Ljósmæðrablaðið - 01.03.1957, Qupperneq 7

LJÓSMÆÐRABLABIÐ
17
veiklaðra að telja. Ef geðveiki eða önnur arfgeng geö-
veiklun er í ætt hennar, getur sjúkdómurinn brotizt út,
einmitt þegar svona stendur á. Stundum sjáum við líka,
að kona, sem líður að öllu leyti vel, veikist á geði um
meðgöngutíma eða í sambandi við fæðingu.
Þá er að telja konur, sem eiga enga arfgenga andlega
veiklun í ætt sinni, en búa við svo erfiðar kringumstæð-
ur, að þær út af fyrir sig eru næg orsök sjúkdómsins.
Þetta eru konur, sem kemur illa saman við mann sinn
eða fjölskyldu, eiga máske sjúkan mann, erfiðan í um-
gengni, drykkjumann, afbrotamann eða ónærgætinn
mann og óbilgjarnan, konur, sem engan mann eiga,
hafa máske orðið ekkjur á meðgöngutímanum og loks
ógiftar stúlkur og ólofaðar.
Það segir sig sjálft, að allar þessar konur hafa marg-
víslegar áhyggjur í sambandi við væntanlega fæðingu.
Enn eru mæður, sem eiga mörg börn fyrir og erfiða
afkomu, slæma íbúð og þurfa máske að vinna sjálfar
fyrir heimilinu. I stuttu máli: allir þessir erfiðleikar
verða konunni um megn.
Að sjálfsögðu er þeim konum enn hættara að falla
fyrir þessum kvillum, sem eru af óhraustu fólki komnar
og auk þess eiga við erfiðustu kjör að búa.
En konur, sem eiga enga veiklun í ætt sinni og búa
við hin beztu skilyrði, eiga þó engan veginn víst að
veiklast ekki andlega á þessu hættulega tímaskeiði.
Þær geta veikzt líkamlega á margan hátt um meðgöngu-
tímann, t. d. af venjulegum sóttum eða barnsfarareitr-
un, gengið með eggjahvítu í þvagi, háan blóðþrýsting,
lifrarsjúkdóm eða barnsfararkrampa. Allt þetta veiklar
konuna og getur orðið henni andleg ofraun í sambandi
við bamsfarirnar.
Geðbilim — eiginleg geðveiki.
Ef um geðbilun er að ræða, munu sjúkdómseinkennin