Nýtt og gamalt - 01.01.1918, Síða 17

15
Á síðnsla retranlng.
Gef mjer, Drotlinn, bænar anda, svo
jeg geti kvatt þennan liðna velur í
þínu nafni.
Það var margur, sem kveið fyrir
vclrinum, og hanu flutti bæði mjer
og öðrum marga erfiða stund, sem
vjer höfðum ekki búisl við, — en
þær liðu eins og hinar. ()g þegar
jeg minnist þeirra nú, sje jeg besl
kærleika þinn og trúfesti, sem studdi
mig jafnt í hríð sem blíðu veðri.
Áhyggjur og kvíði börðu stundum
að dyrum, en jeg sje það glögl nú,
að þau átlu ekkert erindi til mín
annað en að reyna traust mitt á þjer.
I’ú veiltir mjer nýja náð á hverj-
um degi og sleplir ekki af mjer hend-
inni, þótl jeg væri all of fátækur að
þakklæti og trúnaðartrausti.
Þú gafst mjer jól og páska, þú
gafsl mjer gleði og von, þú gafsl mjer
alt liið hesta, þú gafst þinn eiginn son.
Þegar jeg hugsa um það, er sárl
að minnast þess, hvað jeg gaf þjer