Akranes - 01.07.1954, Side 10

J
XIII.
íi. 29. des. 1940 strandaði togarinn Barra-
Head á Meðallandsfjörum og var 34
mönnum bjargað.
12. Hinn 21. febrúar 1941 var 15 mönn-
'Um bjargað af belgiskum togara í Öl-
afsifirði.
13. Hinn 28. febrúar þetta sama ár var
43 mönnu mbjargað af „Qurem“ og
„Sonja Mærsk“ fram undan Sjávar-
borg á ytri höfninni í Reykjavík.
14. Hinn 1. marz 1941 var 44 mönnum
bjargað af skipinu „Persier“. er strand-
aði á Mýrdalssandi.
15. 8. marz 1944 strönduðu 3 brezkir tog-
arar á Fossfjöru og var þar 40 mönn
um bjargað.
16. 13. febrúar 1946 var 29 mönnum bjarg-
að af brezku skipi „Charles H. Salter“,
er strandaði undir Eyjafjöllum.
17. 6. marz var 18. mönnum bjargað af
pólsku skipi, er strandað hafði vestan
við Ingólfshöfða.
18. 23. apríl 1946 var 15 mönnum bjarg-
að af brezka togaranum „Grimsby
Town“ nálægt Portlandi.
19. 21. nóv. 1946 var 8 mönnum bjargað
af skipinu „Rosita‘ frá Eistlandi, er
strandað hafði á Keflavík.
20. 27. okt. 1947. „Mildred Halleinht“ olíu-
skip undir Járnbarða við Dritvík, var
12 mönnum bjargað, þar af einum
íslending, Snæbirni Stefánssyni.
21.6. janúar 1947 var 15 mönnum bjarg-
að af togaranum „Lois“ frá Fleetwood,
er strandað hafði um 15 sjómíur norð-
vestur af Selvogi.
22. 12.—15. desember 1947 var fram-
kvæmt stórkostlegt björgunarafrek, er
12 mönnum var bjargað af togaranum
„Dhoon“, er strandað hafði við Látra-
bjarg.
23. 14. marz 1948 var 5 mönnum bjargað
af togaranum „Epine“ frá Grimsby,
sem strandaði við Dritvíkurflögur á
Snæfellsnesi.
24. Hinn 1. des. 1948 var 26 mönnum
82
Togarinn „Cap
Vagnet“, fyrsta skip-
iS, þar sem skips-
höfninni var bjargaS
meS fluglínutœkjum
Slysavarnafélags Is-
lands.
bjargað af togaranum ,,Júní“ frá Hafn-
arfirði, við Sauðanes í önundarfirði.
Togarinn Ingólfur Arnarson bjargaði
24, en 2 var bjargað úr landi af björg-
unarsveitinni í Súgandafirði.
25. Hinn 2. des. 1948 var 6 mönnum bjarg-
að af togaranum „Sargon“, er strandaði
undir Hafnarmúla i Patreksfirði.
26. 1. mai 1949 strandaði skipið „Barmen“
við Eldvatnsós og var 15 mörmum
bjargað.
27. 16. október 1949 var 18 mönnum
bjargað af færeyska skipinu „Haffrug-
in“ við Almenningsnöf.
28. 28. febrúar 1950 strandaði olíuskipið
„Clam“ við Reykjanes og var þar bjarg-
að 23 mönnum.
29. 14. marz 1950 strandaði m/b „Ingólf-
ur Arnarson“ austan við Knarrarós-
vita, og var þar 10 mönnum bjargað.
30. 15. apríl 1950 strandaði brezki togar-
inn „Preston North End á Geirfugla-
skerjum ogvar 20 mönnum bjargao.
31. 15. nóvember 1950 strandaði norska'
flutningaskipið „Einvika", við Raufar-
höfn, en 15 mönnum var bjargað.
32. 26. nóvember 1950 strandaði m/s „Þor-
móður Rammi“ á Sauðanesi, og var 4
mönnum bjargað, en þetta mun vera
talin næst frægasta björgun hér við
land.
33. 10. desember 1950 strandaði
togarinn „Northen Spray“, i
svonefndri Prestabugt í Skut-
ulsfirði, þar var 20 mönnum
bjargað.
34. 5. marz strandaði m/b „Ás-
björn frá Skagaströnd við Eyj-
arey, en 7 mönnum var bjarg-
að.
35. 19. janúar 1951 strandaði
m/b „Ægir“ frá Eyrarbakka
við innsiglinguna þar og var
8 mönnum bjargað.
Þeir, sem falin hefur verið
forystan.
Til starís og stjórnar i Slysavarnafélagi
Islands hefur iafnan valist hið mætasta
fólk með eldlegan áhuga á hinu þjóðnýta
starfi og tilgarigi félagsins. Stjórnendur
félagsins hafa frá upphafi unnið kauplaust
hið mikla starf, og látið sér nægja sem
borgun ánægjuaukann af því og vitund-
inni um blessunarríkan árangur i björgun-
arstarfinu og til mannheilla yfirleitt. En
það má nærri geta, hve þetta fólk hefur
eytt mörgum stundum til þessa frá virku
starfi eða tómstundum.
Það liggur i augum uppi, að allt frá
upphafi hefur félagið orðið að launa þeim
manni, sem veitt hefur því aðal forstöðu,
þar sem ií mörgum tilfellum dagurinn
nægði ekki til þess að sinna hinum um-
fangsmiklu, vaxandi störfum. Fyrst var
þessi maður þó aðeins eirm, en þeim hefur
auðvitað fjölgað eftir því sem starfið varð
umfangsmeira og félagið færði út kvíarn-
ar á hinum ýmsu sviðum, sem aðeins hef-
ur verið drepið hér á áður.
Þykir mér rétt að geta hér stuttlega
stjórnar og starfsliðs félagsins í þau rúm
26 ár sem það hefur starfað.
Fyrsti forseti félagsins var Guðmundur
Björnsson, landlæknir, hinn mikilhæfi, gáf-
aði maður, sem á svo mörgum sviðum
var vakandi í mannbótastörfum með þjóð-
inni, i bindindismálum og berklavama-
málum, svo og slysavarnamálum. Það
var einmitt Guðmundur Björnsson, sem
flutti 1912 merkilegt erindi um mann-
skaða á Islandi, sem liklegt er að hafi haft
bein eða óbein áhrif á það sem verða vildi
síðar lí framkvæmdaátt á þessu sviði.
Annar forseti félagsins varð Þorsteinn
Þorsteinsson, skipstjóri í Þórshamri, sem
þegar í upphafi var kjörinn varaforseti
þess. Hann var mikill þátttakandi í stofn-
un félagsins, og þessi starfsemi átti til
dauðadags, hug hans allan. Því hann — og
einnig kona hans, frú Guðrún Brynjólfs-
dóttir —báru vakandi og sofandi heill fé-
lagsins fyrir brjósi, og spöruðu hvorki fyr-
irhöfn né fjármuni til þess að efla gengi
þess og tryggja hag þess.
Strand Skúla fógeta viS Grindavík.
AKRANES