Eining - 01.11.1960, Blaðsíða 3

EINING
3

> -
Islenzkir ungtemplarar

Ritstjórn blaSsíðunnar:
Guðmundur Þórarinsson
og Einar Hannesson.
i
appklawpic) tií
óu^urpóíó
ómó
Kapphlaup stórveldanna er nú ekki
framar aðeins til póla jarðarinnar,
heldur geimfarir til fjarlægra hnatta.
En allt þetta kapphlaup minnir á löngu
liðinn atburð.
Á nýliðnu sumri voru 50 ár frá
því kapphlaupið um Suðurpólinn hófst
fyrir alvöru. Tveir leiðangrar lögðu
upp í þá för, annar undir forustu
Englendingsins Roberts Scott, en hinn
Norðmannsins, Roalds Amundsen.
Annar leiðangurinn hvarf heim sigur-
sæll, en heimför hins varð átakanleg
harmsaga. Réði þar mestu um útbún-
aður og undirbúningur. Þegar Scott
kom til Suðurpjólsins, hafði Amundsen
þegar komið þar fyrir fána Noregs.
Engin sigurgleði var því samfara
heimför Scotts, en dauðinn slóst þar
með í för.
Leiðangur Amundsens lagði af stað
frá Noregi 9. ágúst 1910 og var heitið
til Norðurpólsins. Scott lagði af stað
um svipað leyti, en svo gerðist hið
furðulega, að þegar hann er að leggja
úr höfn í Ástralíu, fær hann skeyti
frá Amundsen, sem þá er á eynni Mad-
eira og fær þá allur heimurinn að
vita, að hann er á leið til Suðurpóls-
ins. Þar með er kapphlaupið hafið.
Nítjánda október 1911 hófst hin
mikla sleðaför Amundsens og félaga
hans til Suðurpólsins. Lagt var upp
frá bækistöð leiðangursins, sem var i
Hvalbuktinni við Rosshöfða. Hún var í
800 km fjarlægð frá bækistöð Scotts
við Murdasundið við Rosshafið.
Fjórtánda desember þetta sama ár
náði Amundsen markinu og heimför
hans heppnaðist vel, en Scott og allir
hans menn létu lífið á Suðurskauts-
landinu, eftir tveggja mánaða baráttu
frá því er þeir yfirgáfu Suðurpólinn,
og áttu þá eftir stuttan veg til bæki-
stöðvarinnar við Rosshafið. Voru það
átakanleg örlög.
Valið lið var í báðum hópunum,
hraustir menn og vel þjálfaðir, en
vafalaust gerði útbúnaðurinn gæfu-
muninn. Scott reiddi sig á dráttar-
hesta í sleðaförinni, en Amundsen
hafði grænlenzka hunda. Þeir reyndust
frábærlega vel.
Á æskuárum eru allir menn að búa
sig undir förina miklu — æviskeiðið.
Þar, eins og í pólarförinni, gerir gæfu-
muninn hversu vel er til undirbúnings-
ins vandað, og hverju helzt er treyst.
Myndin sýnir þegar Scott og félagar hans fundu tjöld Norðmanna á Suðurpólnim.
Föndurnámskeið
Fjórða starfsár tómstundaheimilis ung-
templara hófst 17. október s.l. Efnt var eins
og áður til námskeiðs í föndri og munu
flokkar starfa i 8 vikur fyrir áramót.
I Hafnarfirði liófst tómstundastarfi'S um
sama leyti. Nú standa þrír aðilar að starf-
seminni, þ.e. ÆskulýSsráS HafnarfjarSar,
sem var stofnaS í sumar, áfengisvamarnefnd-
in og templarar, en tómstundaheimili templara
mun eins og áSur sjá um framkvæmd fönd-
urnámskei'Sanna. Tvö ár eru liSin frá því aS
templarar hófu tómstundastarf me'ð nám-
skeiSssniSi í HafnarfirSi.
Þegar við œtluðum að fara að setja saman
skýringu með þessari mynd, datt okkur í liug
setningar úr himi ágœta erindi „Vísitölukerfi
vínguSsins". sem Baldur Johnsen, læknir
flutti í útvarpið í desember 1959. Samband
bindindisfélaga í skólum hefur látið prenta
erindið og er það vel. I erindi sínu segir
Baldur lœknir m.a.: „Foreldrar, sem cetla að
vera leiðbeinendur barna sinna, verða þá líka
að vera þeim fyrirmynd. Unglingar eru
fljótir að gera sér grein fyrir ósamrœmi
í orðum og athöfnum þeirra futlorðnu. Það
er talað um spillingu œskunnar, en heett er
við, að ekki lítill hluti af sökinni sé einmitl
hjá þeim roslcnu og ráðsettu. Tímarnir liafa
breytzt. Nú er ekki hœgt að œtiust til að
önnur siðferðislögmál gildi fyrir vinnufólkið
og börnin en liúsbœndurna“.