Nýtt og gamalt - 01.01.1918, Blaðsíða 26
24
minni sanna hvítasunnuliátið sem
allra fyrst. Vjer eigum enga heimt-
ingu á þvi, herra, en miskun er þinn
unaður, og J»ví dirfisl jeg enn á ný
að nálgasl liástól þinn og hiðja um
trúarvakningu meðal vor. Astandinu
þarf ekki að lýsa fyrir þjer, alskygni
Drottinn. En eru hjörtun alment enn
svo harðlokuð, að andi þinn geli ekki
nolið sín vor á meðal? Eru ekki lil
einhver ráð, sem hrakið geta hrotl
andvaraleysið og efasemdirnar, svo
að lofsöngur trúaðra manna hljórni
frá liafi lil hafs?
Lát þá finna nálægð þína, sem ein-
mana búa með trú sina og veröldin
misskilur. Gef þeim tvöfalt þrek lil
að vitna um þig og tvöfalda gleði við
orðið þitt. Og ef mögulegl er, leyf
þeiin að sjá einhvern vandamanna
sinna ganga þjer’ á hönd, svo að þeir
geti nolið samfjelags heiiagra þegar
hjer í heimi. —
»Blessunardaggir lát drjúpa.
Dynja lát regn yfir storö.
.laröveginn gef oss liinn gljúpa,
Citið, er vjer heyrum ]>itt orð«.