Bræðrabandið - 01.01.1978, Qupperneq 5

Einstaklingur getur valið það að vera
hamingjusamur, glaðvær og ánægður eða
hann getur valið að vera dapur, óhamingji
samur eða óánægður. Sagan um Jakob
og Esaú skýrir þýðingu persónulegs
vals.
Hvers konar drengur var Esaú? Hann
óx upp þannig að hann elskaði sjálfan
sig og lifði aðeins fyrir líðandi
stund. Hann gerði uppreisn gegn valdi.
Hann vildi ekki að neinn segði honum
hvað hann ætti að gera. Hann var
óþolinmóður. Hann vildi vera frjáls
til þess að vera villtur. Hann var
aldrei alveg ánægður. Aldrei sæll.
Hann var steigurlátur og elskaði ekki
andlega hluti. Hann var eftirlátssamur
við sjálfan sig. Lögmál Guðs skoðaði
hann sem ok og þrældómsfjötra. Hann
hataði hugmyndina um frumburðarétt
vegna þeirrar andlegu ábyrgðar sem
hann fól í sér. En samt var hann í
uppáhaldi hjá föður sínum. ísak dáði
styrkleika Esaús, áræði hans og ótta-
leysi,hafði ánægju af að hlýða á
spennandi sögur um dáðir hans. Þegar á
heildina var litið var Esaú óhamingju-
samur, brokkgengur og eirðarlaus ungur
maður sem hlaut óhjákvæmilega að lenda
í vandræðum.
Jakob var öðruvísi. Hann var
hugsunarsamur og iðinn í öllxim verkum
sínum. Hann elskaði heimili sitt og
vann í garðinum og annaðist dýrin.
Hann hugsaði um framtíðina og lagði áform
fyrir hana í stað þess að beina athygli
sinni að líðandi stund einungis.
Hann var blíður og þolinmóður og var
alltaf að hugsa vim leiðir til þess að
gera móður sína hamingjusama. Hann
var glaður í lund og hamingjusamur.
Hann fann tíma til helgistunda og þráði
að gefa líf sitt algjörlega þjónustu
Guðs. Hann þráði frumburóaréttinn
vegna andlegrar þýðingar hans.
Esaú taldi auð og völd, veisluhöld
°g skemmtanir vera grundvöll hamingjiinn-
ar.
Jakob taldi að sönn hamingja væri
fólgin í því að geðjast Guði og hlýða
boðum hans.
Esaú elskaði hið jarðneska og var
jafnvel tilbúnn til þess að fórna
himneskjum hlutum til þess að uppfylla
óskir augnabliksins. Hann óhlýðnaðist
Guði með því að taka sér eiginkonur
sem tilbáðu falsguði.
Jakob valdi að taka mið af vilja
Guðs hvað snerti hjúskap, fjölskyldu-
tengsl og opinbert líf. Þessi eigin-
leiki er nauðsynlegur til sannrar
hamingju.
Esaú er fulltrúi þeirra sem eru
tilbúnir að láta af hendi arfleifð
sína á himni fyrir fallvalta jarðneska
hluti. Þeir láta stjórnast af löngun
og iðka ekki sjálfsstjórn. Dómgreind
þeirra er veik.
FJÖLDINN ALLUR SELUR FRUMBURÐARÉTT SINN
Hversu margir jafnvel meðal þeirra
sem játa kristna trú láta stjórnast
af löngunum sem eru skaðlegar heilsu og
slæva hæfileika sálarinnar...fjöldinn
allur selur frumbiirðarétt sinn fyrir
eftirlátssemi við holdið. Heilsu er
fórnað, andlegir hæfileikar sljóvgast
og menn glata himninum....eins og Esaú
vaknaði upp til þess að gera sér grein
fyrir heimsku sinni og fljótfærni þegar
það var orðið of seint að bæta úr því.
Þannig mun það verða á degi Guðs með þá
sem hafa látið af hendi himneska arf-
leifð sina fyrir holdlegar fýsnir."^
Heilsa stuðlar einnig að sannri
hamingju og einnig má segja að hamingja
stuðli að góðri heilsu. Besta leiðin
til þess að vera hamingjusamur er að
vera önnum kafin við það að gera aðra
hamingjusama. Mesta hamingja fæst í
því að gjöra öðrum gott, við það að
gera aðra hamingjusama. Slík hamingja
er varanleg."
áhrif hamingju á heilsu koma í ljós
í tilraun sem gerð var fyrir mörgum árum.
Á ákveðnu sjúkrahúsi var lítill hundur
sem virtist tilheyra sjúkrahúsfjölskyld-
unni. Hann var elskaður af laaknum,
hjúkrunarkonum og öðru starfsliði. Þau
klöppuðu honum og struku höfuð hans og
hann elskaði þau líka á móti. Hann var
hamingjusamur lítill hundur.
Einn dag tilkynnti yfirlæknir sjúkra-
hússins að hann ætlaði að gera tilraun
á því hvaða áhrif hamingja og gleði hefðu
á heilbrigða vefi líkamans. Hann fór
með litla hundinn á skurðstofuna og
svæfði hann og tók sýni úr beinmergnum
þar sem rauðu blóðkornin verða til.
Sýnið gaf til kynna mjög góða heilsu
og ágætt ásigkomulag að öllu leyti.
Þegar hundurinn vaknaði varð
hann fljótlega aftur sami hamingjusami
5