Nýtt og gamalt - 01.01.1918, Síða 11

9
mjer steinum, af því að honum þólti
jeg lala ofmikið um þig, þá var það
eins og þú bærir fyrir mig traustan
skjöld, svo að þeir skyldu ekki gela
særl mig. Hefði jeg verið þjer líkari
að lunderni, átt meira af meðaumk-
un með blinda fólkinu, sem hæddi
sjálfan þig og varpaði steinum að
lærisveinum þínum, þá hefði jeg reynt
að fá þaðan blóm í krans um kross-
inn þinn. En þú veist hvað jeg er fá-
tækur í þeim efnum, og því dirlisl
jeg ekki að minnast á það við þig,
sem þekkir hetur hjarta milt en jeg
sjálfur.
Jeg sje þig í anda með úlhreiddan
faðminn gagnvart mannkyninn, gagn-
vart syndugu mannkyni, sem rak
nagla gegnum liendur þínar og fælur.
Mjer heyrist þú segja:
oÞetta gjörði jeg fyrir þig.
ITvað gjörir þú fyrir mig?«
En það er sama og ekkert, sem jeg
lieti gerl. Mig heíir langað lil að
benda á krossinn þinn, benda á sjálf-
an þig svo greinilega, að inargir sann-