
✝
Elskuleg mamma okkar, tengdamamma og amma,
KLARA BJÖRNSDÓTTIR,
lést miðvikudaginn 30. júní að Hornbrekku,
Ólafsfirði. Útförin fer fram frá Ólafsfjarðarkirkju
fimmtudaginn 8. júlí kl. 14.00.
Bjarkey Gunnarsdóttir, Helgi Jóhannsson,
Hrólfdís Helga Gunnarsdóttir,
Ásgeir Gunnarsson, Maria Kærulf
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
KRISTÍN ELÍSDÓTTIR,
lést laugardaginn 3. júlí á hjúkrunarheimilinu
Hlévangi, Reykjanesbæ.
Helga Elín Bjarnadóttir, Björn K. Björnsson,
Erla Kristín Bjarnadóttir, Sigurgeir Aðalgeirsson,
Haukur Bjarnason, Erna Svavarsdóttir,
Hörður Freyr Bjarnason, Jóhanna Elín Björnsdóttir
og fjölskyldur.
✝
Hjartkær faðir minn og bróðir okkar,
BIRGIR KRISTJÁNSSON,
síðast til heimilis að Arnarási 14,
Garðabæ,
lést fimmtudaginn 17. júní á Landspítala.
Útför hefur farið fram í kyrrþey.
Bríet Ósk Guðrúnardóttir,
Gísli Kristjánsson,
Halldóra Kristjánsdóttir,
Þráinn Kristjánsson.
✝
SVANDÍS ÁSMUNDSDÓTTIR,
Hvassaleiti 58,
Reykjavík,
andaðist á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
mánudaginn 5. júlí.
Útför hennar verður gerð frá Grensáskirkju
miðvikudaginn 14. júlí kl. 15.00.
Hera Hjálmarsdóttir,
Martha Á. Hjálmarsdóttir, Þorsteinn A. Jónsson,
Jakob Ágúst Hjálmarsson, Auður Danielsdóttir
og aðrir ástvinir.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGURLAUG GUÐJÓNSDÓTTIR,
frá Fögruhlíð,
Fljótshlíð,
lést á dvalarheimilinu Kirkjuhvoli, Hvolsvelli,
laugardaginn 3. júlí.
Útförin fer fram frá Breiðabólsstaðarkirkju í
Fljótshlíð, laugardaginn 10. júlí kl. 10.30.
Ingilaug Guðmundsdóttir, Brynjólfur Guðmundsson,
Steinunn Guðmundsdóttir, Einar Þorbergsson,
Theodór Guðmundsson, Brynja Bergsveinsdóttir,
Guðjón Guðmundsson, Ágústa Guðjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær bróðir okkar,
ÁGÚST SIGURBJÖRN SIGURÐSSON
skrifstofumaður,
Kjarrhólma 28,
Kópavogi,
varð bráðkvaddur á heimili sínu föstudaginn 2. júlí.
Útförin verður auglýst síðar.
Systkini og fjölskyldur hins látna.