Austurland - 23.12.1966, Side 11

Jólin 1966.
AUSTURLAND
11
strax að afgreiðslunni, það var
kona á undan honum.
Iðrunán greip hann á meðan
hann beið. Hann var að hugsa
um að snúa við, en þá var eins og
hann heyrði rödd Kjartans þegar
þeir komu úr skólanuim' í dag:
Við leikum ekkert við þig nema
þú komir með dáta. Kjartan var
annars bezti vinur hans, en í dag
hafði hann lagt höndina á öxl
Eirík's og þeir hurfu saman inn í
húsið, en skildu hann aleinan eft-
ir.
Nú var komið að honum. Hann
vair lengi að velja. Hann ætlaði
að fá fjóra tinsoldáta, því mð' það
áttu þeir Kjartan og Eiríkur.
Hann grannskoðaði hvern einasta
dáta í hiilunum. Og að lokum
valdi hann þennan m|eð hand-
sprengjuna og þennan, sem ætlaði
að skjóta og þennan með byssu-
stinginn, og þennan sem lá í leyni.
Ertu nýbúinn að eiga afmæli?
spurði afgreiðslumaðurinn. Já,
hann hafði nýlega átt afmæli, og
það' var alveg satt, en hann roðn-
aði nú samt. Dátamir kostuðu
1.85 kr. stykkið, en hann var ný-
byrjaður I 1. bekk og hann kunni
ekki að margfalda 4x1.85 kr.
Þess vegna rétti hann afgreiðslu-
manninum báða 10 kr. seðlana.
O, o, svona dýrir eru þeir nú
ekki, sagði afgreiðslumaðurinn og
gaf til baka.
Bang, bang, bang, heyrðist úr
herbergi Kjarbæns. Þeir libu varla
upp þegar hann kom inn. Þeir
lágu á gólfinu og voru í stríðs-
leik með bíla og vagna og átta
dáta. Kjartan hélt því fram, að
tveir af dátum Eiríks væru falln-
ir. Eiríkur sagði að það væri
svindl og þeir fóru að þræta. Að
síðustu reis Eiríkur á fætur, tók
sína eign og fór.
O, maður lifandi, þessir eru fín-
ir, sagði Kjartan, þegar hann sá
þá nýju. Þeir lék,u sér í stríðs-
leik allan seinnipartinn. En það
var samt ekki nærri því eins
gaman og hann hafði haldið.
Nú skaltu fara heim að borða,
sagði rnóðir Kjartanis, þegar
klukkan var að verða sex.
Það greip hann hræðsla. Ef þau
hefðu orðið vör við þetta? Hann
laumaðist inn í herbergið sitt, svo
enginn sá til. Hann faldi dátana
innst í efstu kommóðuskúffunni,
þar sem systir hans náði ekki til.
Svo fór hann inn í borðstofuna.
Enginn minntist á peningana.
Eftir matinn laumaðist hann
inn í stofuna. Peningamir lágu á
sama stað' og hann stakk tíu
króna seðlinum inn í bunkann.
Smápeningunum þorði hann ekki
að skila. Þeir gátu komið upp um
hann. En seinna, þegar pabbi og
mamma hlustuðu á fréttirnar gat
hann laumað þeim í budduna
hennar mömim'u.
Nokkrum sinnum léku þeir
Kjartan sér í stríðsleik, kannski í
10 skipti. En honum þótti ekkert
vænt um dátana sína, hann var
jafnvel farinn að hata þá. Hon-
um var alveg sama, þó að þeir
særðust eða jafnvel þótt þeir
væru skotnir til bana.
Oft, þegar hann var á leiðinni
úr skólanum, eða þegar hann var
háttaður, hugsaði h'ann uim það,
hvort pabbi og miamma vissu að
hann var þjófur, eða réttara að
hann hefði verið þjófur, því að
eftir þetta hafði hann aldrei tek-
ið eyrisvirði í leyfisleysi.
Oft hafði hann verið kominn á
fremsta hlunn með að segja
þeim allt, sérstaklega eftir að
þaiu fundu upp á því að gefa hon-
um vasapeninga. En það gerðist
rétt eftir þetta með dátana, og
hann hafði ekki einu sinni beðið
uim það. Og hann mátti alveg
ráða því, hvað hann gerði við
vasapeningana, en dáta hafði
hann aldrei keypt. Ekki heldur
þegar Kjartan og E-iríkur eign-
uðust fimm hvor.
Hann var leiður á að leika stríð
og hinir urðu það líka, jafnvel
löngu áður- en vorið kom.
Drengurinn í bátnum kipptist
við. Hann eins og vaknaði af
draumi.
Nú skyldi öllu lokið. Hann leit
á dátana í síða-sta sinn. Þennan
með handsprengjuna, þennan með
byssuna, þennan með byssusting-
inn og þennan, sem lá í leyni. Svo
læsti hann kassanum.
