Félagsrit Sláturfélags Suðurlands - 01.09.1933, Blaðsíða 11

Félagsrit Sláiurfélags Suðurlands
107
allar gærur hér heima og selja svo ullina sér og hjórana
sér, því fyrir þá væri ætíð nægur markaður. Á þann hátt
fengist hetra verð fyrir hvorttveggja, og salan gengi
greiðara.
Slwfatnaðargerð. ■
Það gegnir sama máli með þennan iðnað og annan leð-
lH'iðnað hér á landi, að hann verður að byggja eingöngu
a mnlendum markaði. Skófatagerð, sem vinna ælti skó-
fatnað að eins lianda landsmönnum, væri svo lítil, en
Þyrfti þó svo margbrotnar vélar, að óhugsandi væri, að
hún gæti kept við erlendan skófatnað, livað verð snertir,
Ineð þeim tollum, sem nú eru hér á þessari vöru, en þótt
svo væri ekki, þá gæti hún óbeint ])orgað sig, ef lnin gæti
Unnið úr okkar skinnum og húðum, sem nú eru i litlu
verði. Sauðskinn eru að eins nolhæf í barna- og inniskó
°8 í skófóður i karlmannaskó, en alls ekki í annan skó-
fatnað. Húðirnar eru of þunnar í sólaleður. Þyrfti þá að
flytja inn mest alt leðrið, og um litla atvinnubót er hér
ræða, því þetta er mest vélavinna. Árangurinn yrði því
^un dýrari og mun fábreyttari skófatnaður að mestu
Unninn úr innfluttu efni. Dýrari, því ætti þessi vara að
Seljast, þá þyrfti að vernda hana með mjög háum tollum,
t'ha banna alveg innflutning á skófatnaði. öllum skógerð-
l!,n> sem eg átti tal við, kom saman um það, að óliugsan-
legt sé, að skógerð geti borið sig, þar sem markaður er
.laín takmarkaður og hér, ekki síst eins og nú á sér víðast
stað, að hver skógerð hýr að eins til eina af þessnm þrem
skótegundum, barna- og inniskó, kvenskó eða karlmanna-
skó til þess að geta gert það sem ódýrast og í sem stærst-
111)1 stil. Til þess að reyna ýmsar leiðir, mintist eg á það
v*ð Bata, sem hefir útbú víðsvegar um álfuna, hvort þeir
Vlhlu ekki vera hluthafar i skófatagerð á Islandi, leggja
hl vélarnar, sem annars eru að jafnaði leigðar og jafn-
f,-umt leggja til þekkinguna á þessu sviði. Tók forstjórinn
hvi mjög vel, en er Iiann heyrði, að íbúatalan væri að eins