Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1893, Síða 113

Æ1tíJíðnr SV0 vet' °? er sv0 hrifin af þessari blíðu nátfurnnnar,
vjgJr»,- net(1 feS S®t> ekki á mjer setið að segja já við öllu, sem
mig væri sagt.
a svipinn
O 1 , * *
“Kosmiðsveinn A.: Kærastan mín er orðin svo raunaleg
®á ems hnn'gangi með heimulegheit sem enginn
V1ta, eður samvizkunag.
I>að þarf ekki að vera annað, en hún hafi of þrönga skó.
Rós a^atarást. Dátinn: Hvernig skyldi standa á þessu, hún
Pvlsu ’ Sem íe® e^a svo miki5, sendi mjer ekki nema hálfa
s;„u 1 uag, ætli hún sje mjer ótrú og sje farin að skipta kærleika
n hil helminga, við mig og einhvern annan.
af Konurnar sem flarmæla mikið og segjast vilja gefa 10 ár
Slnni til að eignast hitt eður þetta: meina ætið 10 ár af
0rtl5 en ekki framtíð.
■p • v - * * .
Ann 1 riosamlegt hjónaband. 30 ár hafa hjónin Friðrik og
tij na verið gipt og aldrei sagt eitt einasta óþægilegt orð hvort
annars. — þau vóru bæði fædd mállaus.
* * *
r■ f’remur erfitt hjónaband. — Veiztu það ekkikona, að
n att að halda kjapti, þegar þú talar við mig.
* * *
á, flómarinn: í fyrra stalstu 100 kr., og nú ertu aptur
Ui »r fyrir að hafa stolið 80 kr., hvað hugsarðu að lifa svona,
larðu aldrei að hæta ráð þitt?
v. Akærði: Jeg hef nú dálítið skánað síðan í fyrra, það er
10 ei£ki nema 80 kr. í þetta skiptið.
; , tiomarinn: þú ert þá kominn enn þá einu sinni, það er víst
tuttugasta sinni, sem við sjáumst hjer.
e>.. Akærði: þiað er ekki mjer að kenna, að álit yðar hefur
111 vaxið svo, að þjer gætuð fengið æðr^ embætti.
*
T\ ' * *
„ J-Jomarinn: þu ert dæmdur sýkn af þiófnaðar ákærunni,
en steldu nú ekklaptur.
*
. * *
Axel litli: Má jeg taka eina köku, pabbi minn?
Faðirinn (lesandi í bók): Spurðu hana mömmu þína að því.
Axel: Geturðu ekki ráðið því, pabbi minnj eða ræður þú
e)1gu hjer á heimilinu?
*
■p. * *
, Urengurinn: Jeg átti að spyrja, hvert jeg gæti fengið
'Ja yður hundamat.
Slátrarinn: Hve mikið áttirðu að fá?
Dr.: Mamma sagði að jeg skyldi taka svo mikið sem jeg
s*ti fengið,
Slátr.: Haflð þið svo marga hunda?
(»5)