Freyr - 01.03.1907, Blaðsíða 1

j^RETR.
Landbúnaður á Vestfjörðum.
Eftir Guðjón Guðmundsson.
Seinastliðið sumar, í águst og september,
feraðist eg um Vestiirði til athugunar og leið-
beiningar í búnaði, samkvæmt ráðstöfun Lands-
búnaðarfélagsins.
Eg var áður nokkuð kunnugur i Stranda-
sýslu og við Djúp, en hafði eigi fyr komið í
Vestur-Isafjarðarsýslu né megin hluta Barða-
strandarsýslu.
Hér skal skýrt írá lifnaðarháttum og at-
vinnuvegum Vestfirðinga, einkum landbúnaði.
Fljótt verður þó yfir sögu að fara rúmsins
vegna.
Vestfirðir eru þríhyrndur skagi, er gengur
norðvestur úr megin landinu og takmarkast
að suðvestan af Breiðafirði ogað norðanaustaD at
Húnaflóa. Þar sem eyðið, er tengir Vestfirði
við meginlaudið er mjóst, millum Gilsfjarðar
að vestan og Bitrufjarðar að norðan, er það
tæp míla á breidd, og hæð þess rúm 700 fet.
Vestfirðir eru um 170 □ mílur að stærð.
Meiri hlutinn er gróðurlaust hálendi, en alt er
það sundurskorið af fjörðum, víkum og dölum.
Strandlengja er talin 250 mílur, og sýnir það
glögt hvað Vestfirðir eru ákaflega vogskornir.
Engir stærri dalir eða víðáttumikil slétt-
lendi eru á Vestfjörðum, bæirnir í einni eða
fáum röðum fram með fjörðunum og í daladrög-
unum fyrir botni þeirra. Víða er bygðin suud-
urslitin af sæbröttum fjöllum, björgum og
hömrum.
Samgöngur á sjó eru góðar á Vestfjörðum,
víða ágætar hafuir, og firðirnir svo að segja
allir skipgengir. A landi eru samgöngurnar
víðast erfiðar, fjöllin millum fjarðanna brött og
há, og torfærur víða rjieðí'ram sjónum. Allar
vegabætur eru erfiðar, enda víðast lítið að
þeim gjört.
Bygðarlög á Vestfjörðum eru: Barða-
strandarsýsla, ísafjarðarsýsla og mest öll
Strandasýsla.
Eg skal hér lýsa þessum sýslum nokkuð
gjörr, og vil eg taka þær í sömu röð, og eg.
ferðaðist um þær.
I. Strandasýsla.
Strandasýsla nær frá botni Hrútafjarðar
út með Húnaflóa að vestan að Geirhólmsgnúp
millum Bjarnarfjarðar og Reykjarfjarðar uyrðri.
Strandleingjan þar fyrir norðan, að Horni, er
kölluð Norðurstrandir og telst til Isafjarð-
arsýslu.
Af því að Strandasýsla er svo iöng og
mjó, og marg-sundurskift af fjörðum og f'jöll-
um, eru allar samgöngur miilum hinna eiustöku
bygðarlaga erfiðar. Vegurinn eftir endilangri
sýslunni að sunnan norður á Hólmavík þó er víð-
asthvar góður enda mikið bættur. Þar fyrir
norðan eru vegirnir yfirleitt vondir.
Strandasýsla er íremurhrjóstrug, en grasið
er mjög kjarugott, einkum ágætir sauðhagar,
og landrými mikið. Sýslan hefir einnig lengi
haft orð á sér fyrir fallegar skepnur. Þannig
segir Eggert Ólafsson í ferðabók sinni, að kýr
séu þar mjög fallegar, og mjólkin úr þeim
meiri og betri eu úr kúm í flestum öðrum hér-
uðum landsins.
Bæjarhreppur er syðsti hreppur sýslunnar
meðfram Hrútafirði að vestan, langur en mjór.
Fremur er hann hrjóstrugur, en landrými nóg,
og haglendi ágætt. Bæirnir standa í röð með-
fram firðiuum, og er bygðin þéttust um mið-
bikið kringum Bæ, enda undirlendið þar mest.
Önnur stærsta jörðin í hreppnum, Melar, standa
íyrir botui fjarðarins. A Melum býr Jósep