Félagsrit Sláturfélags Suðurlands - 01.09.1933, Blaðsíða 10

106
Félagsrit Sláturfélags Suðurlands
það, að það greiðir að eins rösklega bjórana, vinnuna og
sölukostnaðinn, eins og líka gefur að skilja. Þar að auki
hafa öll stærri fyrirtæki sínar eigin sútunarverksmiðjur,
kaupa því að eins bjórana og verka þá við sitt liæfi.
Sútun sem heimilisiðnaður.
Sútun getur ekki orðið heimilisiðnaður, svo í nokkru
lagi sé, og er það livergi, til þess úlheimtist ekki að eins
kunnátta, heldur áhöld allmargbrotin og húsrúm talsvert,
ef vel á að vera. Aftur á móti er það mjög algengt, að all-
margt, sem unnið er úr sútuðum skinnum, sé heimilis-
iðnaður, svo sem glófar, veski, töskur, skrifmöppur, budd-
ur o. fl. Er þetta þá venjulega sniðið á einum slað, eri
saumað heima. Slíkur smáiðnaður getur að sjálfsögðu
ckki borið uppi sútunarverksmiðju og þarf ekki að standa
í neinu sambandi við bana. Alt slikt yrði liér í mjög smá-
um stíl, þvi það verður að byggjast eingöngu á innlend-
um markaði, þar sem útflutningur á slíkum iðnaðarvör-
um er algerlega útilokaður vegna tollmúra.
Gæruskinn sem verslunarvara (loðskinn).
Öllum, sem eg átli tal við, kom saman um það, að mark-
aður fyrir sútuð gæruskinn í stærri slil væri úr sögunni
fyrst um sinn; þau væru livergi notuð lengur sem „pels-
vara“. Þó var það eitt verslunarliús í Englandi, sem gerði
sér miklar vonir um að vinna mælti markað þar fyrir
sútuð gæruskinn; mætli nota þau í svefnlierbergi fyrir
framan rúm, í stað kliptra skinna, sem eru fóðruð og
köntuð, og nú eru þar mikið notuð. Slíkt er alls ekki úti-
lokað, enda þótt ekki sé hægt að byggja á slíku, en þau
sútunarf}TÍrtæki, sem til eru i landinu, geta að sjálfsögðu
fullnægt þeirri eftirspurn, ekki síst þar sem mér er kunn-
ugt um, að þær tilraunir, sem gerðar hafa verið i þessa
átt undanfarið, hafa borið mjög lítinn árangur.
Gærurotun.
Menn voru á einu máli um það, að rétt væri að rota