Morgunblaðið - 16.02.2011, Side 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 16. FEBRÚAR 2011
✝ Ingveldurfæddist á bæn-
um Hrauntúni í
Leirársveit í Borg-
arfirði 10. maí
1923. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu í Boðaþingi í
Kópavogi 7. febr-
úar 2011.
Foreldrar henn-
ar voru Petrína
Jónsdóttir, f. 23.
apríl 1894 í Gröf í Lund-
arreykjadal, d. 29. janúar 1977,
og Albert Gunnlaugsson, f. 17.
júní 1894 í Arnþórsholti í Lund-
arreykjadal, d. 9. apríl 1935.
Ingveldur var fjórða í röð tíu
barna þeirra hjóna Petrínu og
Alberts. Elstir voru tvíburar, f.
1915, Sigurður Ingibergur, d.
2003, og drengur fæddur and-
vana, Jón Eggertz, f. 1921, d.
1983, Gunnlaugur, f. 1924, d.
1993, Hinrik, f. 1925, d. 1995,
Guðrún Karítas, f. 1927, Aldís
Petra, f. 1928, Pétur Hugi, f.
1931, og Ásta f. 1934.
Ingveldur giftist Skúla Bach-
mann frá Borgarnesi árið 1949.
Skúli fæddist í tjaldi í Borg-
arfirðinum 1. ágúst 1917, hann
dóttir er Katrín Elísabet, f. 15.
júlí 2009. b) Daníel, f. 26. apríl
1977, járniðnaðarmaður, kvænt-
ur Lovísu Hannesdóttur, f. 4.
maí 1978, kennara. Þeirra börn
eru Antonía Eir, f. 28. janúar
2000, og Sindri Björn, f. 26. des-
ember 2006. c) Inga, f. 11. sept-
ember 1980, gullsmiður og
skartgripahönnuður, í sambúð
með Eyþóri Inga Eyþórssyni, f.
2. ágúst 1979, viðskiptafræð-
ingi. 2) Petrína, f. 5. maí 1953,
sendiráðsfulltrúi í fastanefnd ís-
lands hjá sameiðuðu þjóðunum.
3) Sigríður, f. 3. mars 1960,
sagnfræðingur, var í sambúð
með Jóni Agli Bergþórssyni og
eiga þau tvo syni, þeir eru a)
Skúli, f. 29. apríl 1988, kærasta
Sigyn Jónsdóttir, f. 20. janúar
1989. b) Egill, f. 15. febrúar
1991.
Ingveldur naut hefðbund-
innar skólagöngu á Akranesi og
síðar Húsmæðraskóla Reykja-
víkur. Hún vann ung ýmis störf
við barnapössun og fiskvinnslu.
Hún starfaði í Haraldarbúð á
Akranesi en fór síðan til sjós og
vann sem kokkur á síldarbátum
og á Laxfossi. Eftir að hún flutt-
ist til Reykjavíkur annaðist hún
heimilið og barnauppeldi en var
svo í hlutastörfum við Þvottahús
Landspítalans og í mötuneyti
Hjúkrunarskólans.
Útför Ingveldar fer fram frá
Háteigskirkju í dag, 16. febrúar
2011, og hefst athöfnin kl. 13.
lést í Reykjavík 28.
nóvember 1996.
Foreldrar hans
voru Guðrún Guð-
mundsdóttir, f. 20.
júlí 1879 á Króki í
Norðurárdal, d. 10.
apríl 1961, og Guð-
jón Bachmann, f.
23. júní 1868 á
Geldingaá í Leir-
ársveit, d. 21. sept-
ember 1963. Þau
eignuðust tólf börn og komust
tíu þeirra til fullorðinsára. Þór-
hildur Kristín, f. 30. júlí 1922, er
ein eftirlifandi úr systk-
inahópnum. Ingveldur og Skúli
hófu búskap í Reykjavík. Þau
bjuggu fyrst á Hverfisgötu 35,
síðan í Miðtúni 50 en frá árinu
1963 í Bólstaðarhlíð 58.
