Okkar á milli - 01.01.1988, Blaðsíða 4

Knstín Lafraiizdóllir
Spjallað við Ulf Hjörvar rithöfund, son Helga Hjörvar,
sem þýddi Kristínu Lafranzdóttur ásamt Amheiði Sigurðardóttur
Vélrítaði þýðingu föður síns
,, Ég vélritaði fyrir föður minn allt þriðja bind-
ið af Kristínu Lafranzdóttur,“ sagði Úlfur
Hjörvar í örstuttu spjalli við Okkar á milli.
,,Það voru fyrstu kynni mín af ritstörfum,"
hélt hann áfram. ,,Hann var þá orðinn
heilsuveill og las þýðinguna inn á band einn
kafla í senn, en ég vélritaði jafnóðum.
Stytti útvarpssögurnar
Ég held að föður mínum hafi þótt einna
vænst um Kristínu Lafranzdóttur af öllum
þeim mörgu sögum sem hann þýddi og las í
útvarþ. Hann stytti jafnan sögurnar, svo að
þær hentuðu betur til flutnings í útvarpi, og
ég er ekki frá því að það hafi átt sinn þátt í
hve vinsælar þær voru. Hann stytti einnig
íslenskar sögur sem hann las, til dæmis
Litbrigöi jarðarinnar eftir Ólaf Jóhann Sig-
urðsson og sögur Jóns Trausta. Ég á enn í
fórum minum eintak hans af þessum verk-
um — með hornklofum um þá kafla sem
sleppt var.
Seldist fljótt upp
Ég man eftir því að faðir minn varð bæði
undrandi og glaður, þegar ungur Vest-
mannaeyingur sem hafði stofnað eigið
bókaforlag, Arnbjörn Kristinsson í Setbergi,
kom á hans fund og bað um að fá að gefa út
þýðinguna á Kristínu Lafranzdóttur, sem
hann hafði lesið í útvarp fimmtán árum áð-
ur. Sögur hans höfðu ekki alltaf komið út í
bókarformi, og stundum voru þær gefnar út
í þýðingum annarra manna, eins og til
dæmis Heimeyingarnir eftir Strindberg og
Grónar götur Hamsuns. Auk Kristínar Lafr-
anzdóttur eru til á prenti Bör Börson eftir
Johan Falkberget og Gróður jarðar eftir
Hamsun.
Faðir minn hófst þegar handa við að búa
Kristínu Lafranzdóttur til prentunar og fékk
Arnheiði Sigurðardóttur í lið með sér til að
þýða þá kafla sem sleppt hafði verið. Hann
hafði aðeins lesiðtvöfyrstu bindin í útvarpið
en þriðja bindið, Krossinn, þýddi hann einn
- og ég hjálpaði til við að vélrita það, korn-
ungur skólastrákur.
Meðan unnið var að undirbúningi fyrsta
bindisins varð ég var við, að á stundum
óttaðist faðir minn, að þetta mikla þriggja
binda skáldverk yrði dýrt í útgáfu og mundi
ekki njóta hylli almennings. En sá ótti hans
reyndist með öllu ástæðulaus. Sagan varð
strax vinsæl, seldist fljótt upp og hefur nú
verið ófánleg í meira en tuttugu ár.“
Úlfar Hjörvar: - Föður mínum þótti vænst um
Kristínu Lafranzdóttur af sögum sínum.
Guðrún Matthíasdóttir: - Fólk kom ofseint ibió, efþað hlustaði á útvarps-
söguna.
Ahrifarík og
ógleymanleg saga
Guðrún Matthíasdóttir hefur unniö hjá bókaverslun Lárusar Blön-
dals við Skólavörðustíg í rúm tuttugu ár og er mikill aödáandi
Kristínar Lafranzdóttur. „Þegarég var krakki hlustaði ég á útvarps-
lestur Helga Hjörvar, eins og raunar allir gerðu,“ segir hún. „Hann
var fluttur milli kl. 8.30 og 9 - og fólk kom iðulega of seint í bíó, ef
það hafði verið að hlusta á söguna. Þegar ég fermdist eignaðist ég
svo Kristínu Lafranzdóttur á dönsku í forkunnarfögru skinnbandi.
Það var séra Halldór Jónsson á Reynivöllum, sem gaf mér hana,
en faðir minn ólst upp hjá honum. - Maður gleymir sér alveg á
meðan á lestri þessara bóka stendur. Þetta er áhrifarík og ógleym-
anleg saga-sú besta sem ég hef lesið.“

4