Birtingur - 01.06.1958, Blaðsíða 41

leiður á þörfum líkamans og öllu sem hann veitir og getur látið í té! Ég
get svarið að ég vil heldur vera dauður en lifandi ... að minnsta kosti
fannst mér það meðan ég lifði eins og þú! Nei, ég vi) ekki sjá hann:
þú átt liann og þinn skal hann vera! Ég ætla mér aðein., að koma málum
mínum í rétt horf. Þetta er reyndar viðvíkjandi láti mínu. Ég má engan
tíma missa. Ætlarðu að lána mér hann? Þrír tímar nægja. Þú sérð, að ég
fer ekki fram á mikið, Jósep.
Röddin beið þess að Jósep tæki ákvörðun.
Fjórir tímar, fimm tímar, svaraði Jósep. Vertu nú ekki að ergja mig,
faðir! Ráddu yfir mér! Spurðu mig ekki hvort ég fallisf á það. Það sem
þú biður um er þitt! Fjórir tímar, faðir, eða meira ef þú vilt!
Nákvæmlega fimm tímar! Ekki mínútu minna ... nú skiptum við! ákvað
hin örlagaþrungna rödd.
Jósep tautaði ennþá einu sinni fyrir munni sér:
Fimm tímar!
Fleira var ekki sagt. Þeir skiptu eins og þeir höfðu orðið ásáttir um.
Jósep lagðist í gröf föður síns. Hann heyrði föður sinn kveðja. 1 sama
bili stirðnaði hann af kulda.
Fimm tímar liðu, en hvernig fór? Kom faðir Jóseps aftur eða kom hann
ekki ?
Faðirinn kom fótgangandi til grafar sinnar og kallaði á son sinn.
Jósep! Jósep! Nú er ég kominn aftur! Vaknaðu! hrópaði hann.
Elsku drengur minn! Jósep! Jósep! Vaknaðu fyrir alla Guðs lifandi muni,
Jósep!
En Jósep svaraði ekki. Hann svaraði aldrei. Hann átti ekki eftir að
svara.
Jón Eiríksson þýddi.
Carlos Edmundo de Ory er ungur spænskur
höfundur, ættaður frá Cádiz. Hann gengur á
svig við hefð og stefnur, og hefur skapað sér
sinn eigin „ism to end all isms“: postismann
sem er ekki með öllu óskyldur dadaismanum.
Manni skilst að hann sé eins konar hvítur
krummi á hrafnaþingi: ljóð hans eru í vissu
tilliti vísvitandi móðganir, ekki sízt við yfir-
völdin; hann er mjög afkastamikill, en fæst af
verkum lians komast í gegnum nálarauga rit-
skoðunarinnar spænsku.
E. B.
Birtingur 39