Ingveldur og Skúli eignuðust
þrjú börn: 1) Rúnar, f. 20. júlí
1950, rafvirki hjá Verkís,
kvæntur Guðrúnu B. Hauks-
dóttur, f. 10. maí 1953, hár-
greiðslumeistara. Börn þeirra
eru a) Þórdís, f. 15. október
1974, sálfræðingur, í sambúð
með Kristni Tryggva Þorleifs-
syni, f. 24. mars 1971, viðskipta-
og markaðsfræðingi. Þeirra
Þú áttir þrek og hafðir verk að
vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og
hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna
þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða
anda
sem gefur þjóðum ást til sinna
landa
og eykur þeirra afl og trú.
En það er eðli mjúkra móðurhanda
að miðla gjöfum eins og þú.
(Davíð Stefánsson)
Mér er bæði ljúft og skylt að
minnast tengdamóður minnar
Ingveldar eða Ingu eins og hún
var ávallt kölluð. Það er margs að
minnast eftir tæplega 40 ára
kynni, frá því að ég tengdist fjöl-
skyldu hennar.
Inga ólst upp á Akranesi í
stórum samheldnum systkina-
hópi og hóf ung að vinna og
leggja til heimilisins. Árið 1947
fór hún sem þerna á Laxfoss og
kynntist Skúla Bachmann, verð-
andi eiginmanni sínum.
Þau hófu búskap í Reykjavík,
fyrst á Hverfisgötu, síðan í Mið-
túni. Árið 1962 fluttu þau í Ból-
staðarhlíð 58, þar hélt Inga heim-
ili æ síðan, þar til hún vegna
veikinda fluttist á hjúkrunar-
heimilið við Boðaþing síðustu
þrjá mánuði lífs síns. Skúli og
Inga eignuðust þrjú börn og
fimm barnabörn, sem voru þeirra
líf og yndi. Síðar bættust við litlu
langömmubörnin þrjú, sem voru
hennar stærsti fjársjóður. Það
var alltaf unun að sjá hvað það
gladdi hana að fá þau í heimsókn.
Sem sannur Skagamaður hafði
Inga mikinn áhuga á knatt-
spyrnu og er það fyrsta minning
margra afkomenda hennar að
fara á völlinn þar sem amma
hvatti ÍA af kappi. Eftir að Skúli
lést og Inga bjó ein var ánægju-
legt að sjá hvað knattspyrnuleik-
ir í sjónvarpinu voru mikil af-
þreying fyrir hana, hún hafði
mikla ánægju af að fylgjast með
þeim. Þegar Inga varð 80 ára fór
hún með okkur til Barcelona í til-
efni af afmælinu. Það sem var
efst á óskalistanum hjá Ingu var
að komast á Camp nou-völlinn og
sjá góðan leik.
Hún hafði einnig gaman af að
ferðast innanlands, og fóru þau
Skúli í ferðir um landið, þá gjarn-
an með barnabörnin með sér.
Stundum fóru þau með rútu í
Þórsmörk eða Skaftafell og tjöld-
uðu þar til nokkurra nátta og
gengu þar um fjöll og firnindi.
Ekki er hægt að minnast Ingu án
þess að nefna hversu myndarleg
húsmóðir hún var. Búum við öll
að ýmsum uppskriftum frá henni
sem ég og fleiri notum mikið og
deilum áfram.
Inga var mikill jafnréttissinni og
var ávallt á verði um að jafnt
skyldi yfir alla ganga. Hún lét sig
varða ef hún varð vör við órétt-
læti, studdi jafnréttisbaráttu
kvenna og þoldi ekki misrétti
kvenna t.d. á vinnumarkaði. Inga
var dugleg að hrósa og hvetja
unga fólkið í kring um sig í því
sem það tók sér fyrir hendur.
Þegar hún var veik og af henni
dregið, þá hrósaði hún starfsfólk-
inu sem annaðist hana, og talaði
um við okkur hvað þau væru
dugleg í oft erfiðri vinnu.
En nú er Inga búin að kveðja
okkur, og við sem áttum hana að
höldum uppi hennar hugsjónum.
Ég nota hennar orð sem hún
jafnan notaði þegar við kvödd-
umst: Bless elskan mín og ég
þakka þér fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig.
Guðrún Hauksdóttir.
Ég kynntist Ingu árið 1978.
