Morgunblaðið - 25.08.2010, Blaðsíða 24

24 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 25. ÁGÚST 2010
✝ Valborg Bjarna-dóttir var fædd í
Vík í Mýrdal þann 7.
september 1943. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í Kópa-
vogi þann 16. ágúst sl.
Foreldrar hennar
voru Bjarni Sæ-
mundsson ,f. 14. maí
1915 á Eyjarhólum í
Mýrdal, d. 21. febrúar
2004 og Hulda Sig-
urborg Vilhjálms-
dóttir, f. í Vest-
mannaeyjum 15. mars
1917, d. 6. maí 2010. Systkini Val-
borgar eru: 1) Finnur Sæmundur
Bjarnason, f. 18.12. 1937, 2) Gréta
Guðlaug Bjarnadóttir, f. 10.5. 1939,
3) Oddný Bjarnadóttir, f. 24.10.
1940, 4) Egill Bjarnason, f. 20.6.
1952.
Hinn 14.4. 1968 giftist Valborg
Sigurði Haraldi Friðrikssyni fram-
reiðslumanni, f. 18.11.1939, d. 19.8.
1984. Foreldrar hans voru Friðrik
borgarinnar og hóf þar ýmis af-
greiðslu- og þjónustustörf. Lengi
vel vann hún á Hótel Sögu eða þar
til hún kynntist eiginmanni sínum,
Sigurði Friðrikssyni, framleiðslu-
manni á Naustinu. Fyrstu búskap-
arárin bjuggu þau í Vesturbænum
og síðar í Lundarbrekkunni í Kópa-
vogi eða allt þar til þau fluttu í hús-
ið sem þau byggðu sér að Meðal-
braut 78 á Seltjarnarnesi. Valborg
hóf störf sem móttökuritari á
Heilsugæslustöðinni á Seltjarnar-
nesi þegar stöðin tók til starfa árið
1982. Stuttu seinna varð hún
læknaritari við stöðina og síðar
yfirlæknaritari en þeirri stöðu
gegndi hún til ársins 2007. Valborg
var mikil áhugamanneskja um
garðyrkju og að sanni með græna
fingur en hún hlaut í tvígang verð-
laun frá Seltjarnarneskaupstað fyr-
ir fallegustu garðana. Einnig var
öll útivera henni mjög hugleikin en
hin síðari ár voru farnar ófáar
gönguferðir þar sem drifkraftur
hennar og þrautseigja kom öðrum
ávallt jafnmikið á óvart.
Útför Valborgar fer fram frá Ví-
dalínskirkju í Garðabæ í dag, 25.
ágúst 2010, og hefst athöfnin kl. 13.
Sigurðsson, f. 2.7.
1900, d. 6.3. 1964 og
Laufey Þorsteins-
dóttir, f. 6.10. 1901, d.
11.2. 1963.
Börn Valborgar og
Sigurðar eru: 1)
Bjarni Sigurðsson, f.
2.8.1969, lögfræð-
ingur, maki María Re-
bekka Þórisdóttir, f.
28.9. 1970, hjúkr-
unarfræðingur. Börn
þeirra eru: Þórir
Gylfi, f. 6.10. 1990,
Valborg, f. 27.4. 1994,
Svandís Birna, f. 16.1. 1997, Sig-
urður Friðrik, f. 31.3. 1998, Victor
Helgi, f. 15.2. 2009. 2) Andri Sig-
urðsson, f. 30.11.1973, fast-
eignasali, maki Þórey Gunnlaugs-
dóttir, f. 15.11.1976,
viðskiptafræðingur, Barn þeirra er:
Eiður Orri, f. 31.7. 2009
Valborg ólst upp í Vík í Mýrdal
og eftir gagnfræðapróf frá Skógum
fluttist hún 16 ára gömul til höfuð-
Elsku mamma mín, í dag kveðjum
við þig í hinsta sinn. Mér finnst ótrú-
legt að þetta sé búið en ég veit að þér
líður betur og þú ert komin til pabba.
