Vera - 01.10.1991, Blaðsíða 30

ÞINGMAL
Ingibjörg Sólrún, Jóna Valgeröur og Kristín. Ljósmynd Anna FJóla Gísladóttir
ÞINGKONUR
Nú er komiö haust og stjórn-
málaumrœöan aö fara aftur
í gang. Kvennalistinn á þrjár
nýjar konur inni á þingi; þœr
Jónu Valgeröi Kristjánsdóttur,
Kristínu Ástgeirsdóttur og
Ingibjörgu Sólrúnu Gísladótt-
ur. Veru langaöi til aö for-
vitnast um hvernig starfiö
legöist í þœr og hver yröu
helstu baráttumál listans á
komandi þingi. Viö hittumst á
þingflokksskrifstofu Kvenna-
listans aö Austurstrœti 14 og
spuröum fyrst hvernig tilfinn-
ing þaö vœri aö eiga sœti á
Alþingi.
Kristín: Það leggst bæði vel
og illa í mig að fara á Alþingi.
Ég óttast að það sé nánast eins
og að ganga í björg að fara inn
á þennan vinnustað og er
hrædd um að einangrast frá
heiminum utan dyra og ekki
síður að detta út úr kvenna-
fræðunum Þingstörfin hafa
gersamlega gleypt tíma kvenna
hingað til. Hins vegar kynnist
maður nýjum heimi og fær
vonandi tækifæri til að láta
eitthvað gott af sér leiða og
hafa áhrif á umhverfi sitt.
Jóna Valgerður: Mér
finnst mjög spennandi að byrja
að vinna á þessum vinnustað.
Starfinu fylgja ákveðin völd og
við getum komið sjónarmiðum
okkar á framfæri. Það er alltaf
gaman að takast á við ný
verkefni og leysa þau. Það
verða þó miklar breytingar á
mínum högum, samfara störf-
um á Alþingi og ég kvíði þvi
svolítið. Ég þarf að flytjast bú-
ferlum og eiginmaður og sonur
verða heima. Ég verð í Reykja-
vtk í vetur en fer svo í heim-
sókn heim í Hnífsdal til þeirra.
Ingibjörg Sólrún: Ég lít
svo á að það séu ákveðin for-
réttindi að fá að starfa á Al-
þingi. Þarna fær maður tæki-
færi til þess að sinna og setja
sig inn í fjölmörg áhugaverð
mál. En |)ingkonustarfið er
mjög viðamikið, Kvennalistinn
er lítill ílokkur og því þarf hver
og ein okkar að hafa mörg og
ólik mál á sinni könnu. Aðal-
munurinn á Kvennalistanum
og stóru flokkunum eins og
Sjálfstæðisflokki eða Fram-
sóknarflokki að þessu leyti er,
að þeir hafa mikið fleiri þing-
menn sem skipta með sér þeim
málaflokkum sem eru til um-
ræðu hverju sinni.
Jóna Valgerður: Við reyn-
um auðvitað að skipta með
okkur verkum eftir áhugasviði
hverrar og einnar, þannig að
við erum ekki allar jafn vel inni
i öllum málum. Samt er nauð-
synlegt að fylgjast vel með og
það er geysilegt pappírsflóð
sem kemur inn um bréfa-
lúguna og þarf að fara yfir.
Kristín: Hér á landi tíðkast
það ekki eins og víða erlendis,
að þingmenn hafi aðstoðarfólk,
þannig að við þurfum vissu-
lega að fara yfir geysilega mikið
lesefni. Þingmálaumræðan
innan listans fer svo mest fram
á þingflokksfundum, en á þeim
sitja jDingkonurnar ásamt
starfskonum listans og
varaþingkonum. Fundirnireru
svo auðvitað opnir öllum kon-
um sem hafa áhuga á að
kynna sér þingmál.
Ingibjörg Sólrún: Við
vitum hins vegar að það getur
verið erfitt fyrir konur að koma
á þingflokksfundi nema þær
fylgist því betur með. Þarna er
oft verið að ræða mál sem eiga
sér langa forsögu í þingflokkn-
um og kannski erl'itt að hoppa
inn í j^au í miðjum klíðum.
Þingkonurnar þurfa líka
stundum að fá afgreiðslu á
afmörkuðum og oft lítt spenn-
andi málum inni á þingflokks-
fundinum því það á að fara að
taka ákvörðun um þau í
nefnd. Ég get alveg ímyndað
mér að það sé erfltt fyrir
utanaðkomandi að mæta á
þessa fundi.
Kristín: Við leitum til kvenna
sem hafa sérfræðiþekkingu á
ákveðnum sviðum til að hjálpa
okkur að skoða einstaka mál
og taka ákvörðun. Konur sem
sitja í nefndum á vegum list-
ans eru til dæmis kallaðar til ef
verið er að fjalla um mál sem
tengjast starfi þeirra þar. Það
er því stærri hópur en þing-
flokkurinn sem kemur nálægt
ákvarðanatökunni. Síðan eru
mál auðvitað send til um-
sagnar til framkvæmdanefnd-
anna út um allt land, það eru
haldnir símafundir og reynt að
koma upplýsingum áleiðis í
gegnum fréttabréf Kvenna-
listans og Veru og svo reynum
30