Eining - 01.11.1960, Qupperneq 7

EINING
7
4
ast viðeigandi og rækilegrar meðferðar nú þegar, án tafar.
Þú getur ennfremur aldrei neytt áfengis í nokkurri mynd
héðan af“.
Fæstir ofdrykkjumenn á byrjunarstigi sjúkdómsins gera
sér grein fyrir því, að þeim er mikil hætta búin og viður-
kenna ekki fyrir öðrum og sízt fyrir sjálfum sér, að þeir
séu alkóhólistar. Árum saman neita þeir staðreyndunum,
Esra Pétursson.
»
þó að þeir séu ölvaðir og stundum dauðadrukknir 2—3
daga samfleytt í viku hverri. Jafnvel eftir að læknirinn
hefur sagt þeim það, efast þeir um sjúkdómsgreininguna,
og leita þá annað í þeirri von að þeir fái þar svar, sem
þeim líkar betur. Allir læknar ættu að styðja sjúkdóms-
greininguna, ef hún er réttmæt, sem hún oftast nær er.
Þeir mega minnast þess hversu sviksamlegir ofdrykkju-
menn eru, og hversu ákaft þeir leitast við að blekkja sjálfa
sig og aðra í þessum efnum. Ef þeim er réttur litli fingur-
inn þá taka þeir alla hendina. Segi læknirinn við sjúkling-
inn: „Þetta er ekki rétt, það er nú ekki hægt að kalla þig
ofdrykkjumann“, þá hefur læknirinn oft ekki kynnt sér
aðstæðurnar svo rækilega sem skyldi, veit ekki hvað felst
í hugtakinu ofdrykkjumaður, eða kýs að afla sér ekki óvin-
sælda.
Ofdrykkjumenn eru þeir, sem háðir eru áfengisnautn.
geta ekki án hennar verið, hafa reynt að hætta en ekki tek-
izt það, og áfengið er farið að hafa óeðlileg áhrif á. Skiptir
hér ekki meginmáli, hvort atvinna þeirra bíður tjón af eða
ekki. Sumir þeirra eiga sín eigin fyrirtæki, eru forstjórar
eða það hátt settir, að þeir eru látnir óáreittir, þótt þeir
væru umsvifalaust reknir úr vinnu, ef þeir væru lægra
settir í atvinnulegu tilliti. Oft getur fyrirtækið eða stofn-
unin rekið á reiðanum hjá þessum mönnum og draslazt
áfram svo vikum og mánuðum skiptir án þess að þeir komi
þar nokkuð nærri, og benda þeir á þetta sér til afsökunar
og sönnunar um það, að þeir séu alls ekki ofdrykkjumenn.
Hér á landi gildir þetta líka að verulegu leyti um þá, sem
lægra eru settir, mönnum líðst allt, ef hægt er að segja
að þeir hafi verið drukknir, aumingjarnir, því að hvergi
er umburðarlyndið jafnmikið og hér á landi að þessu leyti.
Það er ekki nema gott um umburðarlyndið að segja, svo
fremi það stuðli ekki að því að menn haldi áfram að blekkja
^JJin Leila^a gíóL
Þér munuð öðlast kraft, er heilagur andi kemur
yfir yður, og þér munuð verða vottar mínir í Jerú-
salem og allri Júdeu og Samaríu og til yztu endi-
marka jarðarinnar.
Þessi eru orð meistarans, eins og Postulasagan
hermir þau. Þau eru ekki möi'g, en þau eru þeim
mun meira íhugunarefni. Við nútímamenn ættum
að hugfesta þau rækilega. Okkur hættir til að fjölga
tækjum, fjölga hjólum mannfélagsvélarinnar, fjölga
félögum og stofnunum, en hvað svo um kraftinn til
þess að knýja öll hjólin? Vantar okkur ekki einmitt
kraftinn, sérstaklega þenna mesta kraft — kraft
og kærleikans?
Við lítum stöðugt vonaraugum til vísinda og lær-
dóms. Jesús sagði ekki við lærisveina sína, ykkur
skortir lærdóm og vísindaleg rök, svo gott sem þetta
er, en hann sagði að þeir þyrftu að öðlast kraft, og
svo skyldu þeir vitna um sannleikann. Ekki fyrst
og fremst færa fram vísindaleg rök, heldur vitna
knúðir af anda og krafti, og án anda og kraftar
verður allur vitnisburður árangurslítill.
Þetta ættum við að hugfesta, hvort sem við boð-
um fagnaðarerindi Krists eða bindindi, að við eig-
um að vitna um sannleikann, vitna um hið rétta
og sanna, vitna knúðir þeim sannfæringarkrafti, sem
sannfærir menn. Til þess þarf hina heilögu glóð,
eldinn hið innra, anda Guðs.
sjálfa sig og álíta að allt sé í lagi, löngu eftir að það er
orðið í megnasta ólestri.
Orsakir ofdrykkju eru næstum eins margar og mennirnir
eru margir. Hinir og aðrir hafa reynt að finna eina megin-
orsök eða undirrót, og hafa varpað fram ýmsum kenningum
þar að lútandi, meira eða minna órökstuddum. Orsakir of-
drykkju einstaklinga eru ekki einungis breytilegar, heldur
og heilla þjóða, og þess hvaða drykkjusiðir og drykkju-
venjur eru viðhafðar.
Dr. Jellinek, formaður áfengisvarnarnefndar sameinuðu
þjóðanna, hefur athugað orsakirnar í mörgum löndum og
komizt að raun um, að þær eru mjög breytilegar frá einni
þjóð til annarrar. 1 sambandi við athuganir má benda á
þrjá aðalflokka orsakanna.
Þeir eru í fyrsta lagi taugaveiklun, í öðru lagi ávani, og
í þriðja lagi frumstætt gjálífi. Orsakir, sem heyra ekki und-
ir einhvern þessara þriggja aðalflokka, koma fyrir, en eru
miklum mun fátíðari.
Þeir ofdrykkjumenn, sem eru taugaveiklaðir eða þung-
lyndir að eðlisfari, leita sér lækninga og huggunar í áfeng-
isnautninni gegn þessum sjúkdómum. Þessi hópur manna
er sennilega nokkuð stærri á Norðurlöndum, í Englandi
og í hinum vestræna heimi, en í öðrum löndum, og hafa
sumir höfundar hneigzt til þess um of að einblína á þessar
orsakir. Taugaveiklunin lýsir sér aðallega sem truflun á
tilfinningalífinu og starfsemi ósjálfráða taugakerfisins, en
þetta er mjög háð hvað öðru. Ber oft mikið á einu eða
fleiri eftirfarandi sjúkdómseinkennum: kvíða, hræðslu, eirð-