Safnaðarblaðið Geisli - 25.03.1958, Qupperneq 9

--- Xll.árgengur --- Safneðarblsðið Geisli --- Hvítssunns 1958 --- 9
Og mennirnir hefðu átt sð spyrje: Hvað veit ég um ástina, ef ég finn
ekki hið innra með mér bá hvöt, sem lét hann gera þetta?"
ílg veit, að sú breyting, sem varð á hjánabpndi beirrp kreds og Kiöru,
hófst bette kvöld. Og ég veit, að það hafa orðið breytingar hgé fleirum,
sem vegna fornar Villa Tanners foru að renna grun í, að hjónaast ætti sér
öflugri og dýpri rætur en þau höfðu hugmynd um.
("ÍTrval" nóv,- des. 1943),
ODODQQDQQQQQQQQDQDQDDDQQQODDDDDDDDQODDQOQQDOQDDCDDDQDOQDQQDDDODQOODQQQOQQQ
S M I H U R I N N MEÐ BIBL 1 UJA.
Smiður var fenginn til þess að gera við stóran stjörnukíki. Um hádegis-
bilið kom yfirmaður stjörnuturnsins að honum, Smiðurinn hafði lokið við að
borða miðdegisverð sinn og var 'að lesa í Biblíunni.
"ósköp eru eð sjá", sagði stjörnufræðingurinn. "Þetta er úrelt bók.Þér
vitið ekki einu sinni, hver hefir skrifað hana".
Smiðurinn hugsaði sig um og sagði síðan£_ "Hotið bér ekki margfölduner-
tofluna talsvert við útreikninga?"
"Auðvitað", svaraði hinn.
"En ekki vitið þér, hver samdi hara?"
"Nei, bað veit ég ekki".
"Hvemig getið ber þá treyst henni?"
"Af því að allt stemmir, sem hún segir".
"Þá er mér víst óhætt að trúa Biblíunni minni", svaraði smiðurinn,
"því að Það stemmir líka allt, sem hún segir".
( "Magazine Digest")
eeeeeeööeeGeoeGeeeeöGeoeöeooGeeeeeeeeeeeöeeeeeeeeeGeeeeeeeeeooooQGOOöQö©
ATHYGLISVERT TIL EBTIRBREYTHI. Hjón nokkur í Iowa komust að þeirri niður-
stöðu, að það hlyti að vera hægt að minn-
est létinna vina með öðru en bví að senda blóm eðs kransa. Þegar einn vina
þeirra dó, keyptu þau góða bók, sem honum nryndi sjélfum hafa fellið vel í
geð, rituðu minningarorð é hena og géfu almenningsbókasafni. Sögðu þau
síðen ættingjunum frá þessu.
Hugmyndinni jókst fljótt fylgi, og bókasöfnum í nágrenninu hafe síð-
an bætzt margar bækur. Alecningur hefir gert sér það Ijost, hvílíkur menn-
ingarauki er að slíkum gjöfum og hversu þær geta geymt minningu hins létna.
og gefendanna langt út yfir gröf og dauða.
Það er ethyglisvert, hversu það færis+ í vöxt hér é íslandi að gefa
minningargjafir til ýmisss menningarsta.rfa-félaga og líknerstofnane. Þeð
gera menn t.d. með því að kaupa minningerkort. Þó eð ekki sé alltaf lögð
fram stór upphæð, þegar slík minningarsp^öld eru keypt, verður sú upphæð
oft til þess að hjélpe til að vinna mannuðarstörf. Þannig er fagurt eð
minnast latins vinar.
Safnaðarblaðið Geisli vill hér með leyfa sér að minna á Minningebókina
fogru í Bildudelskirkju, bar sem myndir og æviégrip fást geymd’til minn-
ingar um latna Bilddælinga.