Akranes - 01.10.1954, Blaðsíða 25

= UM BÆKUR =
FRÁ ISAFOLDARPRENTSMIÐJU H.F.
I.
* Ævisaga Helga Einarssonar
frá Neðra-Nesi.
Bókin er 216 bls.
Á 17. ári flytur Helgi til Vesturheims,
og hefur dvalið þar síðan, enda fjallar bók-
in að mestu um líf hans og starf þar. Að-
eins 26 síður helgar harrn Islandi eða æsku-
stöðvunum, og er ekki mikið á þvi að
græða.
Heldur er efnið tyrfið og snýst of mjög
og miðast við Helga einan. — Helgi virð-
ist hafa verið hraustur alla ævi, þvi að
hann segist aldrei hafa orðið veikur. 1 nið-
urlagi segir hann, að fram að áttræðu hafi
hann verið „175 til 180 pund, og er í dag
(9. jan. 1952) 180 pund og vel frískur“.
Helgi var fædur 28. ágúst 1870.
II.
* Blær í laufi.
Iívcébi, eftir Jón frá Hvoli.
Ef til vill er ekki hægt að telja Jón Jóns-
son frá Hvoli skáld, en hagmælskan er
auðsæ og mjög frjó. Þetta eru langmest ein-
stakar stökur, varpað fram við hin ýmsu
og ólikustu tækifæri. Jón hafði mikla löng-
un til menntunar, en átti þess ekki kost.
Þá hefði honum að likindum orðið enn
meira úr skáldskapnum. Árið 1921 kom
út eftir Jón smá kvæðakver „Hendingar".
Jón hefur áreiðanlega verið góður drengur
og hinn vandaðasti maður, og vinur þeirra,
sem minna máttu sin. Bókin er 152 bls.
i litlu broti.
III.
* íslenzkir sagnaþættir og
þjóðsögur.
Efíir Gufína Jónsson.
Þetta er X. hefti þessara sagnaþátta, og
er 192 bls. I þessu hefti, svo sem hinum
fyrri, er efnið margþætt. Um sýnir, um
undursamlega lækning, um drauga og um
ýmsa menn.
IV.
* íslenzk fyndni.
Í50 skopsagnir með myndum. Eftir Gunnar
SigurSsson.
Þetta er XVIII. hefti. — Hér er komið
víða við, langt eða stutt sótt, í bundnu
máli eða óbundnu. Oft um þekkta menn,
lífs eða liðna. — Bókin er aðeins 62 síður
auk auglýsinga.
AKRANES
V.
★ Fólkið á Steinshóli.
Eftir Stefán Jónsson.
Bók þessi er 284 síður, með teikningum
gerðum af Halldóri Péturssyni. Stefán
Jónsson er afkastamikill rithöfundur, og
ritar mest eða semur fyrir börn og ungl-
inga. Margar sögur sínar (þar á m. þessa)
hefur Stefán lesið í útvarpið við góða á-
heyrn. Bækur Stefáns eru mjög vinsælar
og mikið lesnar.
VI.
★ Á veraldar vegum.
Sögur, eftir Þóri Bergsson.
Þorsteinn Jónsson (en svo er hið rétta
nafn skáldsins), er orðinn afkastamikill rit-
höfundur. Eftir liann hafa þessar bækur
komið út:
Sögur 1939 — 2. útgáfa 1947.
Vegir og vegleysur 1941.
Nýjar sögur 1944.
Ljóðakver 1947.
Hinn gamli Adam 1947.
Hvítsandar 1949.
Frá morgni til kvölds 1953.
Á veraldar vegum 1953.
Sögur í þessari bók heita:
Læknishjálp.
Samvizkusemi.
Silfurbúna svipan.
Prestur kemur í heimsókn.
Undrið á eyjunni.
Dagstund á Grjóteyri.
Kolbeinn migi.
Hjálp í viðlögum.
Sjáandi.
Gestur.
Málagjöld.
Glæður.
