Akranes - 01.04.1955, Qupperneq 32

Nýja blikksmiðjan
Höfðatúni 6 — Reykjavík — Símar: 4672 og 4804
— Stærsta bltkksmíðja landsíns —
FRAMLEIÐIR:
Hraðfrystitæki og flutningsvagna með gúmmíhjólum
fyrir hraðfrystihús o.fl. Eirþök á hús. Þakglugga. Þakrennur.
Aluminíum veggrör. Lofthitunar- og loftræstingartæki
. með tilheyrandi.
Hjólbörur með upppumpuðum hjólum.
Síldartunnukerrur með gúmmíhjólum. Olíugeyma á
tankbíla, frá 3000—7500 lítra.
Ennfremur allar tegundir olíugeyma til húsa og skipa
- -
Eldavélar
Bðktmarofnar
Þílofnar
V atnshíttmartækí
Færanlegír ofnar
RnftœUjovprksmiðjon b.f.
Hdfmirfirði
ÞAR FÉKK MARGUR SIGG
I LÓFA
Framhald. af siSu 48
lærdómi og þjálfun, sem þarna fékkst, þarf
því engan að undra þótt íslenzkir sjómenn
kæmust vel frá því að skipa sinn sess á
nýjum vettvangi, er vélaaflið og hin marg-
víslega nýja tækni heldur innreið sína í
landið eftir siðustu aldamót. Þótt skipin
væru ekki stór á þessum tímum, var hér
ekkert smátt í sniðum, sem sjá má af því,
að í annál Suðurnesja, telur Sig. B. Sívert-
sen, að um 1880 hafi í námunda við Garð-
skaga sést um 400 opin skip undir seglum
í einu. Hér var um merkilegan skóla að
ræða þar sem 11 sýslur sendu úrvalsmenn
til frækilegrar framgöngu við þá fram-
leiðslu landsmanna, sem þá og enn í dag,
gerði mögulegt að kaupa frá öðrum lönd-
um þarfir landsmanna.
Þarna er rakanna að leita fyrir hinum
skjótu viðbrögðum, heimsfræga dugnaði,
afla, afrakstri, uppgangi og uppbyggingu,
sem líklega er meiri og skjótari en gerst
hefur í nokkru öðru landi er við þekkjum.
Það má því gjaman muna og meta þau af-
rek, sem þama voru unnin og var svo
glæsilegur undanfari hinna stórkostlegu
framfara og hagsældar, er saga landsins
þekkir.
tJr þessum gagnlega reynsluskóla komu
menn „fullgerðir“ 16—20 ára gamlir. Þeir
kunnu til allra verka á sjó og landi. Þeir
voru fimir i þeirri íþrótt á sjónum að fara
með árar, segl og stýri. Þeir voru yfirleitt
góðir, og sumir fráhærir, fiskidráttarmenn.
Þeir kunnu að „meðhöndla“ fisk margvís-
lega og gera úr honum úrvals verzlunar-
vöru. Sá, sem ekki hefði kunnað að hausa
fisk, fletja og salta, — og gera það allt
með ágætum —, var ekki talinn maður
með mönnum. Þessi mikli vinnuskóli á
sjó og landi var því styrk stoð undir hina
hraðstígu þróun útgerðar og aflafanga, á
skútu- og vélaöld, stórútgerð og fiskiðnað-
ar í landi. Hinar gömlu verstöðvar, með
allar þrekraunirnar og þægindaleysið var
því nauðsynlegur og gagnlegur skóli, sem
segja má að drjúgan skerf hafi lagt til
hinnar nýrri verkmenningar vorrar á sjo
og landi. Sagan má því vel geyma — a.
m. k. í myndum og í máli — þa-u minjar
og afrek þeirra manna, sem fyrr og síðar
„fyrir byltinguna“ í atvinnu- og fram-
leiðsluháttum þjóðarinnar, voru kennarar
eða nemendur í þessum gamla reynslu-
skóla, sem í einni svipan gerðu þá að vík-
ingsmönnum og methöfum samhliða því
að læra og leysa hinar flóknustu tækni-
þrautir, sem þeir ekki höfðu fyrr séð eða
heyrt. Slíkur var hinn gamli skóli þrátt
fyrir allt.
Af því litla, sem hér hefur verið sagt
A K R A N E S
68