Freyr - 01.01.1949, Qupperneq 7

REYKJAVÍK, JANÚAR 1949
P
Avamói
Straumur tíman stöðvast eigi. Um hver áramót staldra menn við, til þess að gera
sér grein fyrir þvi, er að baki liggur og svo viðhorfum þeim, sem í framsýn eru.
Á sviði landbúnaðarins hefir árið 1948 leiJcið ýmsa grátt, en aðrir hafa minn-
ingar margra ágœta og góðan arð af erfiði sinu, að því liðnu.
Hvort sem vel eða illa hefir gengið þá mun það hafa verið sameiginlegt fyrir alla
búendur, að þeir hafa orðið að leggja á sig erfiði til hins ýtrasta og húsmœður
sveitanna hafa enn orðið að fara sumra þeirra þœginda á mis, sem kynsystur
þeirra í bœjunum hafa hlotið.
B œndur o g húsfreyjur biða enn eftir rafmagninu, sem á
a ð v erma o g lý s a hibýli íslenzkr a s v eit a .
Það er von, að fólkið í strjálbýlinu, sem á við svo margar andstœður að etja,
horfi með eftirvœntingu eftir þeim hjálparmeðulum, sem von er á og létta tilver-
una i islenzkri sveit.
Nœgjusemi hefir löngum verið einkenni þess, sem jörð yrkir og þolinmœði er einn
af sterkustu þáttum í fari hans.
Þótt þessar dyggðir bresti stöku sinnum mun hitt þó algengara, að líkamlegu
þreki og þoli sé ofboðið og þessvegna gefist þeir upp, sem hvarfla verða nauðugir
frá œttleifð og yrkju jarðar.
Mœttu mannlegar dyggðir þróast, sem aldrei fyrr, og mörg höw falla í skaut
bœnda og húsfreyja á ári því, sem nú er að hefjast. Þá eflist djörfung og þrek til
þess að glíma við andstœðurnar og sigra þœr. Sigursœlt nýtt ár!