Eining - 01.10.1953, Qupperneq 9

M
EINING
9
^ÍFjorgunío^gjörÉ
Höfundur lagsins: F. E. Belden.

*i—*—'r
“i£ieii:ppip—m
i

Æ_í.r ,§-*-£-S-
r.—-tr- Tcz-fc- fS_t=
í^r tr-^r

2 ra J J J g _g_
1- t.
I I
I •
ÍIÍB
i0
£g krýp í lotning, Ijóssins Guð og faðir,
er i/omi sóiar gyllir fjallsins tind,
og morgunsöngvar óma unaðsglaðir,
og allt ber sjálfrar dýröarinnar mynd.
Þá finn eg návist alls, sem andan gleður,
og engilbjört er veröld fagurgjörð,
Guðs undramáttur öllu lífi léður,
allt lofar blessun Guðs á himni og jörð.
Nú svalar himnesk sœla anda mínum,
er sál mín krýpur við þinn náðarstól,
og fellur dögg frá háum himni þínum
á hjartað vermt af kœrleiksyl og sól.
I morgundýrð er allur heimur hafinn
til himins Guðs, í bcen og þakkargjörð.
Nú blessar lífið bjarta geislastafinn,
er breiðir Ijóssins gull um alla jörð.
P. S.

*
*

uðu blaði með úrvalsgreinum um áfeng-
ismálið er útbýtt meðal manna um land
allt, og útvarpið veitir ríflegan tíma.
Mun þetta knýja marga til aukinnar um-
hugsunar um þessi alvarlegu mál. —
I Oslo fór þessi dagur fram með stór-
kostlegum myndarbrag, — með skrúð-
göngu, sem þúsundir bindindismanna
tóku þátt í, um aðalgötur bæjarins, og
tilkomumiklum hátíðahöldum á Ráð-
hústorginu. — Verður hann mér lengi
minnisstæður.
Hitt atriðið er um bindindisveitinga-
húsin og landssamband þeirra. Sam-
kvæmt norskum lögum hafa bæir með
4000 íbúa og þar yfir, rétt til þess að
láta fara fram atkvæðagreiðslu um það,
með ákveðnu árabili, hvort þar skuli
vera áfengisútsala eða ekki. Eins og
gengur hefur útsala verið samþykkt í
sumum bæjum landsins, og að sjálf-
sögðu hefur það valdið miklum erfið-
leikum og árekstrum á ýmsum stöðum.
Bindindissinnaðir menn hafa því víða
um land tekið höndum saman um að
stofna til veitinga- og gistihúsareksturs,
þar sem áfengi skuli aldrei um hönd
haft. Stofnuðu eigendur gistihúsa þess-
ara landssamband fyrir fimm árum til
að auka og treysta samtök sín. Og nú
hefur ríkið (þingið) sýnt samtökum
þessum þá viðurkenningu, að veita þeim
lán, með mjög hagstæðum kjörum, til
nýbygginga eða endurbóta á húsakynn-
um sínum.
í Oslo einni eru nú átta stór hótel,
sem ekki veita vín, og enn fleiri veit-
ingastaðir. Skildist mér ótvírætt, að
stefna bindindishótelanna ætti sífellt
auknu fylgi að fagna um land allt.
Hér er ekki aðstaða til að ræða um
störf einstakra bindindisfélaga, þótt
gaman hefði verið. En yfirleitt hygg eg
að fullyrða megi, að flest þeirra vinni
mikil og fjölþætt störf, bæði inn á við
og út á við. Varð eg víða var við það á
margan hátt. Norðmenn munu líka telja
sig hafa gildar ástæður til öflugs bind-
indisstarfs. Afengisneyzlan, sem nam
600 milljónum króna (norskra) 1950
—51, og ölþambið er alltaf með alvar-
legustu vandamálum þjóðarinnar. Við
þeim vágestum eru margir beztu menn
þeirra ákveðnir að sporna í lengstu
lög.
Að lokum svo aðeins örfá orð um
hið margumtalaða Export öl. Mér lék
nokkur hugur á að fá nákvæmar upp-
lýsingar um, hver áhrif það hefði haft,
— hvort það hefði orðið til góðs eða ills
fyrir norsku þjóðina. Hafði eg þá m. a.
í huga hinar heitu og miklu umræður
hér um bruggun áfengs öls.
Eg ræddi við ýmsa þaulkunnuga
menn um þetta mál, og svar þeirra allra
var það sama:
Það er einróma álit þeirra og allra
áfengisvarnanefnda landsins, að ölið
hafi orðið til mikils skaða fyrir þjóð-
lífið.
Æskan drekkur meira en fyrr. Fleiri
æskumenn hafa misnotað áfengi síðan
ölið kom á markaðinn.
Ölið hefur ekki minnkað brennivíns-
neyzluna. Hún hefur þvert á móti auk-
izt að mun, eftir að ölið kom.
Eítflutningur er sára lítill, tæpast um-
talsverður.
Bindindismenn hafa raunar áður
skýrt frá þessum staðreyndum. En það
má gjarnan endurtaka þær. Þær tala
sínu ákveðna máli hér heima.
Ítalía
í vínlandinu Ítalíu eru það 20% karl-
manna og 39 % kvenna, sem neyta ekki víns
með mat, og þá auðvitað ekki á annan
hátt.
Vegur þeirra endar
í vegleysu
Þannig er ein af hinum spaklegu
setningum Orðskviðanna. Þessi sann-
indi rætast á fáum eins átakanlega og
drykkjumanninum. Jafnvel mönnunum,
sem ekki geta kallast drykkjumenn, en
eru þó stundum við skál.
Blöðin segja iðulega frá, að þessi
eða hinn hafi farizt í slysi, dottið í sjó-
inn milli skips og uppfyllingar, hrapað
til bana í stigum húsa, dottið af hest-
baki, svo að leitt hafi til dauða, að hjón
hafi verið úti í bíl sínum síðari hluta
nætur, ekið út af veginum og beðið
bana, annað eða bæði, en oftast er í
slíkum blaðafregnum þagað um hina
réttu orsök dauðaslyssins, samt sem
áður vitnaðist það, að áfengisneyzlan
átti alltaf sökina.
Það er mikið ólán, að reynt skuli vera
að breiða yfir þetta, því að væru til
nákvæmar skýrslur um öll slík slys, sem
vitað er fyrir víst að áfengisneyzlan
veldur, og sagt væri frá slíku í blöðun-
um hvenær sem þetta hendir menn, þá
yrði öllum lýð ljósara, hvílíkur vágestur
áfengisneyzlan er. — Sannarlega end-
ar vegur áfengisneytendanna oft í full-
kominni vegleysu.
1 stnttn máli
Andi friðarins er hinn góði andi Guðs.
Þar sem friður ríkir, þar er guðs ríki. —
Þar sem ófriður ríkir, þar er hel-víti, en
eins og allir vita, verða menn í slíku víti
að and-skotum. Af þessu geta menn auð-
veldlega skilið hvílík helstefna ófriðurinn
er.