Akranes - 01.10.1954, Síða 13

bólstraraverkstæði, skermagerð, gljnprenti
og bókbandi. Járn- og trésmiðaverkstæði.
Með hinum nýja, glæsilega vinnuskála
hafa þeir þá heldur en ekki fært út kví-
-arnar í iðnaðinum íarið inn á alveg ný
svið, í sumum greinum algerlega ónumin
hér á landi.
Rafmagnsvír.
Þannig fengu þeir í byrjun þessa árs
fullkomnustu vélar til einangrunar á raf-
magnsvír til hverskonar notkunar við raf-
magnslagningu i hús.
Þeir einagra vír frá 0,75 mm- uppí 25
mm-. Af grennsta virnum geta þeir ein-
ongrað 2000—2500 m á klukkustund. í
sambandi við framleiðsluna er prófunar-
vél, sem vírinn gengur í gegnum og próf-
ast hann þar með 4—5000 volta spennu og
merkir hún sjálfkrafa vírinn og gefur til
kynna með ljósi og hringingu, ef einhverra
hluta vegna, minnsti galli er á einangrun-
inni. Einangrunargalla merkir vélin á vir-
inn með rauðu merki. Með þeim vélum,
sem þeir hafa nú yfir að ráða til þessarar
framleiðslu, geta þeir unnið allt sem við
nú þurfum að nota á þessu sviði. Eru þess-
ar vélar þær fullkomnustu, sem nú er völ
á til þessara hluta, og einangrunin marg-
reynd að vera hin fullkomnasta.
Garðslöngur, rafmagnsrör og
leikföng.
1 einni a!f hinum nýju plastvélum fram-
leiða þeir nú á Reykjalundi, garðslöngur
og rafmagnsrör, ermfremur vatnsrör. Raf-
magnsvírinn er vel samkeppnisfær við er-
lenda framleiðslu og sparar mikinn gjald-
eyri. Garðslöngurnar, rafmagns- og vatns-
rörin, munu verða hlutfallslega enn ódýr-
ari.
Þá hefur verið hafin rnikil framleiðsla
á alls konar nýtízku leikföngum úr plasti,
svo sem jólatrésseríur, fljúgandi diska, belt-
istraktora, alls konar vagna, kerrur o. fl.
o. fl.
Einnig framleiða þeir úr plasti margs
konar nauðsynjaáhöld, svo sem barnabað-
ker og uppþvottabala, og einnig frystihúsa-
bakka o. fl. Ýmislegt íleira en hér liefur
verið nefnt, er hægt að framleiða i þess-
um vélum, sem eru eins og áður er sagt,
af fullkomnustu gerð.
Forstöðumaður og frumkvöðlar
að þessari iðju hér á landi.
Meistari þessarar iðju á Reykjalundi
’neitir Jón Þórðarson frá Ólafsfirði, hinn
mesti völundarsmiður, sem allt leikur í
höndunum á. Árið 1946 stofnaði hann hið
fyrsta fyrirta'ki hér á landi í þessari grein
og kallaði það Plastic h.f., en meðeigend-
ur í fyrirtækinu voru með honum eftir-
taldir menn: Gunnar Skagfjörð, Gunnlaug-
ur S. Jónsson, Axel Kristjánsson og Lárus
Óskarsson. Síðar stofnuðu þeir bræður
Árni og Marinó Jónssynir annað iiliðstætt
fyrirtæki, en árið 1953 keypti S.t.B.S. bæði
Cyrirtækin, réði Jón Þórðarson fyrir meist-
ara og sendi hann ásamt Árna Einarssyni
til útlanda til að velja og festa kaup á
fyrsta flokks vélum til þessarar iðju. Má
nú sjá árangur þeirrar farar á Reykja-
lundi, eigi aðeins í margbrotnum vélum,
heldur einnig í margvislegum framleiðslu-
vörum, vel gerðum og smekklegum, sem
hvort tveggja í senn auka fjölbreyttni iðn-
aðarins í landinu, um leið og þannig spar-
ast erlendur gjaldeyrir. Að þessu nýja
verkefni vinna nú 20—25 manns.
Hér er um einstætt afrek
að ræða.
Yfir öllu þessu starfi á Reykjalundi hvílir
sérstök blessun, þar sem samhuga afburða-
menn að hugsjónum, verkhyggni og vinnu-
gleði ganga fullkomlega upp i starfinu og
bæta hver annan upp. Sjálfsagt telur eng-
inn þeirra, er þarna koma við sögu á sig
hallað, þótt Oddi lækni sé gefin eitthvað
meiri „dýrð“ en hinum, en ekki er það
heldur gert til að rýra þeiira framlag eða
köllun til þessa veigamikla starfs þeirra.
Oddur er áreiðanlega einstakur hugsjóna-
og skipulagningarmaður, hygginn og ráð-
deildarsamur, en þá er þó ótalið honum til
gildis hið óvenjulega vinnuþrek, sem m.
a. m. sanna með þvi ef til vill einstæða a'f-
reki, að vera eini læknirinn á svo stóru
vistheimili sjúklinga, sem telur 80 manns.
Má af þessu gera sér gleggsta grein fyrir
starfi Odds læknis á þessum stað.
Um stjórn slíks heimilis sem þessa hef-
ur það þá ekki minnst að segja, að kunna
að velja sér starfsfólk. Það hefur einnig
verið hér með ágætum, og var nokkuð
minnzt á það í fyrri greinum. En þar varð
mér það á, fyrir óskiljanlega handvömm,
að nafngreina ekki rétt matráðskonu heim-
ilisins. Þar var hún talin heita Þorbjörg.
Hið rétta er, að hún heitir Snjáfriður Jóns-
dóttir, Sturlaugssonar frá Stokkseyri, dótt-
ir þess mæta og mikilhæfa björgunar-
manns og sjósóknara. Snjáfríður hefur
verið matráðskona á Reykjalundi 'frá fyrstu
tíð og er það enn. Hún er framúrskarandi
stjómsöm og hagsýn. Eyðir ákaflega
litlu, þ. e. gerir mikið úr litlu, og er
ákaflega þrifin.
Eins og kunnugt er koma orðið
margir erlendir gestir að Reykja-
lundi. í,júka þeir yfirleitt upp einum
mmrni um það, að þama sé um ein-
stæða fyrirmynd að ræða, hvort sem
litið er til bygginganna, um allan að-
búnað vistmanna, smekk\dsi, þrifn
að og fyrirmyndar reksturs.
Þar sem ég hefi til þessa sagt all
rækilega sögu þessa einstæða vist-
heimilis, mun ég meðan ástæður
leyfa, lofa lesendum blaðsins að fylgj-
ast með hverri nýrri hræringu þessa
mikla þjóðþrifafyrirtækis, og erlþað
tilefni þessa litla greinarkoms um
Reykjalund, sem að þessu siirni hefur
verið við bætt.
Um leið óska ég Reykjalundi, öllu
vistfólki þar, stjórn og starfsliði,
gleðilegra jóla og farsældar í fram-
tið.
Raftaugaeinangrun í PlasticgerSinni.
AKRANES
121