Ljósmæðrablaðið - 01.01.1969, Qupperneq 17

LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
17
Gervinýra
Þess var getið í blöðum, útvarpi og sjónvarpi í fyrra-
haust, að Svíar hefðu sýnt okkur þá vinsemd að lána
Landsspítalanum gervinýra a. m. k. mn stundarsakir,
þótt mikill hörgull sé á slíkjum tækjum þar í landi, svo
og allstaðar í heiminum. Nýrnasjúklingum fjölgar ört,
sjúklingar eru nú þegar miklu fleiri en hægt er að sinna.
Tækin eru dýr og sérmenntað starfslið þarf til að annast
þau. Það er þung ábyrgð, sem læknar verða að takast á
herðar er þeir velja þau fáu hundruð sjúklinga, sem geta
fengið þessa meðferð, en dæma hina til að deyja drottni
sínum. Nýrnaflutningur bjargar að vísu nokkrum, en
blóðhreinsun í gervinýra eða dialysa þó margfalt fleiri.
Hverjir eiga að fá að lifa? I Seattle í USA er stæsta
nýrnamiðstöð heims. Þar velur sjö manna dómnefnd —
þar af tveir læknar og 5 almennir borgarar þessa
fáu sjúklinga úr ömurlega stórum hóp. í Svíþjóð er það
18—20 manna flokkur starfsliðs St. Eriks sjúkrahússins,
þar sem Hárje Bucht er yfirlæknir. Yfirlæknirinn svaraði
fyrir skömmu spurningum blaðamanna mn það hverjir
væru valdir ,,til lífs“ og virðast svipaðar reglur gilda um
þetta í öllum heimi. 60 ára hámarksaldur gildir fyrir
krónisk tilfelli, 50 ár fyrir þá, sem fyrst eiga að fá dialysu
°g seinna nýrnaflutning. Ógjarnan eru teknir sjúklingar
'indir fermingaraldri þar sem þungbær reynsla sýnir að
litlar líkur eru til að þeir nái eðlilegum þroska. Einnig
eru athugaðar félagslegar ástæður, möguleikar sjúklings
sjá sér og sínum farborða, barnafjöldi o. s. frv. svo
°g almenn heilbrigði nýrnasjúklings og hvort líkur séu til
að hann standist þá andlegu og líkamlegu áreynslu sem