Nýtt og gamalt - 01.01.1918, Síða 12

10
færðust um og fengju að reyna, að
það er líf, að líla þig krossfestan, að
lækning streymir frá benjum þínum,
friður og sálarró frá barátlu þinni,
björlustu kærleiksgeislar Guðs frá
svarlasta verki mannkynsins. Og það
veistu, Drottinn, að stundum liefi jcg
í fullri alvöru tekið undir versið:
»Hvc indælt væri’ að aftni,
cf inna mættum vjer:
Sjá, herra, hjer cr sauður,
sem liraktist langt frá þjer.
Vjcr fundum liann á hjarni,
við hungur, frost og nauð.
Vjcr tókum hann á herðar
og hirtum tj’’ndan sauð«.
En bitl veistu enn betur en jeg, livað
iniklu minna heíir orðið ágengl en
orðið hefði, ef jeg hefði Ireysl þjer
belur og sólt stöðugt til þín kærleika
og verklægni. Nei, jeg dirfisl ekki að
ætla, að þaðan geti jeg komið með
blótn handa þjer, Drottinn minn, þólt
jeg feginn vildi.
Blóm úr iðrunartárum? — Ó, þau
hafa verið svo miklu færri en skyldi,