Freyr - 01.01.1950, Page 7

STEINGRÍMUR STEINÞÓRSSON:
áx
(Ávarp, flutt í útvarpið á nýársdag 1950).
Nýtt ár heilsar okkur. — Ár nýrra vona
— nýrra vonbrigða — eins og lífið er og
birtist á hinn margvíslegasta hátt. Við
vonum öll, að hið nýbyrjaða ár beri í skauti
sinu meira af sigrum, meira af gleði, en af
ósigrum og sorg.
Á slíkum tímamótum verður okkur á
að horfa um öxl og gefa gœtur að hvernig
hið liðna ár hefir reynzt þjóð okkar. —
Ég mun einskorða mig við að minnast á
landbúnaðinn — og verður þó fátt eitt sagt.
Þótt við ekki nú viljum hafa nein ill-
yrði i frammi um hið nýliðna ár, þá mun
þó enginn geta sagt, og mun aldrei verða
talið, að það hafi verið landbúnaði okk-
ar milt og gjöfult.
Vorharðindin síðastliðið vor reyndust
með fádœmum. Veturinn síðasti var að
vísu ekki verri en gengur og gerist á
okkar landi, þar sem hið misfellasama og
vanstillta tíðarfar ræður ríkjum. í sum-
um héruðum mátti veturinn sjálfur jafn-
vel teljast fremur vœgur. — En vorið —
það var með ódœmum. Viku stórhríðar-
garður siðast í maí, — á miðjum sauð-
burði. — í mörgum — já flestum byggðar-
lögum — varð að hafa allt lambfé í húsi
þar til í júní. — Enginn gróður fyrr en
eftir miðjan júní. —
Fyrir fáum áratugum hefði orðið koll-
fellir í slíku tíðarfari. Því betur varð sú
ekki raunin að þessu sinni. — Nokkur
lambadauði varð að vísu í sumum héruð-
um — og á einstaka stað mjög mikill —
en yfirleitt voru fjárhöld ágœt. — En her-
kostnaðurinn — að berjast við hamfarir
og ofurvald íslenzkra vorharðinda, varð
geysimikill. — Fóðurbœtiskaup umfram
venjulegar þarfir — og heykaup — urðu
flestum bœndum geysidýr, svo að margir