Listin að lifa.
Það má vist óhætt 'fullyrða, að Þorsteini
sé alltaf að fara fram, bæði um yrkisefni,
mál og stíl. Hann er ekkert atómskáld og
veltir sér ekki í óþverranum. Hann kemur
sem hinn góði andi, og leiðsögumaður, þar
sein allt stefnir eða á að stefna í eina átt.
til mannbóta og memita.
VII.
★ Væringjasaga.
Eftir Sigfús Blöndal.
Hér er um mikla bók að ræða, 409 bls.
i stóru broti. — Sigfús Blöndal var hirin
mesti fræðimaður og afkastamikill rithöf-
undur. Ekki er það efamál, að til þessa
mikla verks hefur Sigfús viðað efni um
marga áratugi, enda má liklegt telja, að
hann hafi verið allra íslenzkra manna fróð-
astur um þetta mikla og merkilega efni,
er hann tekur fyrir í þessari bók.
Það mun hafa verið haustið 1923, er ég
kom nokkrum sinnum á heimili hans í
Kaupmannahöfn. Þá mátti glögglega verða
þess var hve mikið hann ha'fði kannað þetta
efni. Hve honum var það hugleikið og kært
umtalseíni og frásagnar. Heimildaskráin
ber þess ljósast vitni hve vítt hann hefur
leitað til fanga. Ég ætla mér ekki þá dul
að ritdæma þessa miklu bók. Ég efast þó
ekki um að hún sé mikill bókmenntlegur
fengur, og kærkomin mörgum fróðleiks-
fúsum Islendingi, svo nærri sem siglt er
íslenzkri og norrænni fornmenningu.
VIII.
★ Trúarbrögð mannkyns.
Eftir Sigurbjörn Einarsson.
Titillinn segir greinilega til um inni-
haldið. Segir til um, að verkefnið sé ekki
smátt skammtað. Einhverjum kæmi því til
hugar, hvort þessu verkefni sé gerð nægi-
leg skil í þessari bók þótt stór sé, en hún er
364 bls. Sem mottó notar próf. Sigurbjörn
þetta stef, eftir Bjarna Jónsson Borgfirð-
ingaskáld:
Aldrei var svo heiðið hold
hér eða þar á jarðarmold,
að ekki bæri á þvi skil,
að einhver væri drottinn til.
Hér er raunverulega rakin saga trúar-
bragðarma frá örófi alda, og þá einnig
menningarsaga þjóðanna. Hér er víða
komið við og efni dregið að úr ólíkustu
áttum vegið og metið, vafalaust af miklum
lærdómi. Mun ég ekki hætta mér út á
þann hála ís að segja kosti eða lesti á þessu
mikla verki. Þó hygg ég að fljótt megi
sjá ýmsa kosti þessa. T. d. hve skipulega
efninu er raðað og skilmerkilega sagt frá
án mærðar og málalenginga. Ljóst fratn-
sett. en þó læsilega um svo mikið efni og
margþætt.
Sira Sigurbjörn er kunnur lærdómsmað-
ur, ágætur stílisti, enda einn af okkar
snjöllustu og ritfærustu mönnum.
—n—
* íslenzkt gullsmíði.
Afmœlisrit, gefið út af skartgripaverzlun Jóns
Sigmundssonar, viÓ lok hálfrar aldar starfserni.
Hér er myndarlega til verks gengið og
snoturlega út gefið. Þetta er bók í stóru
broti, um 100 bls. að stærð og á alla vegu
vel úr garði ger.
Fyrri hluti bókarinnar um ævi og iðn-
starf Jóns Sigmundssonar gullsmiðs. Hann
var Breiðfirðingur að ætt, fæddur i. júlí
1875. Ungur nam hann gullsmíði, fyrst á
ísafirði, en síðar hjá frænda sínum Jóni
Guðmundssyni í Ljárskógum, og þar tók
Jón sveinspróf snemma vors 1897, en í
Framhald á síSu 140.
F33