Safnaðarblaðið Geisli - 25.03.1958, Blaðsíða 3

--- XIII. árgangur
Safnað arblaðið Geisli
Hvítasunna 1958
FYRIRHEIT HÁ T í Ð A R I N N A R .
Jesús sagði: "Þetta hefi
talað við yður, meðan ég var
yður, en huggarinn, andinn
heilagi, sem faðirinn mun
senda í mínu nafni, hann
mun kenna yður allt, og
minna yður á allt,sem ég
hefi sagt yður. Frið læt
ég eftir hja yður,
minn frið gef ég
yður? ekki gef ég
yður,eins og heim-
urinn gefur. Hjarta
yðar skelfist ekki
né hræðist",
Jóh. 14,25-27.
Enn einu sinni er hvítasunnuhátíð
runnin upp - þessi hétíð, sem er
svo nétengd sumrinu og sumar-
vonum vorum. Hún er í vissum
skilningi hstíð fyrirheita um
sumarsól og sumargróður. Hún
ber með sér fyrirheit um feg-
urð og frið á láði og legi.
En hvítasunnuhátíðin flyt-
ur oss einnig fleiri
fyrirheit. Það eru þau
fyrirheit Jesú Krists,
sem ^etur um í orðun-
um her að framan, og
hin dásamlege friðar-
kveðja, sem þeim fylg-
ir. En þsu fyrirheit
rættust hinn fyrsta
þegar heilagur andi kom
sannleiksgildi fyrirheits
þeirri stundu má svo
hvítasunnudeg kristninnar í Jerúsalem,
yfir lærisveinana. Þá sannfærðust þeir um
Jesú og það varð þeim orkulind og aflgjafi. Erá
segja, að líf þeirra hafi gerhreyzt. Þeir öðluðust gjöf heilegs anda í
hjörtu sín, Þau fylltust af lífgefandi krafti. Sumarsolin skein inn í
hjörtu þeirra með ylhlýju geislamagni og skapaði þar gróður Kristslífsins.
Kristur varð þeim allt í lífi - og dauða. Þeir sannfærðust um,að fyrirheit
hens voru hinn dýrðlegasti veruleiki, þegar hann sagði, að faðirinn myndi
senda þeim huggarann, andann heilaga. Þeir urðu hraustir og djarfir bar-
attumenn, sem ruddu braut fagnaðarerindi Jesú Krists. Þótt við ofurefli
virtist^að etja, ottuðust þeir ekki. Eftir fremste megni reyndu þeir að
vera trúir málstað sínum og líkjast meistara sínum, sem "var trúr allt
fram í dauðann - allt fram í dauðann á krossinum. - Erammi fyrir þessu
stöndum vér nú, börn 20. alderinnar. Yér þörfnumst þess vissulega,að and-
með sinn mikla, ólýsmlega sigurkraft. Heimurinn
:a ekki j eins og þeir ættu að vera. Þeir lifa ekki
fið sjalft^- uppsprettu þess - kærleiksríkan Guð.
sár í sambúð mannanna. ^ Stjómarfarsbyltingar
á þessari öld. Það er a.H^V^su ekki vort að dæma
- mennirnir
nægilega í samræmi
inn heilagi komi til vor
eru sannarles
við ll
Það eru of mörg blæðandi
hefa margar átt sér stað
um gildi þeirre. En það mun sýna sig, að fyrir dyiyán er sú stórkostlegasta
bylting, sem átt hefir sér stpð á þessari öld. Þeð er hugarfarsbylting -
þegar mannkynið í fullri alvoru leitar friðerins, þar sem hinn sarna. frið
er eð finna, ekki hjá sjálfum sér, heldur hjá Jesú Kristi. Það verður þeg-
e.r milljónirnar snúa sér í bæn til Guðs í Jesú npfni og biðja um hjálp hei-
lags anda. Að þessu stefnir, þótt oss virðist hægt fara. - Hvítasunnuhá-
tíðin kemur til vor með fyrirheit um hækkandi sól, sumar og gróður hið
ytre. En fyrst og fremst færir hún oss fyrirheit Jesú Krists um frið á
jörðu. Það fyrirheit^ er svo dýrðlegt, svo dásemlegt, að það hlýtur að
færa oss fögnuð. Og á þessari hátíð segir hann við oss:"Hjarta yðar skelf-
iet ekki né hræðist". Vér þurfum ekki að skelfast né hræðast, því að hann
gefur oss sinn frið.