Akranes - 01.07.1954, Síða 11

Þriðji forseti félagsins var Friðrik V.
■Ölafsson, skólastjóri Stýrimannaskólans, og
gengdi því um tveggja ára skeið, en baðst
þá undan endurkjöri. Hann var einnig
góður og grandvar maður, sem bar hag og
heill félagsins fyrir brjósti.
Fjórði — og núverandi — forseti félags-
ins er svo Guðbjartur Ólafsson, skipstjóri
og hafnsögumaður. Hann hefur nú gengt
þessu starfi um 15 ár, og fetað dyggilega
í spor fyrirrennara sinna um jákvætt á-
byrgt starf fyrir heill og framgang félags-
ins.
Löngu áður en félagið var stofnað, eða
1916, átti Guðbjarur því láni að fagna, að
bjarga — ásamt skipshöfn sinni á kútter
Esther — 38 mönnum úr sjávarháska —
fjórum skipshöfnum. — Árið 1921 var
hann skipstjóri á togaranum ,,Ingólfi Arn-
arsyni“, er hann bjargaði enskum togara
með allri áhöfn, en togarinn var stjórnlaus
á reki við Vestmannaeyjar. Guðbjartur
hefur því öll sín manndómsár verið virkur
þátttakandi í hinum mikilvæga björgunar-
starfi, og því vel að þvi kominn að vera
svo lengi forystumaður þess félags, sem
hefur það aðalmarkmið að bjarga manns-
h'fum.
Fyrsti ritari félagsins var Geir skipstjóri
Sigurðsson, sem einnig var áhugasamur
stuðningsmaður slysavarnanna og við
stofnun félagsins. Aðrir ritarar félagsins
hafa verið þeir Hafsteinn Bergþórsson,
skipstjóri, Friðrik Halldórsson, loftskeyta-
maður, Friðrik V. Ólafsson, fyrrnefndur,
og Henry Hálfdánarson, loftskeytamaður,
eftir að hann var ráðinn skrifstofustjóri fé-
lagsins.
Gjaldkerar félagsins hafa eftirtaldir
tnenn verið: Magnús Sigurðsson banka-
stjóri, var það frá upphafi, til 1940, er
hann baðst eindregið undan endurkosn-
ingu. Þessi starfsemi átti hug Magnúsar
allan, og var þegar ötull stuðningamað-
ur við stofnun félagsins. Var stuðningur
hans mikill og ekki endasleppur, því að
hann hefur áreiðanlega átt mestan þátt í
þvi að Landsbankinn gaf til starfsemi fé-
lagsins tvisvar sinnum 50 þúsund krónur.
1940 og 1941 var Kristján Schram, skip-
stjóri, gjaldkeri félagsins, síðan og til þessa
dags, Árni Árnason, kaupmaður, sem hef-
ur mikinn hug á að efla gengi þess.
Aðrir stjórnendur félagsins hafa verið:
Sigurjón A. Ólafsson, skipstjóri, sem sat
í stjórn þess frá upphafi til dauðadags 1954
og var lengi varaforseti félagsins. Guð-
mundur Kristjánsson, skipamiðlari, Sig-
urjón Jónsson, læknir, Frúmár Guðrún
Jónasson og Rannveig Vigfúsdóttir, sem
átt haifa sæti í stjóminni frá 1942. Þær
hafa ekki látið sitt eftir liggja, og sjálfsagt
oft magnað karlana — þótt góðir séu —
til dáðríkra starfa í þágu félagsins. Ólaf-
ur Þórðarson, skipstjóri í Hafnarfirði, hef-
ur og verið i stjórn félagsins frá 1944,
og af lífi og sál.
Eftir skipulagsbreytingu, sem gerð var
á félaginu 1942, til þess að tengja stanfið
í deildunum úti á landsbyggðinni og
tryggja sem bezl til lifandi starfs og þátt-
töku í heildarstarfinu, var svo ákveðið, að
stjórnin skyldi jafnan skipuð einum full-
trúa frá hverjum landsfjárðungi.
Fjuár Vestfirðingafjórðung hafa verið
þessir aðalmenn: Finnur Jónsson, alþingis-
maður og Þórður Jónsson, bóndi á Látr-
um.
Fyrir Sunnlendingafjórðung: Gísli
Sveinsson, fyrrverandi sendiherra, og síra
Gisli Brynjólfsson á Kirkjubæjarklaustri.
Fyrir Austfirðingafjórðung: Óskar
Hólm, kaupmaður Seyðisfirði, og Árni
Stefánsson, útgerðarmaður á Fáskrúðsfirði.
Fyrir Norðlendingafjórðng: Þorvaldur
Friðfinnsson, útgm. Ólafsfirði og Ji'díus
Havsteen, sýslumaður Húsavík.
Núverandi stjórn Slysavamafélagsins
skipa: Guðbjartur Ólafsson, skipstjóri for-
seti, frú Guðrún Jónasson, varaforseti.
Meðstjórnendur: Frú Rannveig Vigfúsdótt-
ir, Ólafur Þórðarson, skipstjóri, Friðrik V.
Ólafsson, skólastjóri, Ársæll Jónasson, kaf-
ari, Ólafur B. Björnsson, ritstjóri, Akra-
nesi, fyrir Sunnlendingafjórðung. Þórður
Jónsson, bóndi Látrum, fyrir Vestfirðinga-
fjórðung. Júlíus Havsteen, sýslumaður,
fyrir Norðlendingafjórðung og Árni Ste-
fánsson, útgerðarmaður, fyrir Austfirð-
ingafjórðung.
Þá koma hinir föstu starfsmenn félags-
ins á þessu 26 ára tímabili. Jón E. Berg-
sveinsson var ráðinn erindreki og skrif-
stofustjóri félagsins, er það var stofnað,
eins og fyrr segir, og gengdi þvi hvom-
tveggja til árisins 1944, en erindrekstrin-
um áfram til 1949. Árið 1922—24, er Jón
var forseti Fiskifélagsins, hafði það eins
og áður og eftir bein og óbein afskipti af
björgunar- og öryggismálum sjómanna. Og
eins og fyrr segir, var Jón ráðinn hjá fé-
laginu sem sérstakur erindreki í björgun-
armálum, og hóf þegar margvíslegan und-
irbúning að því, sem verða vildi um starf
og stefnu í þessum málum og hér hefur
örlitið verið drepið á.
akranes
83