Baráttan við illvíga sjúkdóminn tók
enda, þú hafðir barist eins og hetja
öll þessi ár og gafst aldrei upp. Þú
varst sigurvegarinn því þú bugaðist
aldrei, varst alltaf svo fín og flott, al-
veg saman hvernig ástandið var. Við
stóðum saman allan tímann og það
var yndislegt að vera hjá þér fram á
síðustu stundu og ég veit að þú vissir
að ég var hjá þér. Þetta gefur mér
styrk til að ganga í gegnum sorgina.
Þú varst svo áhugasöm að fylgjast
með uppvexti Eiðs okkar. Þú fylgd-
ist alltaf með, með því að hringja í
mig á hverjum degi og spyrja hvern-
ig litla gullið hefði það eins og þú
kallaðir hann. Svo þegar þú fékkst
þér nýja myndavélasímann þá var
svo gaman síðustu vikurnar að senda
þér myndir af gullinu þínu á morgn-
ana þegar við feðgar vorum nývakn-
aðir frammi að leika. Það var yndis-
legt að fá þig í eins árs afmælið hans,
þú settir þér markmið að koma og
stóðst við það.
Heimilið þitt var svo fallegt og það
var alltaf svo gaman að koma til þín í
heimsókn, nóg af veigum og allt svo
fallegt í kringum þig. Þér þótti fátt
eins skemmtilegt og að bjóða til
veislu.
Okkur Þóreyju fannst svo gaman
þegar við settum upp þá hefð að
borða saman alla vega einu sinni í
viku fisk því það var það besta sem
þú fékkst. Alltaf komstu færandi
hendi með dót handa Eiði eða eitt-
hvað handa okkur. Þetta var það
skemmtilegasta sem þú gerðir, að
gefa. Við vorum vön að fá okkur ís í
eftirrétt og fórum oftast ísrúnt. Okk-
ur er minnisstætt þegar við buðum
þér laugardaginn næstsíðasta í ísr-
únt, þú leist svo vel út og varst svo
fín og flott eins og þú ávallt varst,
aldrei datt okkur þá í hug að við
myndum kveðja þig í hinsta sinn
tveim dögum seinna. Þessi dagur er
okkur mikilvægur og við erum þakk-
lát fyrir að hafa fengið að fara síð-
asta ísbíltúrinn með þér.
Þórey skilar kveðju til þín og
þakkar yndisleg kynni við fallega og
yndislega konu eins og þú ávallt
varst.
Kveðja frá Eiði Orra:
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson.)
Elsku mamma, hvíldu í friði. Megi
góður Guð varðveita þig. Minningin
um hjarthlýja konu mun lifa áfram.
Elska þig, mamma mín, og ég sakna
þín mjög mikið.
Þinn sonur,
Andri.
Elsku Valborg. Fyrstu kynni okk-
ar voru á gamlárskvöld 9́2 þegar
Bjarni kom með mig á Miðbrautina
til þess að kynna mig fyrir þér. Hlut-
irnir gerðust síðan mjög hratt hjá
okkur skötuhjúum og ég veit að þú
varst kannski ekki mjög hrifin í
fyrstu af þessu óðagoti. En fljótlega
náðum við nú að verða vinkonur og
þú varst okkur ómetanleg hjálp þeg-
ar við vorum að koma börnunum á
legg. Það var oft sem þú komst og
sagðir: „Jæja, drífið þið ykkur nú
eitthvað út, og ég skal passa.“ Við
stóðum þá allt í einu úti og vissum
ekkert hvað við áttum af okkur að
gera, bíó varð oft fyrir valinu eða
göngutúrar, en þú sást til þess að við
ættum okkar hjónatíma saman og
fyrir það er ég þér þakklát. Það er
sko ekki sjálfgefið í dag að hafa
svona flotta ömmu sér við hlið sem
dekrar barnabörnin og vill allt fyrir
alla gera.
Þú varst svo stór partur af lífi
mínu, varst svo mikið með okkur og
þekktir alla mína fjölskyldu það vel
að systkinabörn mín kalla þig öll
ömmu Valborgu. Ég veit að það var
mjög erfitt fyrir þig þegar við hjónin
ákváðum að flytja út til Spánar. Að
geta ekki gengið yfir til okkar á
hverjum degi og hitt krakkana þegar
þau voru að koma heim úr skólanum.