Inga var mamma hennar Diddu,
kærustunnar minnar, og í heil 27
ár lágu leiðir okkar saman. Frá
blábyrjun tók Inga mér opnum
örmum. Það var ekki bara henn-
ar faðmur sem tók á móti mér í
Bólstaðarhlíðinni, því ekki var
síðri faðmurinn hans Skúla henn-
ar Ingu. Þar varð annað heimili
mitt meðan við Didda fundum
okkur fótfestu í lífinu. Inga ólst
upp á Akranesi og aðeins 11 ára
gömul missti hún föður sinn. Í
kringumstæðum sem gera flesta
erfiðleika í efnahagshruni nú-
tímans að hégóma einum héldu
hún og móðir hennar, Petrína,
uppi heimili fyrir öll börnin átta,
þrátt fyrir kröfur yfirvalda um að
þeim yrði sundrað og þau sett „á
sveitina“. Með þrotlausri vinnu,
elju og útsjónarsemi héldu þau
þessu föðurlausa heimili saman.
Og þar tóku öll börnin þátt um
leið og vettlingi varð valdið.
Bólstaðarhlíð 58. Þangað lágu
spor mín 18 ára gamall. Inn á
yndislegasta heimili veraldar.
Andrúmsloftið, kyrrðin og jafn-
vægið sem einatt ríkti þar var
engu líkt. Mér fannst alltaf eins
og ég væri kominn í vin í eyði-
mörk þegar ég steig fæti mínum
inn á heimili Ingu og Skúla. Allt
varð yfirstíganlegt í töfrandi
þögn stofunnar með Skúla, og
tímalausu spjalli við hann og
Ingu. Svo hvarf Inga jafnan inn í
eldhúsið. Innan stundar læddist
ómótstæðilegur ilmur inn í vax-
andi húm stofunnar. Og hvílíkur
kokkur. Það var alveg sama hvað
hún eldaði eða bakaði. Maður
bara trúði ekki eigin bragðlauk-
um. Aldrei aftur verða gerðar
aðrar eins vöfflur með rjóma og
sírópi. Allt sem hún reiddi fram
dúaði á mörkum hins himneska.
Rjúpur, gæs, hryggur, læri, fisk-
ur, spaghetti eða framandi réttir
með ilmandi grænmeti og rjúk-
andi sósum. Djúpsteikti fiskur-
inn, laukhringirnir og fiskiboll-
urnar. Allt í undraverðri
meðhöndlun hennar sem engin
leið er að leika eftir. Fyrir utan
að sinna allri sinni stóru fjöl-
skyldu og ættingjum af alúð bjó í
Ingu magnaður strengur.
Strengur réttlætis og jafnaðar.
Sá strengur titraði í hvert sinn
sem hún skynjaði að órétti væri
beitt. Jöfnuður var hennar meg-
inmál; að allir fengju nóg til hnífs
og skeiðar með réttlátri skipt-
ingu auðsins. Að allir ættu rétt á
að öðlast heilbrigt og hamingju-
samt líf. Ofgnótt á hendur ein-
staklingum var eitur í hennar
beinum. Hún vildi deila og gefa
jafnt á báðar hendur. Þar eins og
í flestu öðru áttu þau Skúli sam-
leið. Endalaus hjálpsemi, örlæti
og kærleikur og aldrei gert upp á
milli manna. Hvergi bar skugga
á. Hversu eftirsóknarvert líf er
það ekki sem þau lifðu, þessi ynd-
islegu hjón.
Inga reyndi hið harða og erf-
iða líf í æsku og uppvexti. Æðru-
laus gekk hún í gegn um það og
með Skúla sínum inn í hamingju-
ríkt og fagurt líf. Með faðminn
sinn opinn og vermandi orð á vör.
Ég þakka Ingu af alhug fyrir allt
það ómetanlega sem hún veitti
mér og drengjunum okkar
Diddu. Það mun ætíð búa í mín-
um innstu hjartarótum. Guð
geymi þig.
Jón Egill Bergþórsson.
Undanfarnar vikur hef ég velt
fyrir mér hlutverkum fjölskyldu-
meðlima. Hvort hverju fjöl-
skylduheiti fylgi ekki viss grunn-
hlutverk, eða vissar fjölskyldur.
