Birtingur - 01.01.1967, Blaðsíða 38

maður hryggur að horfa upp á niðurlægingu
af þessu tagi.
(Þess skal getið að þýðingin á orðum Stein-
becks er MorgunblaÖsins 12.1.67, úr einni
grein a£ mörgum sem eru eftir þessu.)
\
Álturn
Hallgrímskirkjumálið er eitt dæmi þess hve
galvaníseruð sum íslenzk heilabú eru fyrir
röksemdum heilbrigðrar skynsemi. Með þess-
ari hrikalegu smíð er nútíð íslands að reisa
minnisvarða yfir smekk sinn og hætt er við að
hér eigi við orðið góða úr tækifærisræðunum
„óbrotgjarn". Ekki skorti á það að dómbærir
menn gengju fram í nafni fagurfræði listar
menningar og félagsvísinda til að reyna að
koma vitinu fyrir þá sem standa að bygging-
unni. Þó hinir mætustu menn bæði af vettvangi
lista og dómsmála og verzlunarmála reyndu
að hefta framtakið kom fyrir ekki og nefni ég
þá til að mynda Kjarval Sigurð Líndal hæsta-
réttarritara og Pétur Benediktsson banka-
stjóra. Gunnar Gunnarsson rithöfundur varð
einna fyrstur til að vara við þessum ósköpum
og skírði fyrirhugað byggingarafrek sæljónið.
Ekki vantar að háðfuglar íslands brygðu sér
á leik um pöldrur og turna og brekkur hinn-
ar háreistu draumsjónar. Ýmsir s áu þarna
væntanlegt athafnasvæði fyrir skíðamenn,
þarna myndi Reykjavíkurborg eignast sitt
Holmenkollen með valdar brekkur fyrir neð-
an stökkpallana alla leið út í Skerjafjörð ann-
ars vegar og hins vegar mætti fara fram af á
bobbýsleðum og renna sér yfir Laugaveginn
niður í fjöru út í sjó langleiðina út í Engey.
Meðhaldsmenn byggingarinnar færðu fram
þau rök fyrir kirkjubyggingunni að það yrði
að sýna höfundi kirkjunnar sóma en það var
hvorki guð almáttugur né Hallgrímur Pét-
ursson heldur prófessor Guðjón Samúelsson,
og fyrir engan mun mætti breyta frá teikn-
ingum hans. Nú hefði kannski mátt líta svo
á að háskólinn og þjóðleikhúsið nægðu til að
að minnast Guðjóns Samúelssonar. Hann lauk
aldrei við kirkjuteikningarnar sem ekki mátti
breyta. Péturskirkja er talin höfuðkirkja
kristninnar. Sjálf móðurkirkjan. Bygging
hennar stóð öldum saman og byggingameist-
ararnir voru hinir fremstu sem fengust á
einna mesta lista- og menningarskeiði Vestur-
landa, renisanstímanum. Sjálfur Rafael var
um sinn einn þriggja byggingameistara kirkj-
unnar sem voru samtímis og þegar hann dó
varð páfanum meira um það heldur en að ka-
þólskir biðu ósigur í stórorustu þrjátíu ára
stríðsins í Þýzkalandi. Kirkjunni var hvað
eftir annað breytt, meira að segja grunnform-
inu. Og jafnvel eftir að Michelangelo stýrði
smíði mesta hvolfþaks í heimi sem kórónar
kirkjuna þá dirfðust menn að forma sjálfa
16
BIRTINGUR