En sem betur fer komst þú oft til
okkar út og áttir góðan tíma með
okkur. En ég er svo þakklát fyrir það
að við ákváðum að flytja aftur heim í
fyrra og að hafa fengið þetta ár með
þér hérna heima. Þegar þú komst
blístrandi inn og allir tóku við sér, þá
sérstaklega Victor Helgi litli sem
elskaði að fá þig í heimsókn og fá að
kíkja í veskið þitt og stelast í símann
þinn.
Valborg mín, ég veit ekki hvernig
við förum að án þín, að geta ekki kom-
ið við í Brekkubyggðinni á milli æf-
ingatíma hjá krökkunum, að hafa þig
ekki verður hræðilega erfitt. Takk
fyrir allt sem þú varst okkur, ég elska
þig.
Þín tengdadóttir,
María.
Elsku amma mín.
Það er svo erfitt fyrir mig að sitja
hérna og hugsa aftur í tímann og fara
að rifja upp allar þær minningar frá
öllum þessum góðu árum sem við höf-
um fengið að njóta saman. Ég man oft
þegar ég kom heim eftir skóla og þú
varst búin að fara í bakaríið að kaupa
annaðhvort karamellu- eða glassúr-
snúð fyrir okkur systkinin eða þá að
koma heim til þín í brúna, það var
alltaf best. Ég er svo heppin með það
hvað ég er rík að minningum, amma
mín. Allar ferðirnar í Vík, allur pip-
arkökubaksturinn, stelpuferðin til
Danmerkur, þegar þú heimsóttir
okkur til Spánar, sumarbústarferð-
irnar, ferðirnar á Bjössaróló í Borg-
arnesi og alltaf á Þorláksmessu þegar
við komum í möndlugraut til þín. Ég
held að ég hafi aðeins fengið möndl-
una einu sinni, en þú varst of góð-
hjörtuð og gast aldrei haft bara eina
gjöf fyrir þann sem vann heldur líka
fyrir alla hina, ha ha.
Mér finnst svo erfitt að vita að þú
sért farin frá okkur en þú hefur verið
og verður alltaf stór partur af hjarta
mínu og ég hugsa stanslaust um þig.
Ég veit að þú fylgist vel með okkur og
gætir okkar allra. Ég þekkti enga
eins sterka og hugrakka manneskju
og þig, þú varst búin að vera svo dug-
leg að berjast í gegnum þetta í tæp
sex ár. Ég elskaði þá tíma sem við
fengum til þess að spjalla saman við
nöfnurnar um hina ótrúlegustu hluti.
Þú varst alltaf tilbúin að hlusta á allt
sem ég þurfti að segja og ég er mjög
þakklát fyrir það að við höfum verið
svona nánar. Við treystum hvor ann-
arri fullkomlega.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
fengið að kveðja þig, ég mun alltaf
muna síðustu orðin sem þú sagðir við
mig: „Bess, hjartað mitt,“ ég heyri
þau aftur og aftur í höfði mér.
Þetta eru mjög erfiðir tímar fyrir
okkur en það sem við getum öll verið
viss um er að þú ert á mjög góðum
stað núna og færð loksins að hitta afa,
þú ert búin að þurfa að bíða svo lengi
eftir því.
Ég man að þú varst alltaf eins og
drottning, svo fín, ilmaðir svo vel og
með alla þessa flottu skartgripi. Þú
varst svo yndisleg við mig alltaf, vild-
ir allt fyrir mig gera. Þú varst alltaf
svo montin með okkur barnabörnin
og svo stolt af okkur. Ég skal lofa þér
því að við munum halda áfram að
gera þig stolta svo þú getir haldið
áfram að monta þig.
Mér þykir endalaust vænt um þig
og ég sakna þín ótrúlega, elsku
amma mín. Hvíldu í friði og megi
Guð vaka yfir þér.
Nafna þín,
Valborg Bjarnadóttir.
Vinkona okkar, Valborg Bjarna-
dóttir, var fyrirmynd okkar og á
margan hátt leiðtogi nánast allt sitt
líf án þess væntanlega að hafa nokk-
urn tíma vitað af því. Að minnsta
kosti hefur hún vafalaust aldrei sóst
eftir því hlutverki en sat uppi með
það samt og mun gera það áfram á
meðan við lifum. Fyrir það verðum
við ævinlega þakklátar.