Eiga foreldrar t.d. að vera góðar
fyrirmyndir? Frænkur og frænd-
ur að gefa hvert öðru gjafir?
Systkini að vernda hvert annað í
hinu daglega lífi? Afar að sitja í
hægindastól og ömmur að sam-
eina alla þessa fjölskyldumeðlimi
með því t.d. að bjóða í matarboð,
baka, elda og hjálpa þeim? Ef
þessum fjölskyldum væri líkt við
vinnuskyldur, þá færi ekki á milli
mála að amma mín hefði unnið
titilinn starfsmaður mánaðarins
hvern einasta mánuð síðan ég
man eftir mér. Segja má að eitt
af hlutverkum ömmu hafi verið
að binda saman fjölskylduna og
notaði hún ekki límband til þess
heldur gómsætar kökur og rétti
og er óhætt að segja að það hafi
virkað betur en hið sterkasta
tröllatak.
Ég get ekki hugsað um ein-
hverja eina minningu sem skil-
greinir ömmu. Það er líklega
vegna þess að ég var mjög lítill
þegar ég eignaðist fyrstu minn-
inguna um hana og síðan þá hef
ég þroskast og elst á meðan sam-
bandið milli okkar þróaðist stöð-
ugt. Því sýna minningarnar mér
hvernig samband okkar breyttist
í gegnum tíðina og hvernig ég
fékk að kynnast nýjum og nýjum
hliðum á ömmu.
Þegar ég var lítill hugsaði ég
til ömmu sem eins mikillar ömmu
og hægt var að vera. Ég man eft-
ir því að hafa gist hjá henni með
Skúla bróður mínum. Alltaf var
góður matur og síðan heimatilbú-
inn ís eða kaka í eftirrétt. Síðan
las hún alltaf fyrir mig sömu
tvær sögurnar úr sömu bókinni
fyrir svefninn að minni ósk. Þeg-
ar við vöknuðum fengum við okk-
ur morgunmat og ég man alltaf
eftir því eitt sinn þegar það var
frekar lítið seríós eftir og ég og
bróðir minn rifumst um að fá síð-
ustu skálina. Þá tók jafnréttis-
sinninn amma málið í sínar hend-
ur og ákvað að telja
seríóshringina í tvær skálar
handa okkur og sagði að það ætti
alltaf að vera jafnt á milli okkar
bræðranna.
En eins og ég sagði þróaðist
samband okkar mikið eftir því
sem ég eltist og undanfarin ár
eftir að amma veiktist kom ég oft
í heimsókn til hennar. Við fórum
t.d. saman út í búð og fengum
okkur svo kaffi eftir að við kom-
um heim, spjölluðum saman um
allt og ekkert en þó sérstaklega
um fótbolta. Við mamma fluttum
inn til hennar í Bólstaðarhlíðina
síðasta sumar og vorum með
henni þar í nokkra mánuði áður
en hún fór á hjúkrunarheimilið.
Amma lést hinn 7. febrúar síð-
astliðinn í Boðaþinginu úr ólækn-
andi sjúkdómi. Ég vissi það í þó
nokkurn tíma, samt kom yfir mig
einhver sorg þegar hún amma
lést. Sorg sem ég átti ekki von á
og ég held að ég hafi áttað mig á
nú um daginn af hverju hún staf-
aði. Það er nú almennt mikill ald-
ursmunur milli barnabarns og
ömmu, en ekki það mikill aldurs-
munur milli vina. Þannig að sem
ömmubarn var ég ánægður fyrir
hennar hönd að hún gat tekið
skrefið úr veikindunum, en ætli
sorgin hafi ekki stafað af því að
ég var ekki bara að kveðja ömmu
mína, heldur var ég einnig að
kveðja vin.
Egill Jónsson.
Suðan komin upp. Ég set cap-
puccino-kaffiduft í bolla. Helli
vatni út í og hræri vel. Tek sopa
og hverf í einni andrá úr miðbæ
Oviedo á Spáni í hið ílanga eldhús
Bólstaðarhlíðar, góðkunnugt
ættingjum og vinum Ingu og
Skúla.