Hann hafði rekið nokkru nær
landi, en dýpið var nægjanlegt,
minn-sta kosti 10 m. Hann var
aleinn. Fugl skrækti um leið og
hann fleygði kassanum fyrir
borð. Þegar yfirborðið kyrrðist sá
hann kassann á botninum. Þetta
var alveg eins og í sjóræningja-
mynd. Hann horfði nokkra stund
út fyrir borðstokkinn, svo greip
hann árarnar og reri rösklega til
lands.
Það lá svo vel á honum á heim-
leiðinni að það var eins og hann
ætti allan heiminn. Fólk viar að
koma á fætur og hann mætti
ýmsum, sem hann þekkti. Sumir
höfðu matarpakka meðferðis.
Mamma hans hafði lagt á borð,
og þar var stóreflis afmælis-
kringla, því að1 hann var nefni-
lega 10 ára í dag.
Jæja, losnaðirðu við þá? spurði
pabbi hans.
Hann jankaði mieð höfuðhneig-
ingu.
En Benta litla systir hans var
forvitin eins og venjulega.
Hvað var það, sem hann losn-
aði við? Segðu mér það, juðaðl
hún.
Nei, það má ekki, sagði mamma,
því að það er leyndarmál.
Þá vil ég líka fá leyndarmál á
afmælisdaginn mdnn, sagði Ben-ta.
Drengurinn brosti, dálítið upp
með sér. Svo seildist hann í ann-
an bita af afmæliskrin-glunni.
Það var gott að vera 10 ára
þegar maður var búinn að létta
á hjarta sínu og sökkva syndinni
í hafið.
(Þýtt úr dönsku).
Mið um dýrin
Þegar lægst á lofti sól
lýsir fáiar stundir,
þá er hægt að halda jól
helg á m-argar lundir.
Þegar niðdimm -nóttin er
næ-ðir élið stranga,
ánamaðkar sofia sér
svefninum vetrarlanga.
Inn í holu h-angiflot
hefur músin dregið,
og ef hún fann af osti brot
upp viar veizlu slegið.
Ánægð jórtrar kind í kró
kúrir lamb í stíu.
Undir skafli rjúpa í ró
rorrar í bóli hlýju.
Kýrin bælir bási-nn sinn
byltir sér og ekur,
kljáir jötu kálfurinn,
kýrnar gömlu vekur.
Kisa lætur börnin blíð
bakið á sér strjúka,
er að þrífa ár og síð
á sér feldinn mjúka.
Fram á nætur galaagjörn
gefin fyrir skjólin
kerta-ljós við lítil börn
lei-ka sér -um jólin.
Hér vantar svo vísu fyrir hu-nd-
inn og hestinn og svínið og
hænsnin og snjótittlimgana og
krumma og fleiri og fl-eiri.
Þessar vísur skuluð þið nú sjálf
búa til og bæta hér aftan við.
Hver veit nema þessar vísur
komi aftur í næsta jóiablaði og
verði þá orðnar helmingi fleiri.
í: ! V. S.
Skrýtlur
Fyrsta flugferðin
Kata litla fór fyrstu flugferð-
ina með pabba sínum. Þegar flug-
vélin sveif upp í loftið, tók faðir-
inn eftir því, að telpan- var eitt-
hvað undarleg á svipinn.
„Hvað, er ekki gaman?“ spurði
hann.
„Jú, voðalega spennandi, en
hvenær förurn við að minmka,
pabbi?
Kvöldbænin
Prestur kom að húsvitja. Hann
sagði við Gunnu litlu, -seiml var
fjögra ára:
„Lestu nú alltaf bænirnar þín-
ar á kvöldin, væna mín?“
„Nei hún mamma les þær fyrir
mig“, sagði barnið.
„Og hvað segir hún?“
„Guði sé lof að maður er bú-
inn að koma krakkanum í rúmið“.
Allt í lagi, Iagsi
Bóndi nokkur gekk eftir þjóð-
veginum. Hann var rnleð byasu
um öxl og hun-d við hlið sér. Alit
í einu kom bíll á fleygiferð.
Hundurinn asmaðist beint fy-rir
hann og beið samstundis bama.
Bílstjórinn snarstöðvaði vagnimn,
rétti bóndanum 1000 kr. og sagði:
„Gerið þér yður ánægðan með
þessar bætur?“
Bóndi stakk á sig peningunum
og sagði:
„Allt í la-gi, lagsi. Ég ætlaði að
fara að skjóta hann hvort eð
var“.
Hreinlæti
„Mamma, mig dreymdi í nótt,
að ég dytti í stöðuvatn".
,,-Og hvað um það Siggi minm?“
„Þar.f ég þá nokkuð að þvo mér
í diag?“
Stína er í fejuleik og leikfélagi hennar hefur falið sig svo
vel, að hún kemur ekki auga á hann. Þú getur hjálpað
henni, ef þú dregur strik frá 1—50.