Framsóknarblaðið - 23.01.2003, Blaðsíða 14

vísir
Sunnudagur 11. desembcr 1977
9
t fyrstii tilraun reyndist hann vera erlendis,
en væntanlegur fljótlega til landsins. í annarri
tilraun var hann kominn til landsins, en i há-
loftunum á leiðinni til Eyja. í þriðju tilraun
náði undirrituð i hann I gegnum símann á skrif-
stofunni i Ráðhúsi þeirra Eyjamanna.
Páll Zóphoníasson bæjarstjóri, reyndist boð-
inn og búinn til þess að spjalla við okkur. Það
var bara verst með timann. En einhvern veg-
inn hlyti að vera hægt að komá þvi öllu heim og
saman. Við skyldum bara koma.
Og strax eftir lendingu á flugvellinum i Eyj-
um brunuðum við niður i bæ og inn i Ráðhús.
Við hittum Pál og urðum þess valdandi að hann
fékk ekki hádegismat þann daginn. Hann
bandaöí frá sér hendinni, þegar við afsökuð-
um timastuldinn og kvaðst hafa nægan tima.
Klukkan fjögur átti samt að vera bæjarráðs-
fundur og morguninn eftir fór hann iljúgandi til
Reykjavíkur i embættiserindum.
„ég cr AÐ
VCKÐA
HÁLFGCRÐUR
FAGIDJÓT"
- SPJALLÁÐ VIÐ PÁL ZÓPHONÍASSON, BÆJARSTJÓRA í VESTMANNAEYJUM
„Sparar heilmikið ben-
sín....”
Það sem nú heitir Ráðhús i Eyj-
um, var áður spitalinn þeirra.
„Þetta var kallað salurinn”,
segirPáll um herbergiö sem hann
býöur okkur inn i. NU er þar-
bæjarráðsherbergi, meö löngu
borði og mörgum stólum. Innaf er
svo skrifstofa hans. ,,Hér lágu
karlmenn” heldur hann áfram.
„Þeir hafa lika margir komiö
hingað inn siðan, byrjað á þvi að
lita upp i loftið og sagt: Hér lá
ég einu sinni.”
Af þvi að við erurn nýkomin
berst taliö að fluginu og flug-
stöðvarmálum. Páll er hinn
hressasti. „Þaö rætist Ur þessu
fljótlega. A næsta ári fáum viö
nýjan flugturn og flugstöðvar-
byggingu. Hingað til hafa menn
hafst við hver i sinni flugstöð á
flugvellinum. Ný bygging sparar
þvi heilmikið bensin. Þiö sjáiö
þaö að 90-95% af bilum eru haföir
I gangi á meðan beöið er á flug-
vellinum, bara'til aö hita bilinn,
eöa halda Utvarpinu i gangi.
Þetta er eini staðurinn i heimin-
um þar sem menn sitja og bíða i
eigin flugstöðvum!"
„Missti bestu bókina
rnina”
En ætlunin er að kynna þennan
35 ára gamla bæjarstjóra Vest-
mannaeyinga svolitið. Hann er
fæddur i Kaupmannahöfn 12. jUli
1942. „Faðirminn er islenskuren
móðir min dönsk”, segir Páll.
„Viö vorum ö!l striösárin i Dan-
mörku en komum heim eftir
striöið með Esjunni. Nei, ég man
litiö sem ekkertfrá þeim árum.”
„Ég man eftir þvi þegar
Englendingar keyröu inn i ööins-
vé, og ég man aö ég missti bestu
bókina mina aftan Ur skutnum á
„Við löbbuðum með hjálma i gegnum gufu og öskufall og ég fann að hann vildi
virkilega setja sig inn í það sem hér var aö gerast". Páll með Palme og Sigurði
Þórarinssyni, en aö öllum öðrum heimsóknum ólöstuðum man Páll heimsókn
Ljósm. BG
Palme best.
Esjunni, þegar við vorum að fara
heim til lslands. Ég átti forláta
bók, sem ég man ekki lengur hvaö
hét, en mér þótli mjög vænt um 1
þessa bók. Svo hef ég sjálfsagt
veriö aö prila eins og titt er um
krakka, og missti þá bókina”.
,,Ég man svo eftir þvi þegár
heim til tslands kom, aö ég var
lagður i rúmið hennar ömmu
minnar. Ég var þá veikur, —
hafði fengiö einhverja pest, og ég
minnist þess aö ég iá
þarna og skildi ekkert hvaö fram
fór i kringum mig. Þá skildi ég
ekkert nema dönsku.”
Ekki komið til Eyja einu
sinni
„Viö bjuggum á Sóleyjargöt-
unni fyrst eftir aö heim var kom-
iö. En fljótlega fluttum viö i Eski-
hlföina þar sem ég átti heima
fram til ársins ’62. Þá fór ég til -
Danmerkur.”
„En áöur en ég fór lauk ég tré-
smiöanámi. I Danmörku læröi ég
svo tæknifræði, fór Ut til þess, en
var ekki alveg viss um áfram-
hald. 1967kláraöiég tæknifræðina
og fór siöan aö vinna i Alaborg
hjá ráögjafa verkfræðistofu. Ég
var ráðinn til þriggja mánaöa en
það fór svo aö ég var þar i fimm
ár.”
— Hvernig atvikaöist, aö þú
fórst til Eyja?
„Það vantaöi bæjartæknifræö-
ing i Eyjum. Magnús, sem þá var
bæjarstjóri, fékk upplýsingar um
þaö hjá VerkfraAingafélaginu og
Tæknif ræöingafélaginu, hver jir
væru erlendis. Hann hafði sam-
band við mig á miðvikudegi og ég
ákvaö þaö endanlega aö fara til
Eyja á laugardegi.”
..Þetta var 72. Þá haföi ég ekki
einusinni komiðtil Evja. En þur
kom aö eg skrapp'út meö flugi
rétttilað kanna aöstæöur. Eg var
hálf áttaviltur fyrst og þaö tók
mig smá tima aö gera mér grein
fyrir áttunum. Hér er nefnilega
miklu meira talaö um aö fara
austur, vestur og noröur, heidur
en viöa annars staöar. Þess
vegna ereitt af þvi fyrsta sem ég
segi fólki sent hingaö kemur og ég
tek á móti, hvar norður er!”
Ekki mikill viögerðar-
maður
„Þetta lagöist annars mjög vel i
mig frá byrjun. Eg haföi fljótlega
mikið aö gera, en eitt af þvipósi-
tiva sem ég haföi séö viö það aö
vera i Eyjum, var aö ég þóttist
öruggur um aö þurfa ekki aö fá
mér bil. Ég haföi fengið nóg af
bilum og viðgeröum i Danmörku,
þvi ég er hreint ekki mikill viö-
geröarmaöur. En eftir háift ár
hér var ég kominn á bil eins og
aörir.”
„Annars notar maöur bilinn
sem regnhlif hér í Eyjum. Ef
veöurfaríð væri betra, væri geng-
iö miklu meira. En rigningin
fellur lárétt hér en ekki lóörétt
eins og annars staðar! Mér þykir
gott aö ganga og ef ég«r staddur i
Reykjavik og þarf ekki aö flýta
uðmundur Siqfússon