Líf og list - 01.04.1951, Qupperneq 20

★ LEIKLIST ★
Leikfélag Reykjavíkur:
Anna Pétursdóttir
Leikrit í 4 þáttum
eftir HANS WIERS-JENSEN
Leikstjóri: GUNNAR R. HANSEN
Þcttq vcrk grcinir frá raunalegum af-
lciðingum galdratrúar fyrir alsaklausa
mannvcru; höfundi þcss tckst mcð á-
gætum að sýna mcð hvaða hætti hjátrú
og hindurvitni taka sér bólfcstu í hug-
um tnanna, sýkja þá og sljóvga dóm-
greind þcirra, þannig að fórnarlambið
sjálft sannfærist smámsaman um ímynd-
að seiðmagn sitt og síðar um sekt sína.
Höfundurinn bregður upp mörgum
myndum af því allsherjarofstæki og
blindu, sem ríktu á galdraöldinni, en
sýnir um lcið, á mjög glöggan og mark-
vissan máta, hvcrnig hin lífsþyrsta höf-
uðpcrsóna lcikritsins verður fjölkynngis-
trúnni að bráð. Þeir, sem sjá ekki ann-
að í þessu leikriti en sögulega lýsingu á
vissu tímabili mannkynssögunnar, hafa
ekki skilið verkefnið úl fulls, því í því
fclst vægðarlaus ádcila á hvcrs konar of-
stæki, villu og sálarsýki, sem hrjá mann-
ABSALON (Þorst. Ö. Stcphenscn)
kynið endrtim og cins og komast í al-
gleyming á vissum tímum. Þess vpgna
flytur þctta lcikrit nútímamönnum holl-
an og tímabæran boðskap. Tíminn og
fjarlægðin gcfa okkur í dag glögga yfir-
sýn yfir hið raunverulcga sálarástand 16.
aldar manna. Sönnileiðis munu ofstækis-
stcfnur og villitrú vorra tíma ciga cftir
að vera seinni tíma skáldum efni í ótal
ádeilurit. Frá heimspckilegu sjónarmiði
séð, þá sannar Hans Wicrs-Jcnscn,
hvcrsu mjög htigmyndir manna cru
tíma- og staðbundnar.
Bygging lcikritsins cr yfirlcitt hnit-
miðiið og örugg, hvcr þáttur nær sínu
scrstaka risi að undanskildum síðasta
þættinum, cn þar virðist höfundi brcgð-
ast bogalistin cða rcttara sagt gefast upp,
cinmitt á þeirri stundu, sem mest á
reynir og cinmitt á þeim stað, þar scm
leikritið ætti að ná sínu heildarrisi, lcys-
ist allt upp í flatneskjulegan hversdags-
lcika, cn þrátt fyrir þcnuan áberandi
ágalla, cr þctta mcrkilcgt og vcl samið
vcrk.
Gunnar Hansen hcfur sctt lcikritið á
svið 02 bcr ckki á öðni cn hann hafi
lcyst það hlutvcrk. prýðilcga af hcndi.
Hann cr vandvirkur lcikstjóri, kröfu-
harður og smckklcgur. Það sætir furðu,
hvcrsu glöggt auga hann hcfur fyrir
hópsenum og allri sviðstækni yfirlcitt.
Leiktjöld og búningar eru hér til fyrir-
myndar, t. d. í upphafi lciksins bcr
Anna Pctursdóttir svört og hvít klæði,
cn hins vcgar cftir liina örlagaríku yfir-
sjón sína, gcngur hún í svörtum og
rauhum búningi, sem stingur stcrklcga
í stúf við hið púritanska umhvcrfi hcnn-
ANNA PÉTURSDÓTTIR
(Katrin Thors)
ar. Ger\'i Emclíu Borg gcfur algjörlega
ranga hugmynd um aldur hcnnar, og
það er mcð öllu óhugsandi, að jafn fær
lcikstjóri og Gunnar Hanscn hafi ekki
komið auga á þctta. Hitt cr líklegra,
að hann hafi ncyðzt til þess að láta
undan hégómlegum duttlungum leik-
konunnar. Að lokum í síðasta þættinum
koma fram á sviðið klaufalegir, þung-
lamalegir og þrautleiðinlcgir kórdrengir,
sctri spilla mjög heildarsvip lokaþáttar-
ins.
Þorsteinn Ö Stcphensen lcikur Abso-
lon af mikilli skarpskyggni, festu og
röggscmi. Lcikmcðfcrð hans sannar cinu
sinni cnnþá, að hér er mikilhæfur leik-
ari á sviðinu. Það cr undravcrt, hversu
öruggur hann er í langri ræðu og hversu
honum tekst að halda áhorfendum vak-
andi og spcnntum.
Einar Pálsson fcr mcð hlutverk Mar-
20
LÍF og LIST