Fyrir hugskotssjónum okkar
beggja er myndin af Valborgu á
fermingardegi sínum bæði skýr og
ógleymanleg. Þar varð okkur báðum
ljóst, verandi nokkrum árum yngri,
að við vildum verða eins þegar við
yrðum stórar. Í huga okkar var Val-
borg skyndilega ekki lengur krakki
sem við fengum svo oft að leika okk-
ur með heldur stórglæsileg ung
stúlka í hámóðins fermingarfötum,
filtpilsi og prjónajakka. Hún stóð
keik á tröppunum heima hjá sér,
teinrétt, bjartsýn og brosandi á
tímamótum sem í augum okkar
barnanna skildu á milli æsku og full-
orðinsára.
Valborg hleypti heimdraganum
frá æskuslóðum okkar í Vík og hélt
til Reykjavíkur strax á unglingsár-
um sínum. Þar starfaði hún um
nokkra hríð í skóverslun við Lauga-
veg og fyrir okkur sveitastelpurnar
var alltaf jafn tilkomumikið að fá að
fara í stórborgina og kaupa nýja skó
hjá Valborgu.
Þegar við lítum um öxl að Val-
borgu látinni blasir það við að á sinn
sérstaka og glaðværa hátt hefur hún
haldið áfram að leggja okkur lið og
leiðbeina. Hún var vinkona okkar
beggja og leit að auki á aðra okkar,
Oddnýju frænku sína, frekar sem
litlu systur og bestu vinkonu.
Valborg hélt hlýlegt og fallegt
heimili með Sigurði heitnum sem
lést langt fyrir aldur fram og drengj-
um þeirra, Bjarna og Andra. Það var
alltaf jafn skemmtilegt að sækja Val-
borgu heim og gilti einu hvort um
var að ræða molasopa að morgni
dags eða kvöldverðarboð með öllu
tilheyrandi. Glaðværðin var ávallt í
fyrirrúmi og sama gilti um ferðalög-
in okkar saman til útlanda eða innan-
lands. Valborg skipulagði meðal ann-
ars ógleymanlega afmælisferð til
Dublin í tilefni fimmtugsafmælis
einnar okkar og þar eins og ávallt
þurfti lítið til að kitla hlátur-
taugarnar og njóta samvistanna.
Valborg kom alla tíð til dyranna
eins og hún var klædd. Hún var
hreinskiptin og heiðarleg gagnvart
sjálfri sér og öðrum. Hún var trygg-
lynd með afbrigðum, glæsileg í fasi
og hafði snaggaralegan húmor sinn
ávallt við höndina. Þegar á móti blés
tókst hún á við verkefni sín af einurð
og festu. Það var henni mikið áfall að
missa eiginmann sinn en í kjölfar
þess sýndi hún hvers hún var megn-
ug í framfærslu fjölskyldunnar og
stuðningi við drengina sína. Ekki
síður hefur hún tekist á við veikindi
sín síðustu árin af mikilli seiglu og
kjarki.
Við sendum sonum hennar og fjöl-
skyldum þeirra innilegar samúðar-
kveðjur og biðjum Guð að blessa
minningu Valborgar vinkonu okkar,
frænku og „systur“.
Kristín Rútsdóttir og
Oddný Runólfsdóttir.
Starfsfólk Heilsugæslu Seltjarn-
arness kveður í dag góðan sam-
starfsmann til 25 ára. Valborg var
einn af fyrstu starfsmönnum stöðv-
arinnar, hún hóf störf aðeins nokkr-
um mánuðum eftir að stöðin tók til
starfa. Það voru því þung skref fyrir
Valborgu að þurfa að hætta störfum
vegna veikinda sumarið 2007. Ég átti
því láni að fagna að starfa með henni
í 13 ár, það var góður tími og bar
ekki skugga á.
Glaðværð Valborgar, dugnaður og
vinnusemi eru efst í huga mér í dag.
Valborg var farsæl í starfi og vel lið-
in af samstarfsfólki, hún var m.a.
fulltrúi starfsmanna í stjórn stöðv-
arinnar í mörg ár. Valborg var mikil-
vægur hlekkur í starfi stöðvarinnar,
ekkert verkefni var henni óviðkom-
andi, hún brást vel við hverri bón.
