Ljósmæðrablaðið - 01.05.1940, Blaðsíða 13

LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
35
geli dæml um fyrstu einkenni þeirra pg leita'ð læknis, og
ennfremur til þess að liún geli varist þeim sem besl við þau
hjálparstörf, sem oft er nauðsynlegt að grípa til.
Ef grunur vaknar um, að harn hal’i meiðsl í fæðingu, er
áriðandi að rannsaka það þegar í stað. Best er að láta barn-
ið liggja þannig, að það geti hreyft sig óhindrað, t. d. á
þunnum kodda á borði. Útlit barnsins her fyrst að athuga,
húðlitinn, slöðu tiöfuðsins, svipbrigði andlitsins, stöðu og
lneyfingar útlimanna o. s. frv. Siðan skal þreifa vandlega
uni liöfuð, Iierðar og útlimi og bera sanian útlit báðumeg-
in. Finnist nú eitthvert meiðsli, eða slaðfestisl grunur um
það á annan liátt, ber þegar i stað áð vilja læknis, því að á-
ríðandi er, að öll nieiðsli fáisem fyrst læknismeðferð.Lækn-
irinn verður einnig að ákveða, hvenær og að hve iniklu
levti móðurinni skuli sagt frá meiðslum harnsins, og hann
einn getur fullyrt um, að hve miklu leyti meiðslin geta haft
þýðingu fyrir líf og lieitsu barnsins.
Hér á eftir verða gefnar nokkrar bendingar um mikil-
vægustu meiðslin, sem fyrir geta komið, bæði við eðlilega
fæðingu og þá, sem þarf að hjálpa. Orsakir og einkenni
meiðslanna verða rædd á þann liátt, sem aðgengilegast er
fyrir ljósmæður. Til þess að fá sem gleggsl yfirlit yfir efn-
ið, verður hverjum líkamshluta lýsl fyrir sig, þótt það e. t.
v. kunni að leiða til nokkurra endurtekninga.
HÖFUÐIÐ.
Fæðingarsveppur (Cainil succedaneum). Ef vatnið fer
all-löngu fyrir fæðinguua, fæðíst barnið oft með hinn svo-
nefnda fæðingarsvepp á því svæði fyrirliggjandi fóstur-
hluta, sem legið hefir fremst og dýpst. Eftir að vatuið
hefir farið, liggja hláæðar Iiöfuðsins undir meiri eða
minni þrýstingi af liálfu fæðingarvegarins, blóðið stöðv-
asl i æðunum, og blóðvatnið þrýstist út í gegnum æðavegg-
ina, svo að á tilsvarandi svæði myndast svampkend upp-
hækkun — bjúgur -— undir húðinni, alveg eins og sést á