Eining - 01.02.1957, Blaðsíða 3

EINING
3
SJÖTUGUR
ÞORSTEINN ÞORSTEINSSON,
Það var 16. f. m. sem Þorsteinn
Þorsteinsson átti áttræðisafmæli. Hver
skyldi trúa því, sem þekkir þann mann,
hann lítur út sem sextugur væri, léttur
á velli og léttur í lund.
En svona er þetta samt. Og áfram
heldur tíminn, hraðar og hraðar eftir
því sem árunum fjölgar. Við sem fædd-
ir erum fyrir aldamótin síðustu förum
að teljast aldraðir menn, og áður en líð-
ur erum við allir fallnir fyrir aldurs-
takmarkið.
Hann Þorsteinn hefur verið bindind-
ismaður lengi. Hann var kominn í reglu
góðra Templara er ég kynntist honum
fyrir rúmlega 20 árum, og það má með
sanni segja, að hann sómir sér vel í
röðum bindindismanna. Oft hef ég heyrt
Þorstein flytja mál, og það er alveg
sama hvernig stendur á, hvort það er í
byrjun málsmeðferðar eða í lokin, hvort
umræður hafa verið heitar eða afger-
andi, hjá honum hefur ætíð verið sama
prúðmennskan og stillingin. Svo var og
um Halldór Snorrason. Þessir menn
kunna að stjórna skapi sínu.
Fæddur er Þorsteinn í Neðra Dal í
Mýrdal 16. dag janúarmánaðar 1877,
og þar ólst hann upp. Þegar á unga
aldri fór hann sem margir ungir piltar
til sjávar á vetrarvertíð, og var það löng
leið og torsótt austan úr Mýrdal og hing-
að suður að Faxaflóa. Engar ár voru þá
brúaðar nema Þiórsá og Olfusá’ og var
ekki um annað að ræða þá en vaða hin-
K
A
IJ
P
M
A
Ð
U
R
Myndin er tekin
í verzlun hans,
Laugavegi 52.
ar árnar, og þær voru ekki fáar á þess-
ari leið. En fólk sætti sig við þetta,
því ekki var um annað að ræða í þá
daga' og þetta gerði allur almenningur.
Síðar komst Þorsteinn í Flensborgar-
skóla og tók þaðan kennarapróf árið
1901 og ári síðar kvæntist hann konu
sinni Helgu Ólafsdóttur frá Sumarliða-
bæ, og lifðu þau saman í farsælu hjóna-
bandi þar til er hún lézt 28. apríl 1943.
Þau eignuðust 5 efnileg börn, sem öll
eru á lífi.
Síðan Þorsteinn fluttist hingað suður
árið 1926 hefur hann tekið mikinn þátt
í félagsmálum, einkum innan góðtempl-
arareglunnar. Hann er í stjórn barna-
heimilis templara og er góðhugur hans
fyrir málefnum barnanna í Skálatúni
mér minnisstæður. Hinn 23. febr. f. á.
stofnaði hann „barnaheimilissjóð frú
Helgu Ólafsdóttur", konu sinnar, og
skal vöxtum hans varið til þess að gleðja
börnin í Skálatúni á hverju ári. Sjóður-
inn er nú að fjárhæð rúmlega 20 þús. kr.
Enn stýrir Þorsteinn verzlun sinni á
Laugaveg 52 af mestu prýði og rögg-
semi og vona ég, sem þetta rita, að svo
verði lengi enn, og að hans megi einnig
lengi njóta í stjórn barnaheimilisins og
öðrum félagsmálum góðtemplararegl-
unnar hér á landi. Hann er heiðursfélagi
Stórstúku íslands. I 0 G T.
J. Gunnl.
Skattheiitiftumaður-
inn Svarftur
Stórvirkur mjög og sterkur hann er,
og stendur þótt blási á móti.
I átökum flestum af öðrum hann ber
í aldanna byltingaróti.
Og á honum vinnur ei eldur né stál,
né Elli, þótt flesta hún beygi,
og alltaf er braut hans, þótt öðrum
mjög hál,
jafn-alfær á nóttu sem degi.
I kotungsins hreysi og konungsins höll
hann kemur' sá víðfrægi gestur.
Af loforðum gefur hann ósköpin öll,
að allra hann vinur sé beztur.
Hann hefur svo fjölmargt
og heillandi í senn,
jafnt háum sem lágum að bjóða.
Það hýsa hann fúslega háttsettir menn
og höfðingjar borga og þjóða.
I skrautklæðum gullbúnum
gengur hann títt
til gilda í veizlusal manna.
Hann brosir og töfrar og talar svo blítt,
og tekst því að dylja hið sanna,
en vopn undir klæðum
hann banvænust ber,
og ber þau á menn, sem hann villir.
Að endingu langbezt þar unir hann sér,
sem öllu því bezta hann spillir.
Hann valdhafa þjónustu velur sér helzt,
er vanur að standa í önnum.
I ævistarfi hans einkum það felst,
að innheimta skatta hjá mönnum.
Og honum er mikið hjá fólkinu falt,
við flesta hann seiðtöfrum beitir.
Hann falar og tælir og tekur helzt allt,
og títt inn að skyrtu menn reitir.
Hans hreysti er frábær
og heilsa mjög góð'
af heimsdrottnum vald hans mun bera.
Hans fæða er ungmenna auðna og blóð,
og allra, sem vilja hans gera.
En hljóti hann smávegis hnjótur og sár,
sér heilsubót fljótlega veitir.
Hans svölun er kvenna og saklausra tár,
því Suaríi-dauði hann heitir.
I fjárhirzlur sumra hann feiknin öll ber,
í forðabúr menningarþjóða.
Þann blóðpening heimsdrottnar
hagnýta sér,
þá hryllir ei við slíkum gróða,
því peningur blindar
— og blindur ei sér,
hvað bezt eflir heill allra manna,
með lögum það vernda, sem óhæfa er
og ætti með lögum að banna.
Þótt ríki í heiminum rangsleitni enn
og rán mörgum leyft sé að fremja,
þá rennur sú öld, þegar réttlátir menn
af réttsýni þjóðalög semja.
Þá dæma menn útlægan illvirkjan þann'
af ágirnd, sem lengst hefur brunnið,
og skilja sig loks
við þann skattheimtumann,
sem skemmdarverk stærst hefur unnið.
Pétur Sigurðsson.