Ekki síður var áhugi hennar á vel-
ferð samstarfsmanna áberandi og
hún var ómissandi í undirbúningi
samverustunda starfsfólks, auk þess
að vera góður vinur. Valborg var
aldrei glaðari en þegar fólki í kring-
um hana leið vel. Ekki fór fram hjá
okkur umhyggja hennar fyrir son-
unum Bjarna og Andra og fjölskyld-
um þeirra, missir þeirra er mikill.
Síðustu 5 árin hefur Valborg barist
við erfiðan sjúkdóm, frá upphafi var
ljóst að baráttan yrði erfið. Valborg
tókst á við veikindi sín af sama krafti
og önnur erfið verkefni í lífinu. Við
fylgdumst með baráttu hennar og
seiglu af aðdáun, ekki kom til greina
að gefast upp. Að leiðarlokum viljum
við þakka samfylgdina og góð kynni
liðinna áratuga. Bjarna, Andra og
fjölskyldum þeirra sendum við góðar
kveðjur, minningin um góða konu lif-
ir áfram.
Sigríður Dóra Magnús-
dóttir, yfirlæknir.
Um grein og stofn renna straumar
hljóðir
ég streyma þá finn um minn eigin
barm
og veit, að þeir hvika um víðisins arm.
Svo vítt þeir renna sem sólirnar
brenna.
Þeir bera minn hug yfir hnattanna
sund
og hefta minn fót við þessa grund.
Þeir ólu þá jörð, sem er vor móðir,
ósýnilegir, sterkir og hljóðir.
Ég veit, að allt er af einu fætt,
að alheimsins líf er ein voldug ætt,
dauðleg, eilíf og ótal-þætt
um afgrunns himins slóðir.
(Einar Benediktsson)
Við vorum svo heppin að kynnast
Valborgu þegar hún keypti sér íbúð í
Brekkubyggð í Garðabæ. Fljótt kom
í ljós að þarna var dugnaðarkona
sem lét sér annt um umhverfi sitt,
enda hafði hún fengið verðlaun fyrir
garðinn sinn á Seltjarnarnesinu.
Hún hafði áhuga á myndlist og átti
nokkur málverk og mér er minnis-
stætt hvernig hún gagnrýndi myndir
í bók, sem ég lánaði henni, af nær-
færni og með persónulegum blæ.
Henni þótti gott að hlusta á tónlist,
sérstaklega söng. Bækur las hún
töluvert, einkum hafði hún gaman af
ævisögum.
Fyrir 6 árum greindist hún með
illkynja sjúkdóm. Það var aðdáunar-
vert hvernig hún tók því og hvernig
hún lifði lífinu, alltaf tilbúin að takast
á við verkefnin eins og þrekið leyfði.
Hún var brosmild og létt í lund þeg-
ar hún sat yfir kaffibolla með okkur
nágrönnum sínum og það fór ekki
fram hjá henni þegar einhver sagði
brandara.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum
(Hallgrímur J. Hallgrímsson)
Aðstandendur hafa samúð okkar.
Samúel, Ragnhildur,
María, Jón og Sigríður.
Við kveðjum kæra vinkonu og ná-
granna okkar, hana Valborgu og
þökkum henni elskuna, bjartsýnina,
baráttuna og allt annað sem hún gaf
okkur og kenndi. Valborg var engin
venjuleg kona.
Megi minningin um hana vaka yfir
ástvinum hennar og færa þeim gleði
og frið.
Takk fyrir allt, elsku Valborg.
Nú er sál þín rós
í rósagarði Guðs
kysst af englum
döggvuð af bænum
þeirra sem þú elskaðir
aldrei framar mun þessi rós
blikna að hausti.
(Höf. RPÓ)
Ljúf minning lifir.
Þínir nágrannar,
Kolbrún, Ólafur og Thelma.
Valborg Bjarnadóttir
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegs eiginmanns,
föður, tengdaföður og afa,
BOGA INGIMARSSONAR
hæstaréttarlögmanns,
Sigtúni 57,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Droplaugarstaða
fyrir góða umönnun.
Sigrún Sigurþórsdóttir,
Sigurþór Bogason,
Benedikt Bogason, Úlla Káradóttir
og barnabörn.