Birtingur - 01.01.1967, Page 41

englarassana sem miðað er við má sjá á mál-
verkum eftir Rubens.
Þetta var einskonar kyrrstætt millispil í her-
mannasjónvarpinu, ljósmyndir, eða einskonar
nature morte við hæfi.
Skemmtiþáttur i hermannasjónvarpi
Síð'an hófst skemmtiþátturinn. Það kom í Ijós
að nú átti að gefa stutt frí frá hinum hefð-
bundnu morðum sem dægradvöl. Sviðið var í
Frakklandi. Le Mans. Prúðbúið fólk á fögr-
um sunnudegi, fjölskyldur. Síðan sáust fagur-
gljáandi vélskjótar í röð. Frísklegir menn taka
á sprett við gefið merki og hendast upp í bíl-
ana og þjóta af stað. Þeir fara hring eftir
hring með ferlegum drunum. Yfir öilu er
glaður spenningur og tilbreyting hvíldardags-
ins með nýjum taugatitringi sem ölvar meðan
yfir stendur til að gleyma megi vandamálum
daganna virku og erfiðleikum lífsins og hætt-
um heimsins. Skyndilega lýstur saman bíl-
um, og einn tekst á loft logandi Og kastast
inn á áhorfendasviðið. Og gleðin breytist í
víti.
Þessi þáttur hafði ekki staðið lengi á skerm-
inum í hinni hlýlegu stofu til að sameina
heimilisfólkið í helgi fjölskyldulífsins þegar á
þriðja hundrað manns voru dauðir.
Og úr þessu sjóðandi víti angistaróp og kvein-
stafir sem drukknuðu í drunum óðra vélfák-
anna sem geystust áfram og héldu áfram kapp-
inu, hring eftir hring, hring eftir hring. Særð-
ir og dauðir voru fluttir burt eftir því sem
greiddist úr ringulreið skelfingar örvænting-
ar og harms, keppnin liélt áfram. Það dimmdi.
Kappakstursbílarnir þutu hvínandi, og ljós
þeirra voru hörð í nóttinni. Enn var reyting-
ur af fólki að horfa á hvort fleiri myndu deyja,
eða hver yrði fyrstur í mark.
Og svo var fríið búið og aftur byrjaði vanarás
liinna gamalkunnu morðþátta þessa sjónvarps,
sem hefur vakið þá voldugu hreyfingu sem
kallaði sig sjónvarpsaðdáendur og veldur því
að stjórnarvöld okkar sem í sljóleika sínum
hafa magnað yfir okkur þennan ófögnuð þora
ekki enn að uppræta hann. En láta þetta
halda áfram þrátt fyrir slysin og skemmdir í
þjóðlífinu. Hring eftir hring.
íslenzht landslag slœr i gegn
Erlendir kvikmyndamenn eru farnir að fjölga
komum sínum til íslands og er þá gjarnan
fagnað einsog þeir sýni okkur sérstakan heið-
ur að láta svo lítið að ætla sér að græða á ís-
lenzku landslagi og spara sér kostnað sem
fylgir því að kvikmynda í löndum þar sem
spillingin er svo háþróuð að þeir verða að
skilja eitthvað af gróðanum eftir.
Það mun nefnilega vera viðtekin regla þar
sem ævintýralegar gróðamyndir eru teknar af
birtingur
39