Eining - 01.06.1965, Blaðsíða 11

EINING
11
Vertu sæl. — Ég signdi leiðið þitt.
Þar sá ég hverfa hálfa lífið mitt,
og meira þó, því góð var gjöfin hans,
sem gaf mér þig af ríkdóm kærleikans.
Vertu sæl. — Ég veit að minning þín
á veg minn æ sem heillastjarna skín,
og fegurst þegar eitthvað þrengir að,
þá yljar mynd þín mér við hjartastað.
Vertu sæl. — Og Guð minn gjaldi þér
þau gæði lífsins, sem þú veittir mér.
Ég finn hve nú er fátækt hreysið mitt.
Það fyllir enginn auða sætið þitt.
Vertu sæl. — Þú vinan góða mín.
Nú verður förin ekki létt án þín.
Það var svo gott að ganga þér við hönd
í gleði og raun um heimsins furðulönd.
Vertu sæl. — Ég mikið missa hlaut,
svo mikils góðs um langa ævi naut.
Að sýta og kvarta sæmir mér nú ei,
og sáttur ég við Guð og lífið dey.
Pétur Sigurðsson.
Það rignir stööugt yfir blaðið tilmælum frá Svíþjóð um
að minna á norræna góðtemplaranámsskeiðið, sem verður
dagana 25. júlí til 1. ágúst n.k. i hinum glæsilegu húsa-
kynnum, sem myndin sýnir. Þetta er Katrinebergs lýðhá-
skóli. Það er Norræna Góðtemplararáðið, sem undirbýr og
stjórnar námsskeiðinu, en framkvæmdastjóri þess er Karl
Wennberg.
Þarna verður ýmislegt eftirsóknarvert á boðstólum:
margvíslegur fróðleikur, merkir fræðarar og fyrirlesarar,
eitt og annað til skemmtunar, auk þess auðvitað skemmti-
ferðir og veizluhöld, og fagurt er landið. Mótsgestir eiga
því ekki á liættu að fara neina sneipuför. Vissulega munu
lieimamenn hafa fullan hug á að láta gestum sínum líða
vel og gera þeim heimsóknina minnisstæða.
ÞÁ HRUKKU MENN VIÐ
Verið var að setja í embætti nýkjörið
bæjarráð í Gloucester í Massachusett,
Bandaríkjunum, 3. janúar 1916. Þar
flutti klerkur einn, Levi M. Powers að
nafni, doktor í guðfræði, alllanga bæn.
Sumir tilheyrandanna sátu sem þrumu-
lostnir, fengu næstum áfall, en sumir
höfðu að síðustu löngun til að klappa.
Frá þessu segir Reader’s Digest, apríl
1965.
Bænin var á þessa leið:
Almáttugi faðir. Upp er runnið nýtt
ár okkar opinbera lífs. Okkur er ljóst,
að hversu mjög sem þú kannt að þrá
að veita okkur blessun þína, getur það
ekki orðið nema vér viljum þiggja hana.
Þess vegna biðjum vér fyrstogfremst
fyrir kjósendum þessa bæjar. Sumir
þeirra eru of latir til þess að koma á
kjörstað, en ekki of latir til þess að
mögla. Veit þeim blessun þína.
Vér biðjum fvrir skattgreiðendunum,
sem vilja fá góðar götur, góða skóla,
gott slökkvilið og góða lögregluvernd,
og góða heilsugæzlu, en vilja að aðrir
borgi kostnaðinn.
Vér biðjum fyrir þeim kaupsýslu-
mönnum, sem kjósa samkvæmt því, sem
kann að geta hagnað þeim bezt. Veit
þeim blessun þína ef þú getur.
Vér biðjum fyrir þeim, sem krefjast
þess, að öllum lögum sé framfylgt, nema
þeim, sem eru þeim andstæð.
Vér biðjum fyrir hinum værugjörnu,
sem láta sig ekkert varða, meðan þeir
geta lifað í makindum.
Vér biðjum fyrir hinum pólitísku leið-
togum, sem raka saman atkvæðum,
bregðast vinum sínum og andmæla ekki
slæmum frambjóðendum.
Vér biðjum fyrir þeim prestum, sem
segja það, er fólki þykir gott að heyra,
fremur en að segja sannleikann.
Vér biðjum fyrir öllum, sem fást við
blaðamennsku og heimta upphátt rétt-
vísi í opinberum málum, en iðka óheið-
arleik á bak við tjöldin.
Vér óskum þess, ó, Drottinn, að þú
veitir öllum þessum mönnum blessun
þína, en ef til vill biðjum vér of mikils.
Ef til vill getur þú ekki annað en lofað
þeim að fara til fjandans, þangað sem
þeir eiga heima. Þú einn veizt bezt.
En, góði Guð, fyrir augliti þínu eru
þeir, sem eiga skilið blessun, þeir, sem
geta orðið sjálfum sér til blessunar og
mannkyninu einnig. 1 dag eru hér
hundruð ungra manna, sem brátt verða
kjósendur. Veit þeim blessun þína og
gef þeim að sjá sem í vitrun þann mann-
heim, sem orðið getur og verður, þegar
vér öðlumst næga hyggni til eigin bless-
unar og velferðar. Gef þeim að meta
heimili sín, ekki aðeins sem húsin, er
þeir búa í, heldur bæinn, sem við öll er-
um hluti af. Auðnist hverjum einum að
sjá og skilja, hversu líf allra verður á-
nægjulegra og betra, þegar hver og einn
lætur sér annt um alla og eflir allra hag,
og allir láta sér annt um velferð hvers
og eins.
Og nú, að morgni þessa dags, erum
vér hér, ó, Drottinn, til þess að vígja
fimm menn í embætti. Það verður hlut-
skipti þeirra að hyggja að hag, ekki að-
eins einnar stéttar, heldur vor allra, ekki
aðeins beztu borgaranna, heldur allra
jafnt, ekki aðeins þeirra, sem aðeins
greiða skatta sína, heldur og hinna, sem
vinna til þess að geta borgað skatta
sína. Veit þeim hjálp, ó, Guð, til að ráða
ráðum sínum heiðarlega, drengilega og
manndómsfyllst með heill allra fyrir
augum.
Þannig sló klerkur botninn í bæn sína,
sem ýmsum hafði fundizt þar ýmsir
broddar stinga.
□
Hvers vegna fórst þú ekki til lögreglunnar
með gullhringinn, sem þú fannst?
Mér fannst það óþarft, því að í hringinn
var letrað: „Eilíflega þinn.“