Freyr - 01.06.1936, Blaðsíða 11

F R E Y R
113
un. Er það allt hressilega og fjörlega
skrifað, en stílshátturinn nokkuð hrjúfur
stundum og ber vott um hið öra skap höf-
undar, og bera þá orðin stundum efnið
ofurliði. Þó var því jafnan góður gaumur
gefinn, sem Halldór ritaði, svo sem verð-
ugt var.
Annars eru störf Halldórs mest tengd
beint við skólann og búið á Hvanneyri.
Þar boðaði hann nemendum sínum trú
sína á íslenzka mold, íslenzkt búfé og ís-
lenzka menn, þar sýndi hann þessa trú
sína í verkunum og eigin persónu og það-
an bárust áhrif af orðum hans og athöfn-
um út um allt landið, með nemendum hans
og þeim mörgu, sem heimsóttu þenna
höfðingsmann á höfuðbóli sínu. Þar undi
hann bezt, enda hefði hann engan stað
eða stöðu getað fengið hér á landi, er
hæfði honum betur en skólastjórn og bú-
stjórn á Hvanneyri, það fann hann og
viðurkenndi — og var þakklátur fyrir.
Þar lifði hann svo að segja öll sín starfs-
ár, og óx af störfum sínum þar, ár frá ári.
Önnur opinber störf Halldórs eru lítil
í samanburði við aðalstarfið. Þó var hann
lengi í sýslunefnd og um nokkurt skeið
búnaðarþingsfulltrúi. Hann var einn af
þeim, sem samdi jarðræktarlagafrum-
varpið frá 1923, og nokkrum sinnum
mætti hann af íslands hálfu á fulltrúa-
fundum og mótum erlendis, þar sem rædd
voru búnaðarmál. — Hann var riddari af
fálka- og dannebrogsorðunni og heiðurs-
félagi Búnaðarfélags Islands var hann
kjörinn í fyrra, er hann varð sextugur.
Halldór kvæntist 1911 frændkonu sinni
Svöfu Þórhallsdóttur biskups, en þau slitu
hjúskap fyrir fáum árum. Var það eini
verulegi skugginn í lífi Halldórs, sem ann-
ars var gæfumaður. Þau eignuðust 5 börn,
3 dætur og 2 sonu, öll á lífi og mannvæn-
leg.
Áður en Halldór fór að heim-
. an í sioasta smn, avarpaoi
kveojur.
hann hjú sín hvert og eitt
við sameiginlegt borðhald og þakkaði
þeim góða þjónustu, og áður en hann steig
upp í bílinn, er flutti hann í Borgarnes,
gekk hann fram á hlaðið, breiddi út faðm-
inn með karlmannlegu fasi, mót skólajörð-
inni, og bað fólk sitt að hrópa með sér fer-
halt húrra fyrir Hvanneyri, með þeirri
ósk að hún blómgaðist og blessaðist.
Nú vill íslenzka þjóðin — og fyrst og
fremst bændurnir — taka undir þessa síð-
ustu ósk hans um leið og hún þakkar
„Halldóri á Hvanneyri“ æfistörfin.
Útfarardaginn ákváðu nemendur hans
og samverkamenn, sem í Reykjavík voru,
að láta gera af honum brjóstlíkan í eir,
og gefa skólanum.
Útför Halldórs fór virðulega fram í
Reykjavík 23. þ. m., að viðstöddu fjöl-
menni. Um 60—70 nemendur hans gengu
á undan líkfylgdinni frá kirkju að kirkju-
garði og mynduðu heiðursfylkingu við
sáluhliðið, þegar kistan var borin í garð-
inn. Mér var sem eg heyrði Halldór ávarpa
þá: „Þetta var fallega gert af ykkur •—
það gleður mig. Þakka ykkur fyrir, pilt-
arnir mínir!“
Svo tók gróandi móðurmoldin við barni
sínu.
29. maí.
Metúsalem Stefánsson.
Látist hafa í vor þrír merkisbændur í
hárri elli: Gunnlaugur Þorsteinsson að
Kiðabergi, Jónas E. Jónsson frá Sólheima-
tungu og Benedikt Kristjánsson, Selárdal,