Amma stendur á sínum stað í
króknum innst og bograr yfir
eldavélinni. Hún kallar mig til
sín, stráir sykri yfir efstu pönnu-
kökuna í rjúkandi staflanum,
rúllar upp og réttir prinsinum
sínum. Heldur svo bókstaflega
áfram með smjörið og hellir
næstu pönnsu á pönnuna. Ég
fylgist með göldrunum og gæði
mér á forskoti sælunnar. Fæ það
enn einu sinni staðfest að ömmu-
pönnsur eru langbestar.
Staflinn tilbúinn og við amma
setjumst við eldhúsborðið, bæði
með Tínó í hendi eins og hún kall-
aði skyndikaffið í seinni tíð, þá
farin að leyfa sér að nenna ekki
að hella upp á könnuna. Við
spjöllum og amma spyr mig full
áhuga hvernig mér gangi í skól-
anum, hvort ég sé með góða
kennara og hvort skólasystkinin
skrópi nokkuð mikið.
Ingveldur Alberts-
dóttir Bachmann
✝
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
EINAR ÓLAFUR GÍSLASON
fyrrv. flugstjóri,
Giljaseli 2,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi sunnu-
daginn 6. febrúar.
Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík föstudaginn
18. febrúar kl. 13.00.
Friðgerður Samúelsdóttir,
Kolbeinn Einarsson, Kristín Eva Þórhallsdóttir,
Einar Einarsson, Djurdja Kristjana Hrkalovic,
Sandra Sif Morthens, Sigurður Magnús Sigurðsson,
Hugi Kolbeinsson,
Kolfinna Kolbeinsdóttir,
Hermann Gísli Hrkalovic Einarsson,
Alexander Hrkalovic Einarsson,
Kristín Sædís Sigurðardóttir,
Karítas Sigurðardóttir.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ANNA MARÍA VALSDÓTTIR,
Dunhaga 21,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
laugardaginn 29. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Karl Karlsson,
Ágúst Karlsson, Vigdís Gunnarsdóttir,
Áslaug Þóra Karlsdóttir, Jens Ekstrand,
Bjarki Ingi Karlsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Ástkær eiginkona, systurdóttir og frænka,
ERNA JÓNA STEFÁNS,
lést á heimili sínu í Oklahoma sunnudaginn
6. febrúar.
Útför hennar fór fram í Oklahoma
þriðjudaginn 15. febrúar.
Ken MacDonnell,
Guðný Stefánsdóttir,
Jón Eiríksson, Erla Jónsdóttir,
Stefán Eiríksson, Ragnheiður Torfadóttir,
Helga Eiríksdóttir, Sigurður Smári Einarsson,
Vera Björk Einarsdóttir, Hjalti Kristjánsson,
Íris Huld Einarsdóttir, Kári G. Schram
og fjölskyldur.
✝
Okkar ástkæra
GUÐRÚN SÍMONARDÓTTIR,
Hagamel 25,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi laugar-
daginn 12. febrúar.
Útförin verður frá Neskirkju þriðjudaginn
22. febrúar kl. 13.00.
Gerður Unndórsdóttir, Vilhjálmur Einarsson,
Albína Unndórsdóttir, Sigurður Ágústsson,
Þórdís Unndórsdóttir, Jón S. Guðnason,
Jón E. Unndórsson, Elfa Sigvaldadóttir,
Símon R. Unndórsson, Lára I. Hallgrímsdóttir,
barna- og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
GUÐRÍÐUR ANNA GUÐJÓNSDÓTTIR,
Hólmagrund 24,
Sauðárkróki,
lést á Sjúkrahúsinu á Sauðárkróki laugar-
daginn 12. febrúar.
Jarðarförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn
19. febrúar kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Heilbrigðisstofnunina á Sauðárkróki.
Sveinn Geirmundsson, Anna Sigurveig Pálsdóttir,
Jón Geirmundsson, Anna Björk Arnardóttir,
Guðjón Ingvi Geirmundsson, Halla Kristín Tulinius,
Erna Geirmundsdóttir,
Vilhjálmur Geirmundsson, Freygerður S. Jónsdóttir
og ömmubörnin öll.