Barnadagurinn - 25.04.1935, Síða 14

14
BARNADAGURINN 1935
Verzlunirf Björn Kristjánsson
Jón Björnsson &, Co.
Vorvörurnar
eru komnar.
Fleiri vörur væntanleg-
nrseð næstu skipum.
I
KOMIÐ OG
SKOÐIÐ!
Bök nnardropar
Afengisverzlunar ríkisins
eru búnir til úr réttum efnum og með rétt-
um hætti.
Hárvötn
/ iengisverzlunar ríkisins
eru hin ódýrustu sem fást, og þó mjög góö,
Eínkasalan á þessum vörum er gengin í
gildi, verzlanir snúi sér því til
Ííengisverzlunar ríkisins,
»
Reykjavík.
Barnaleíkvelíír í Reykjavík.
Einkenni allra ungviða hinna æðri dýrategunda er
leikurinn. Því meiri þroska, sem tegundin hefir náð, þeim
mun lengra er uppvaxtarskeið afkvæmisins, þ. e. því leng-
ur þarf afkvæmið að leika sér, áður en það verður íull-
þroska ninstaklingur, fær um að leysa af hendi hlutverk
tegundarinnar. Þetta lögmál nær einnig til mannsins. Hann
er þroskaðasta lífsvera jarðarinnar, og vaxtarskeið hans,
bernskan, tímabil leikjanna, er einnig miklu lengra en hjá
nokkurri annari lífsveru.
Leikir barna eru ekki sama sem skemmtun og því síð-
ur andstæða starfs. Leikirnir eru starf, er hefir tilganginn
fólginn í sjálfu sér. Þeir eru þrungnir skapandi orku, og
jafn nauðsynlegir eðlilegum þroska barnsins sem matur
og drykkur. í leikjunum vex einstaklingsatgerfi barnsins,
svo sem líkamshr.eysti og viliaþrek, og í samleikjum við
jafnaldra þroskast einnig félagsdyggðirnar: sannsögli,
réttlætistilfinning, drengskapur, hjálpfýsi og margar fleiri
dyggðir, sem geta trauðlega þroskast, nema í frjálsum
leikjum með jafnöldrum.
Það er tvímælalaust engin tilviljun, að ýmsar þióðir,
sem komist hafa á mjög hátt menningarstig, svo sem Forn-
grikkir, Islendingar á gullöldinni, Englendingar og Norð-
urlandabúar nú á dögum, hafa allir verið dýrkendur frjáls-
mannlegs kskjauppeldis.
Þegai is þessa er gætt, má það vera alvarlegt
áhyggiueíní, hvernig búið er að börnum Reykjavíkur um
skilyrði til útileikja. í flestum hverfum bæjarins blasir
ekki annar leikvanguí' við börnunum en gatan með ölluni
sínum bílum, ryki og sóti.
óhreinar götur fullar af börnum eru eitt af því öm-
urlegasta við fátækrahverfi stórborganna.
Sennilega má finna einhverjar afsakanir fyrir ástand-
inu, sem ríkir í þessum .efnum hér í Reykiavík, svo sem
óvenju hraðan vöxt borgarinnar og kannske fleiri. En hitt
skiptir mestu máli, að sem allra fyrst sé hafist handa og
bætt úr brýnustu þörfum barnanna.
Það, sem gera þarf, er í stuttu máli þetta:
Að gera neðri leikvöll Austurbæiarskólans nothæfan.
Að gera stóran og góðan leikvöll sunnan við Miðbæjar-
skólann. Báða þessa leikvelli mætti nota fyrir börn, yngri
sem eldri, úr nágrenni skólanna þann tíma að sumrinu, sem
þeír starfa ekki.
Að stofna fleiri dagheimili á borð við Grænuborg.
Loks þarf bráðnauðsynlega að búa til leikvelli svo
víða um bæinn, að öll börn bæjarins geti auðveldlega notið
þeirra. Þessir leikvellir ættu að vera búnir margskonar
leikföngum við hæfi barna á öllum aldri. Börn eiga að
vera þar sem allra frjálsust, Eftirlitið fólgið í því einu, að
koma í veg fyrir slys.
Landrýmið umhverfis Reykjavlk er svo mikið, að þetta
mál hlýtur að vera mjög auðvelt úrlausnar. Það getur ekki
þurft að kosta bæjarfélagið mikil bein útgjöld, en aðallega
dálitla tilfærslu á verðmætum.
Málið er þannig vaxið, að allir foreldrar, af öllum
stéttum og stjórnmálaflokkum, aettu að sameinast um að
hrinda því í framkvaemd.
Siaurður Thorlacius,
r